De Nieuwe Nachtwacht (Dutch Nachtwacht fanfic)

5. het eind van de nachtwacht

Ad was aan de andere kant van de deur komen staan en hoorde Wilko zeggen: "Dat is waarom ik kwam." Hij opende twijfelig de deur. "Hoe bedoel je?" vroeg hij proberend streng en boos te klinken. Wilko viel achterover met zijn achterhoofd tegen de grond. "niets, laat maar" zuchtte WIlko, hij begon te twijfelen of hij wel met zijn zoon moest delen dat hij weg moest. "Wat wil je?" vroeg Ad, die door de war begon te raken. Wilko stond op en haalde even diep adem. "Ik wil tijd spenderen met mijn zoon, voordat het niet meer kan" zei Wilko ernstig. "Hoezo? Je hebt nog genoeg tijd voor je sterft" zei Ad door de war en met het gevoel dat Wilko dood aan het gaan is ofzo.
Wilko haalde diep adem. "Vlad, Keelin en ik moeten Schemermeer verlaten, vanwege dat we uit de nachtwacht willen" zei Wilko ernstig. Ad keek boos naar Wilko. "En mama, Rudie, Jordan, Basilea en ik dan, laat je ons gewoon achter?!" vroeg Ad serieus en bang zijn vader kwijt te raken. Wilko wist zich geen raad, als het aan hem lag zou hij ook niet gaan. "ik heb geen keuze" zei Wilko ernstig. "Je gaat niet weg...," zei Ad standvastig "we hebben je nodig". Ad begon boos te worden wat voor hem best zeldzaam was. "Kan je niet met dat ene stripfiguurtje overleggen?" vroeg hij, hoopvol. Wilko glimlachte even, hij was blij dat Ad er ook zo overdacht ondanks dat dat weinig verschil zou maken. "sorry, maar ik denk niet dat het nut heeft, maar Vlad praat met hem" zei Wilko, niet wetend dat Vlad ondertussen al gestopt was met praten met Vega.
Ad twijfelde even, maar omhelsde Wilko toen, die hem gelijk terug knuffelde. "Zolang ik jouw zoon ben, ga je niet en dat is altijd" zei Ad hopend. "ik houd van je" zei Wilko, wetend dat dit hele gesprek niets zou uitmaken voor zijn vertrek en het verdriet eigenlijk alleen maar erger maakte. "Wil je me iets beloven?" vroeg Wilko. "Wat dan?" zei Ad. "Begin geen opstand tegen dit alles" zei Wilko, hij wilde het ook niet, maar spendeerde liever de tijd die hij nog had gezellig dan in opstand. "Dat-Dat kan ik niet" zei Ad, die in tranen barste. WIlko omhelsde Ad steviger. Ad probeerde zich los te krijgen uit zijn vader's greep, maar dat lukte niet. "Laat me los" riep Ad. Wilko liet Ad geschrokken los. "je moet me helpen met een goed excuus voor Sasha te vinden waarom ik jullie verlaat."
Sasha kwam binnen lopen. "Hoezo heb jij een excuus nodig?" vroeg ze aan Wilko. "Papa wilt weg" zei Ad. "dat gaat dus mooi niet gebeuren. Je laat mij niet alleen met Ad en Basilea. En je neemt ze al helemaal niet mee" zei Sasha. "Sasha, het is niet aan mij, als het aan mij lag zou ik blijven" zei Wilko. Sasha rolde haar ogen "blablabla, je gaat niet" Wilko zuchtte "ik doe echt mijn best, maar-" hij werd onderbroken door Sasha "blablabla" Sasha wachtte tot Wilko stopte met praten. "ik praat pas weer met je als je met een gezond verstand nadenkt en je beseft dat je niet zal gaan." Na deze woorden gezegd te hebben, liep Sasha weg.

Ondertussen bij de poort naar het elvenrijk kwam Lisa aan in Schemermeer. Ze werd opgewacht door Keelin, die met een glimlach naar haar nichtje keek. "Kom, we gaan naar de geheime kamer, als het goed is wachten de anderen al" zei Keelin. Lisa knikte en keek terug naar haar tante. "Kan je me de weg wijzen?" vroeg Lisa, die Schemermeer nog niet kende. "Tuurlijk, volg mij maar" Keelin vertrok richting de geheime kamer. Onderweg kwamen ze Jaze en Iris tegen in het bos. Iris probeerde in een boom te klimmen en Jaze hielp haar door te vertellen waar ze haar handen en voeten heen moest verplaatsen. "Doen jullie voorzichtig?" vroeg Lisa, ze begrijpt niet waarom Jaze aan Iris vertelt wat ze moet doen. "Ja, natuurlijk" zei Jaze, die even niet op Iris lette. "Jaze? Is deze tak stevig genoeg?" vroeg Iris, die de tak die ze vast hielt niet kon zien. Keelin keek omhoog naar Iris. "Nee," riep ze "vergeet je neit op je zusje te letten." Jaze keek weer naar zijn zusje en hielp haar verder. Keelin en Lisa liepen rustig verder naar de geheime kamer. "Iris is blind, maar ze is erg avontuurlijk. Ze klimt graag" legde Keelin onderweg uit aan Lisa.
In de geheime kamer stonden Wilko, Kwispel, Vlad en Hannah al te wachten toen Keelin en Lisa aankwamen. Niet veel later kwam Vega zijn boek in lopen. "Vlad, hannah. Halen jullie eens even Juno, Roman en de president op bij de poort" vroeg Vega, wetend dat die net waren vertrokken. Vlad en hannah transformeerden, waarna ze wegsnelden richting de poort. Roman, Juno, de president, Drelu, Otisina en Daisy kwamen net door de poort aanlopen toen Vlad er verscheen. Ze liepen met zijn alle naar de geheime kamer, waar Vega verbaasd naar zijn dochters keek, omdat hij hun er niet had verwacht. "Ik wist niet dat de meiden mee zouden komen. Drelu, lieverd, Hoe gaat het?" vroeg Vega, die alleen aandacht had voor zijn oudste dochter. Otisina rolde even haar ogen. "daar gaan we weer..." zuchtte ze. Drelu negeerde haar zusje. "Het gaat goed, pap. En straks zelfs geweldig" zei Drelu met een grote grijns op haar gezicht. "Het is tijd om jullie voorwerpen leeg te maken" zei de president tegen Keelin, Vladimir en Wilko. Ze konden amper geloven dat het nu dan echt ging gebeuren. Drelu sloot Vega's boek en legde die op tafel neer. "Haal hem maar de echte wereld in, uit dat boek" zei Drelu vrolijk en blij dat haar vader uit het boek mocht om de voorwerpen leeg te maken.