"Gözlerim yaşlanır, sen yine de gitme.
Sözlerin taşlanır, sen yine de söyle.
Ellerin göğsümde, yak beni yakabildiğin yere.."
🥀
|Gideceğini söylememişti kadın. Yasladı ruhunu adama, oracıkta ölüme teslimiyetini verdi. Ölüm bile, adamın kolların da g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---- Bu kadar mıydı hikayesi?
Bir yetimhane kapısına bırakılan. Daha sonra ise, orada yaşama tutunan, okumak için binbir mücadele verip, kendine sırf harçlık çıkarmak için soğuk suda bulaşık yıkayan. Sonucunda da Türk Dili ve Edebiyat'ı öğretmeni olan, İdil ile o yetimhaneden kurtulup bir ev tutan kadının, vardığı tek nokta bir hastane odasın da kalp sırası beklerken ölmek mi?
Haksızlıktı bu.
Yaşam için bu kadar mücadele vermişken, iki yıldır sadece biraz daha fazla yaşabilmek için ölümden farksız bir yaşam sürürken, neyin imtahanıydı bu?
🥀
"Y-yardım edin." İdil'in haykırışları ile doktor girmişti odaya, bilinci kapalı bir beden ile karşılaşmak şaşırtmamıştı ama.
🥀
Vucudü uyuşmuş gibiydi, toprak altında, bedeni beyaz bir çarşafın içinde çığlıklar atıyor, ama sesi duyulmuyordu. Üzerine en sevdiği çiçek olan, kırmızı güllerden dikiliyordu. Başucunda tek seveni İdil ağlıyordu.
"Ben yaşıyorum, yardım edin. Burası çok karanlık, çıkarın beni buradan. Nefes alırken, ölmez ki insan. Bakın nefes alıyorum ben.."
🥀
Beyaz bir perde indi gözlerine kadının. Derin soluklar eşliğin de, birbirine yapışmış olan kirpiklerini araladı. Yeşil gözleri, yine aynı odada açıldı, bedenin esir olduğu o yatak da..
"Adelya, Beni duyuyor musun?"diye bir soru yöneltti doktor.
Hafif doğrulmaya çalıştı, kalbinden gelen, baskı bunu engellemişti ama.
Kuş bırak kaldığı yerden feragat etmeyi, hareket edemiyordu. Kanatları işlevini git gide yitiriyor. Özgürlüğüne veda ediyordu.
"Hareket etme lütfen"
"Ferit Bey, ne oldu bana."diye soru yöneleltti, doktorun sorusunu es geçerek.
Doktor yerinde, huzursuzca kıpırdadı. Gözlerini, genç kadından kaçırdı. Sesinin, umutsuz çıkmayacağına yorarak konuştu.
"Adelya, son evreye gireceğiz. Makina ya da ilaçlar bir kenara sadece kalp sırasına beklemeliyiz. Seni kurtaracak, yeni bir hayata özgürce adım atmanı sağlayacak tek şey bu. Lütfen, diğerlerine kafa yorup. Umudunu kesme."
Adelya başını olumsuzca salladı, minik bir kız çocuğu gibi. "Kalp sırasına değil de, diğer çözümlere kafa yorsak. Zaman kazanamaz mıyım?"
Bu sefer onaylamazca, kafasını doktor salladı. "Bu, düşüneceğimiz en son durum. Bunlar seni ölmekten kurtarmaz, sadece zaman yaratır. Ama, yeni bir kalp sana yeni bir hayat vaad edebilir Adelya."
