De Nieuwe Nachtwacht (Dutch Nachtwacht fanfic)

8. Het eerste wezen

Sasha volgde haar zoon naar zijn kamer. "Lieverd, het spijt me, maar het is beter zo" zei Sasha ernstig. Rudie ging aan zijn bureau zitten en pakte een pen, waarmee hij op een stuk papier begon te krassen. "Ik geloof je niet!" riep Rudie boos. Hij kon het gewoon niet geloven, na zo lang ineens dit. Het zat er eigenlijk wel al aan te komen en hij wist dat zijn moeder dit al een tijdje aan het overwegen was, maar het voelde voor hem gewoon niet goed. "Waarom? Waarom dachten jullie niet na over wat dat voor ons, jullie kinderen, zou betekenen?" vroeg Rudie. Sasha zuchtte even en ging naast haar zoon staan. "Omdat we daar niet genoeg tijd voor hadden, alles zou toch anders zijn, nu jullie vader weg is. Hij gaf me geen andere keuze als ik ooit nog de kans wilde hebben te trouwen met de ware" zei Sasha. "Bedoel je dat papa niet de ware was dan? Waarom zijn jullie dan ooit getrouwd? Waarom bestaan Jordan, Ad, Basilea en ik dan?" vroeg Rudie boos. "Ja, ik denk niet dat hij dat was. We waren getrouwd, omdat er een tijd was dat we dat wel dachten. En jullie bestaan, omdat we jaren geleden dachten er goed aan te doen" gaf Sasha allemaal eerlijk toe. Rudie stond op en liep zijn kamer uit. "Ik ga toch nog even wandelen" zei Rudie, waarna hij de kamer echt uit liep en naar buiten ging.

Rudie was naar buiten gegaan en maakte een wandeling door het bos. Het deed hem toch wel veel nu hij daar buiten was. Hij kon niet geloven dat zijn vader weg was, om welke reden dan ook. Hij hoopte wel dat hij hem ooit nog zou zien, want nu had hij geen goed afscheid kunnen nemen en dat allemaal, omdat hij het was vergeten en zijn vrienden naar de stad wilden. Hij wandelde door het bos en dacht aan alle wandelingen, die hij met zijn vader had gemaakt en aan het picknicken met het gezin dat ze altijd deden. Het zat Rudie het meeste dwars dat hij nu de man des huis was en de leiding zou hebben als zijn moeder er niet was. Hij kon het zich gewoon niet voorstellen dat hij de volgende ochtend wakker zou worden en geen vader meer had, die hem wekte. Terwijl Rudie rustig wandelde zag hij ineens iets onduidelijks en grootst in de lucht vliegen. Hij klom een boom in en bekeek het door de bladeren heen. Na kort goed gekeken te hebben, wist hij wat het was. Hij schrok en klom snel de boom uit, waarna hij terug naar huis rende.

Rudie kwam het privévertrek inrennen, waar de anderen nog steeds doen durf of de waarheid speelden. "jongens, ik heb een draak gezien. Buiten, in het bos" meende hij serieus gezien te hebben. De anderen keken op en knikten. Hannah, Kwispel en Lisa stonden op en renden naar buiten, maar ze kwamen al snel terug lopen. "Eerst naar Vega" zuchtte Lisa. Waarna ze de geheime kamer in vertrokken.
In de geheime kamer keken de meiden naar Vega. "Vega, er is een draak in Schemermeer" zei Hannah ernstig. vega knikte. Hij noemde op waar het juiste boek lag en keek breed glimlachend naar Hannah, die het gelijk pakte. Lisa ging bij de tafel staan en opende het boek. Kwispel ging aan de andere kant van de tafel staan en keek naar het plaatje. "Hoe zag de draak eruit?" vroeg Vega, zodat hij kon zeggen welke pagina ze moesten hebben. Kiwspel rende naar boven en vroeg Rudie hoe de draak eruit zag. Ze kwam al snel terug. "Het was een roze draak met een geheuvelde rug" zei Kwispel, die het niet beter beschreven had gekregen. "Dat is de draak van een elf, bladzijde 219" zei Vega. "Skye, deze draak is als ei terecht gekomen in het elvenrijk en daar uitgekomen. Als ei en als draak is het opgevoed door de elf, Fallon" las Lisa op. "Ik kende haar" zei Hannah. "We speelden vroeger altijd samen" voegde Lisa eraan toe. Hannah knikte. "Wat doet haar draak dan nu hier?" vroeg Kwispel er niets van begrijpend. Hannah en Lisa haalden hun schouders op. Ze liepen met zijn drieën weg richting het bos.

Op het dorpsplein zagen Hannah, Lisa en Kwispel Skye al door de lucht vliegen. Ze bleven op het dorpsplein staan. Skye vloog naar hun toe en landde op het plein. Ze zwaai druk met haar vleugels. Lisa probeert Skye te kalmeren. SKye bleef met haar vleugels wapperen en blies de weinige voorbijgangers weg met de wind van haar vleugels. "Skye? Ik ben het, Lisa. Ik was een vriendin van Fallon. Wat doe je hier?" vroeg Lisa. Hannah pakte wat elvenstof en blies het over Skye, zodat Skye kon praten. "Ik zoek Fallon" zei Skye eerlijk. Lisa keek naar Hannah. Ze wist dat er iets met Fallon gebeurd was, maar ze heeft geen idee wat er gebeurd is. "Ze zeggen dat Fallon dood is" zei Lisa moeizaam en hopend dat het Skye niet van slag zou maken. Skye klapperde even met haar vleugels. "Dat kan niet," zei Skye "Ik ben met haar verbonden, zolang zij leeft, leef ik." Hannah keek verbaasd naar Lisa en wist niet wat ze moest zeggen of doen.