De Nieuwe Nachtwacht (Dutch Nachtwacht fanfic)

2. Wat nu?

Wilko is die avond niet meer naar Ad gegaan. Hij heeft het naast zich neer gelegd en wilt Ad niet dwingen tot dingen die hij niet wilt. Wilko slaapt die nacht vreselijk slecht en probeert iemand anders te verzinnen om hem te vervangen. Hij denkt voor een keer goed na over wat hij moet doen. Hij kent eigenlijk niet echt andere weerwolven die de goede leeftijd hebben en wilt het Vega niet gunnen om een van zijn dochters te kiezen. Alhoewel, hij heeft weinig andere keuze. Hij gaat dichterbij Sasha liggen en valt al piekerend in slaap. Wilko sliep nog geen 10 minuten toen de kamerdeur keihard dicht sloeg en Wilko wakker wordt. Basilea stond bij zijn voeteneind en wilde het bed in kruipen. "Wat denk jij te gaan doen?" vroeg Wilko slaperig. "Ik wil bij jullie slapen, er zijn spoken in mijn kamer" zei Basilea, dit excuus gebruikt ze bijna altijd om bij haar ouders te kunnen slapen. Wilko laat Basilea bij hem en Sasha liggen. Hij komt niet meer in slaap door Basilea's ijsvoeten, die ze tegen zijn rug heeft liggen.
Ondertussen is het ook niet rustig in de gastvertrekken van de nieuwe gasten. Ze zijn vanalles met elkaar aan het bespreken. "Kwispel en Henry leidden het dorp af en dan nemen wij het over, ze zullen niets door hebben" zei Rover. Alle andere knikte. Ze gingen naar de slaapvertrekken waarin ze zijn ingedeeld. Rover sliep met zijn dochter, schoonbroer en moeder op een kamer. hij kroop in een van de 2 bedden. Kwispel, zijn dochter, mompelt zacht in haar slaap: "vind de nachtwacht." Rover glimlacht klein. "Versla hun, bedoel je." Niet veel later viel ook Rover in slaap.

De volgende ochtend klopte Wilko al vroeg bij Ad op de deur. "Ad, kunnen we praten?" vroeg Wilko rustig terwijl hij de kamer in liep. Ad was ook al vroeg op en zat aan zijn bureau natuurkunde huiswerk te maken. "Als het niet gaat over dat ik een weeerwolf moet worden van jou" zei Ad serieus. "Ik wilde het daar wel over hebben. Waarom wil je het niet?" vroeg Wilko, hij vondt het erg lastig te begrijpen en kon het zich niet voorstellen. "Ik heb het heel druk met school" legde Ad uit, die zijn school erg belangrijk vondt. "Dan stop je met school" stelde Wilko voor. Ad keek als verslagen naar Wilko. "DACHT DAT DUS EVEN NIET?" riep hij boos en er totaal niet mee eens. "Als het te zwaar voor je is moet er maar mee stoppen," zei Wilko streng "Ik wil niet dat school je stopt van de leuke dingen."Ad zuchtte even en haalde diep adem, waarna hij zei: "Ik vind school leuk, en hoe ga je mama uitleggen dat ik niet meer op school zit?" Ad was doodserieus over dat hij niet van school af wilde. "Ik vertel haar dat het te zwaar voor je is en al je energie in pikt" antwoordde Wilko. Wilko draaide zich om en vertrok richting de geheime kamer. "Dat doet het niet! Ik wil naar school blijven gaan" riep Ad boos terwijl hij Wilko achterna ging. "Zorg dan dat het je niet in de weg staat" zei Wilko terug voordat hij de geheime kamer.

Hannah zat rustig in de herberg aan een tafel op de late ochtend toen het tienermeisje van de avond ervoor naar beneden kwam lopen. Ze liep op haar hakken en hielt zich strak vast aan de trapleuning. Ze kwam wonderbaarlijk genoeg onder aan de trap aan. Toen ze de trap los liet viel ze erg onhandig op de grond. Hannah liep naar haar toe. "Hey, gaat het een beetje?" vroeg ze. Het meisje knikte. "hey, ik ben Helena" zei Kwispel. Ze stond moeizaam op en liep naar een stoel. Hannah pakte haar hand vast. "laat me je helpen." Hannah holp Kwispel naar de stoel en voelde gelijk of ze magie bezat, wat niet het geval was. "Hey, dit klinkt misschien vaag, maar ken jij Wilko, Keelin en Vladimir?" vroeg Kwispel aan Hannah, ze weet niet waarom maar vertrouwde haar deze zoektocht gelijk toe.
Hannah keek verbaasd naar Kwispel. "Wat wil je van hun?" vroeg ze doodserieus, maar met een lichte angst in haar stem. "Ik moet ze waarschuwen, Schemermeer is in gevaar" zei Kwispel net zo serieus. Hannah liep naar de privéruimte en trekt Kwispel mee. "Wat ben jij?" vroeg Hannah boos. "Daar gaat het niet om. Waar zijn Keelin, Vladimir en WIlko?" vroeg Kwispel opnieuw. Ze bleven 5 minuten door schreeuwen naar elkaar.
Keelin en Vlad liepen de privéruimte in en keken verbaasd naar Hannah en Kwispel. "Wat doet zij hier?" vroeg Keelin. "Ze was opzoek naar jullie en Wilko" zei Hannah dan maar. "Ik denk dat ze een wezen is" voegde ze er kort erna aan toe. "Schmermeer is in gevaar, mijn familie wilt Schemermeer over gaan nemen, morgenavond tijdens de voorstelling" Keelin keek geschrokken naar Vlad. Hij keek terug en zuchtte even. Waarom moest dit no weer nu gebeuren, net nu ze zouden stoppen met de nachtwacht zijn en juist net dat het eindelijk rustig was. "Hoe willen ze dat gaan doen?" vroeg Keelin aan Kwispel. Ze gaf voor een paar stille seconde geen antwoord. Deze stilte werd onderbroken door een harde klap vanuit de herberg.
Keelin, Vlad, Hannah en Kwispel rende zo snel ze konden de herberg in om te zien wat er was gebeurd. Kwispel keek snel om zich heen en zag nog net Henry, de tienerjongen die met haar meekwam, de keuken uit glippen. Naast de deur lagen een heleboel scherven van borden. Kwispel zuchtte even en zweeg. Ze wist niet wat ze moest doen nu ze wilt dat Henry hun waarschijnlijk gehoord had. "Henry heeft ons gehoord" zei Kwispel. "Wie?" vroeg Hannah serieus.