20. de begravenis

96 4 2
                                    

Kwispel rende het bos in en was vast besloten te blijven rennen en niet meer te stoppen, maar toen rende ze langs haar vader's lichaam en besloot ze toch stil te gaan staan. Ze bleef kort staan voordat ze bij hem ging liggen en zijn arm om zich heen legde. Ze hoorde ergens geluid vandaan komen, maar ze negeerde het. Hannah en Lisa zagen waar het geluid vandaan kwam en vertrokken snel. Kwispel bleef in haar vader's armen achter. Cooper kwam aanlopen en zag haar liggen. "Wat doen jullie?" vroeg Cooper. Kwispel keek even verbaasd naar hem op. "Hij is mijn vader, hij is dood" zei ze eerlijk. Cooper zweeg even en wist niet wat te zeggen. Hij pakte haar arm voorzichtig vast en trok haar los van haar vader. "Kom, we gaan naar de herberg" zei Cooper. Waarna hij haar in zijn jeep zette en haar mee nam naar de herberg.

In de herberg wachtten Hannah en Lisa al op Cooper en Kwispel. Kwispel kwam met Cooper binnen lopen, Cooper zette haar neer op een stoel. Sasha stond bij de bar en liep naar hun toe. "Wat is er gebeurd?" vroeg ze. Cooper vertelde aan Sasha dat Kwispel's vader dood was. Sasha schrok even en legde haar arm om Kwispel heen. "Gaat het een beetje?" vroeg ze. Kwispel knikte even, ze wist niet wat ze moest zeggen of doen, eigenlijk was ze nogsteeds in een soort shook. Sasha liep naar de keuken en haalde iets te drinken voor Kwispel. "Kunnen we je spreken?" vroeg Hannah aan Kwispel, ze twijfelde of ze dit wel moest doen. Kwispel knikte ten teken dat het goed was. Ze liepen met zijn drieën naar achter, naar het privevertrek.
Daar aangekomen gingen ze op de bank zitten. "Mag ik je vragen waarom je vader je Kwispel noemde?" vroeg Hannah. Lisa keek Hannah verbaasd aan, ze hadden toch met Vega afgesproken dat even te laten rusten. Kwispel keek naar de grond. Hoewel ze het dacht het te kunnen verbergen wist ze dat dat nu niet meer ging. Het was tijd om de waarheid te vertellen. Kwispel haalde een paar keer diep adem en zei toen: "Omdat dat mijn naam is." Hannah en Lisa keken verbaasd naar Kwispel, maar haar naam was toch Helena, ze waren erg verward en verbaasd. Sasha kwam het privevertrek inlopen en keek even naar de meiden. "Sorry, stoor ik?"  vroeg ze. Hannah en Lisa knikten. Sasha kwam ondanks dat toch bij hun zitten op de stoel. "Helena, wilde je vader begraven worden of gecremeerd?" vroeg Sasha, die het erover had met Cooper. Kwispel haalde twijfelig haar schouders op, ze had geen idee. Sasha vroeg haar wat zei wilde. Kwispel zei dat ze haar vader wilde begraven, omdat ze niet wist wat cremeren inhield. Sasha vertrok weer richting Cooper. 
Hannah stond op en liep naar Vega. "Ik stap uit de nachtwacht" zei ze serieus. Vega schrok hier van en zei haar dat ze dan niet terug kon komen. Hannah knikte en was er zeker van. Ze kon et niet aan om samen te moeten werken met Kwispel als hun band zo slecht was. Kwispel en Lisa zwegen, ze wisten niet wat ze moesten zeggen of doen. Was Hannah dan echt zo zeker van dit plan? Hannah deed haar gouden ring af en legde die voor Vega neer op de boekenstandaard. Hannah draaide zich om en liep rustig weg, alsof iets in haar toch wilde dat ze werd tegengehouden, maar dat gebeurde niet. Kwispel en Lisa wisselde een paar blikken, vroegen zich beide af wat er nu zou gebeuren. Vega had door dat de meiden zich dat afvroegen en vertelde dat de raad opzoek zou gaan naar een vervanger.

Een paar dagen later stonden alle wezens uit Schemermeer op de begraafplaats, ook Sasha en haar kinderen waren erbij. Kwispel vond het erg zwaar om zo zonder haar roedel afscheid te moeten nemen van haar vader. Normaal in de onderwereld zou hij achter zijn gelaten en zou de roedel elkaar vermoorden om de alpha te worden. Kwispel vroeg zich eigenlijk wel af wat haar roedel nu deed dat Rover niet terug kwam. Zouden ze denken dat zij haar vader had vermoord? Zouden ze denken dat hij nog leefde? Allemaal gedachten gingen door haar hoofd, ze stond totaal niet stil bij het feit dat ze haar vader gingen begraven. De kist werd langzaam de grond in gedragen waarna iedereen een bloem op de kist gooide. Het gat werd langzaam gevuld met aarde. Iedereen liep langzaam weg van de begraafplaats en het graf, tot alleen Hannah en Kwispel over waren. Hannah legde haar arm om Kwispel heen. "Het spijt me echt" zei ze vol schuldgevoel. Kwispel knikte en bleef naar het graf kijken. Hannah liep weg en liet Kwispel alleen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/N
Vanaf nu ga ik minder schrijven. Ik heb een writersblock en ga proberen nog wel minimaal 1 hoofdstuk per maand te schrijven en misschien wel meer... Maar ik wil niet meer vast zitten aan dagen omdat het me ongezonde stres opleverd. Ik ga nu dus gewoon posten zodra het af is, dat betekent dat je soms 1 hoofdstuk per maand krijgt en soms 3 op een dag, ligt er maar net aan hoe goed het schrijven door mijn writersblock heen gaat.

De Nieuwe Nachtwacht (Dutch Nachtwacht fanfic)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu