"Gözlerim yaşlanır, sen yine de gitme.
Sözlerin taşlanır, sen yine de söyle.
Ellerin göğsümde, yak beni yakabildiğin yere.."
🥀
|Gideceğini söylememişti kadın. Yasladı ruhunu adama, oracıkta ölüme teslimiyetini verdi. Ölüm bile, adamın kolların da g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
----
Boğazı düğüm, dili lâl olmuştu kadının. Derince canhıraş yutkundu. Sağ gözünden, tuzlu bir sıvı akıp gitti dudaklarına değerek.
Elini kalbine koydu, başkasına ait başkası için atan bir kalbe.
Adamı şimdi anlıyordu, ama ne yapabilirdi ki kadın? Sadece içten içe, adamın acısına sabır yeğledi..
Pencereden tekrar onun olduğu yöne baktı, fakat bomboştu.
Omuzunda bir el hissetti, daha sonra ise İdil'in sesi doldu kulaklara.
"Bunun için kendini kötü hissetmeni istemiyorum. Mesafeleri olan bir adam, acısına ortak olamamıza izin vermez. Kendi nasıl iyi olacaksa öyle olsun, ki zaten biz izin verdiği takdirde her zaman yanında oluruz. Ve şimdi ise, tıpış tıpış o yatağa dönüyorsun yemek yiyip dinleniyorsun."dedi itiraz istemez bir sesle.
Adelya kafasını salladı, "Tamam, ama o iyi hissettiği zaman Teşekkür etmek istiyorum. Bir de Selin'nin yanına mezarlığa.."lafı kesildi.
"Nasıl istersen öyle olacak. Hem söz iyi ol, ilk fırsatta ben sana arabamızla itina ile şoförlük yapacağım."dedi tebessüm ederek.
İdil, konuşmasını bitirdikten sonra arkaşının koluna girdi. Yavaş adımlar ile, yatağa uzanmasını sağladı.
Tam o sırada, kapı çaldı içeri hemşire girdi.
"Yemeklerinizi getirdim, ilaçlarınızı ise hemen yanına koydum lütfen geciktirmeyin. Bir şey olursa, çağırırsınız. Afiyet olsun."dedi güler bir yüzle.
"Teşekkür ederim."diye karşılık verdi. Hemşire çıktığı gibi, İdil masayı Adelya'nın yanına yaklaştırdı.
Mercimek çorbası, sebze yemeği ve salata vardı. Kadın dudaklarını büktü, küçük bir çocuk gibi söylendi.
"İdil, bak dışarıdan misler gibi pizza söyleyelim mi? Hem çok özledim ben, bunları şu an yemek gerçekten istemiyorum."
İdil bir anne edası ile, kafasını olumsuzca salladı. "Adelya daha yeni ameliyat oldun, sağlıklı beslenmen gerek. Ama sözüm olsun. Bir de sen yemeğini ye kuzum, sonra benim eve geçip duş almam sanada yeni kıyafetler getirmem lazım."
"Evimizi çok özledim biliyor musun? Aylar oldu gitmedim.."içerlenircesine konuştu kadın.
"Ama gideceğiz, az kaldı. Beraber çıkacağız şu lanet yerden."
"Evet öyle. İdil bak bir de şey diyeceğim, evde kal bu gece. Yatağın da yat, rahat bir uyku çek. Ben iyiyim, doktor ve hemşireler.." sözü kesildi. "Olmaz, seni tek.."
