De Nieuwe Nachtwacht (Dutch Nachtwacht fanfic)

3. Het laatste gevecht

Keelin, Wilko, Vlad, Hannah en Kwispel zaten in het privévertrek. "Wie was dat?" vroeg Hannah nogmaar aan Kwispel. "Henry, een weerwolf. Hij is met mij en mijn roedel meegekomen. We zijn allemaal weerwolven" zei Kwispel. Ze maakte zich zorgen dat hij de roedel zou vertellen wat ze had gedaan. "Ik ga met mijn roedel praten, misschien kan ik de schade verlichten" zei ze hopeloos. Hannah knikte en keek even naar de nachtwacht. Die knikte ook en Wilko zei: "Dat ga je zeker." Hij had niet echt de behoefte aan meer weerwolven in Schemermeer nu er al zoveel waren, al kwam het wel goed uit, nu had hij toch iemand gevonden die zijn plek kon innemen, maar eerst maar even aanzien of ze goed genoeg was. "AAAAAAAH" er klonk geschreeuw vanaf het terras. Wilko stond op. "Het is Basilea" zei hij zeker, haar stem herkende hij uit duizenden. Ze stonden allemaal op en renden richting het terras, behalve Kwispel die wilde naar boven gaan.
Er lag een klein meisje met bruine lokken op de grond. Over haar heen stond een man met een wolvenkop. Wilko en Keelin transformeerden tegelijkertijd en keken elkaar even verbaasd aan. "Laat mij" zei WIlko, die op de weerwolf afstormde en hem omverduwde, waarna ze in een gevecht belandde. Keelin liep naar het meisje toe en keek naar het bewusteloze lichaam. Ze tilde haar op en nam haar mee de herberg in. Hannah volgde Keelin en Vlad maakte zich ontzichtbaar om Wilko te helpen. Sasha kwam net de herberg in lopen via de andere deur en keek naar Keelin en Basilea. "Keelin, wat is er met haar gebeurd?" vroeg Sasha bezorgd. "Geen idee, maar ik dacht om haar even in het privévertrek te leggen" zei Keelin serieus en ernstig. Sasha knikte en liep met Keelin mee het privévertrek in.

Hannah liep de herberg door en zocht Kwispel, maar kon haar nergens vinden. In het privévertrek zag ze Keelin en Sasha zitten bij de bewusteloze Basilea. "Hebben jullie Helena gezien?" vroeg Hannah aan hun. Keelin schudde haar hoofd, maar Sasha zei: "ja, ze werd door twee van die mannen meegenomen de herberg uit, maar aangezien ze bij hun hoorde dacht ik dat alles oke was. Was dat niet het geval?" vroeg Sasha. Hannah zuchtte. "Nee, nee. Het is oke" zei Hannah, waarna ze de herberg uit liep. Ze had de achterdeur genomen en keek twijfelend om zich heen. Waar moest ze nou heen.
Vanuit het bos hoorde Hannah een weerwolfhuil. Ze maakte zichzelf doorschijnend en snelde naar het bos. Ze liep rustig en voorzichtig de kant op waar het geluid vandaan kwam. Er stonden 3 weerwolven in het bos rondom een kooi waar iemand in zat. Degene erin huilde van de pijn en schreeuwde het soms even uit, het was niet duidelijk te zien wie het was. De kooi was van zilver. De enige reden dat die andere weerwolven geen pijn hadden is omdat hun schoenen het contact met het zilver blokkeerden. Hannah herkende de tienerjongen als Henry, degene over wie Kwispel had vertelt. Ze werd weer zichtbaar en schreeuwde: "Ze is mijn vriendin" riep Hannah, die al een vermoede had wie erin de kooi zat. Ze snelde en duwde de weerwolven opzij. Ze haalde haar hand door haar haar en sprak een spreuk uit over het slot van de kooi, waardoor die open sprong.
Nog voordat Kwispel de kooi uit kon komen, gooide Henry hem weer dicht. "Henry" zei Kwispel heel moeizaam. "wat?!" riep hij terug. "als je ooit alpha wilt worden laat je me vrij. Als ik hier nog lang zit ga ik dood, en zonder mij wordt jij geen alpha" zei Kwispel huilend van de pijn. Henry twijfelde even, maar liet haar toen gaan en opende de kooi weer. Hannah pakte Kwispel's hand en trok haar mee, waarna ze wegsnelde naar de herberg.

Keelin liep net de herberg uit. "Ga naar Sasha en houdt haar daar" zei ze nog snel tegen Hannah, die net binnenkwam. Hannah knikte en vertrok naar het privévertrek gevolgd door kwispel. Keelin liep het plein op waar Wilko en Vlad het gevecht met Rover aan het verliezen waren. Keelin vuurde een spreuk af op Rover, waardoor hij verstijfde. Wilko gaf hem nog een trap, waarna hij en Vlad naar Keelin liepen. Ze staken hun handen met hun voorwerpen vooruit en Keelin riep: "ad inferos." Rover verdween door een gat in de grond op weg naar het duistere hart. Wilko liet een weerwolvenhuil horen om alle weerwolven te roepen. De weerwolven kwamen er allemaal op af. Elke weerwolf werd weggestuurd.
De nachtwacht ging opzoek naar mogelijke slachtoffers en vonden 4 slachtoffers, die goed afgetakkeld waren. De nachtwacht bracht de slachtoffers naar de herberg, waar Sasha ze verzorgde en verbond. Terwijl Sasha daarmee bezig was, vertrok de nachtwacht de geheime kamer in.
In de geheime kamer liep Keelin naar Vega's boek. "Vega?" zei ze. Vega kwam aanrennen. "Wat is er?" vroeg hij serieus. "We hebben zojuist een roedel weerwolven teruggestuurd. Maar ze hebben vijf mensen aangevallen, we moeten dat ene drankje weer maken, dat mensen lostrekt van hun wolf" zei Keelin. Vega knikte en vertelde gelijk waar het recept lag. Keelin begon aan het maken van het drankje, maar ontdekte al snel dat ze een paar ingrediënten te kort kwam.