Before We Drift Away | Soukoku

VII "Real Love Song"

"Aching like it's more that I can take sad
I cried so hard I died sad
Losing all that's making me human inside sad"

8 Kasım 2020
Saat 09:30

Ocakta fokurdayan su, taze meyve ve sıcak lapa kokusu... Siyah saçlı kız büronun penceresinden içeri sızan sabah güneşi eşliğinde en sevdiği şarkıyı mırıldanarak lapayı kaselere böldü. "Yardım edilecek bir şey var mı Shoya-san?" 

Naomi, her zamanki neşeli sesiyle küçük mutfağa girdi. "Ah, aslında bu kaselerden birisi Fukuzawa-sensei için, ona götürebilir misin?" Kız kafasıyla onaylayıp tepsiyi kaptığı gibi Fukuzawa'nın odasına doğru yürüdü. Shoya da diğerleri için hazırladığı yiyecekleri ve çayları koyduğu tepsiyi alarak revire ilerledi. 

İçinde dört yatak bulunan 2 numaralı revire girdiğinde kapının hemen yanındaki yatakta oturan Tanizaki'ye çay ve kaselerden birini uzattı. "Kendin yiyebilirsin değil mi Tanizaki-kun?"

"Evet, teşekkürler Shoya-san." Tanizaki gülümseyerek sabah kahvaltısını yemeye başladı.

"Gin-chan hala uyuyor mu?" Tepsideki kaselerden birini Gin'in yattığı yatağın baş ucuna bıraktı ve Kouyou'ya doğru ilerledi Shoya. "Biraz çay ister misin Kouyou-san?" Kouyou'nun belli belirsiz salladığı kafasıyla fincanlardan birini tepsiden alarak güzel kızıl saçları omuzlarına dökülen kadına uzattı. Mori'nin ölümüne kendisinin sebep olduğunu düşündüğü için oldukça suskunlaşmıştı. Shoya, güzel kadının üzerine çok düşüp onu bunaltmak istemediği için bu konu hakkında hiçbir şey söylememeye özen gösteriyordu. 

Karşı yatakta yatan uyanmış Tachihara'nın yanına bir iskemle çekerek tepsiyi üzerine bıraktı. "Günaydın Tachihara-kun, nasıl hissediyorsun?" 

"Kollarımdaki sargılar çıktığında çok daha iyi hissedeceğim Shoya-san." Tachihara'yı hafifçe doğrultup tepsiyi kucağına alarak oturdu genç kadın. Eline  aldığı sıcak lapa kasesinden bir parçayı kaşığa aldı ve hafifçe üfledi. "Lapadan nefret ettiğini biliyorum ama midenizi yoracak şeyler  yememelisiniz." Kaşığı karşısındaki kızıl saçlı çocuğun ağzına uzattı. "Aç ağzını." 

Tachihara utangaç bir şekilde ağzını açtığında Shoya gülümsedi. "Hatırlıyor musun bilmiyorum ama, Noah ilaçlarını içememek için her direndiğinde kulağına bir şey fısıldar ve ona bu şekilde kaşığı uzatırdın. Ne derdin bilmiyorum ama her seferinde işe  yarardı." 

"Sadece bunu içmezse onu parka götürmeyeceğimi söylerdim." dedi Tachihara ağzı dolu bir şekilde. Shoya, ona yavaş yavaş yemeğini yedirmeye devam ederken geçmiş anıların zihnine dolmasıyla Tachihara'nın yüzüne baktı. "Tachihara-kun, seninle hiçbir zaman mafyadaki diğer üyeler kadar samimi olmadık ama Noah konusunda her çıkmaza girdiğimde yardımıma koşuyordun. Sana hiçbir zaman minnetimi gösteremedim gibi hissediyorum. Yaptığın her şey için teşekkür ederim."

Saçlarının kızıl boyası aktığı için ara ara siyah tutamları görünen genç gülümsedi. "Benim de bir kız kardeşim var Shoya-san, küçük çocuklar konusunda ne kadar sabırlı olduğumu bilemezsin. Noah bana kardeşimi hatırlatıyordu, bütün bunları istediğim için yapıyordum. O yüzden teşekkür  etmeni gerektirecek bir şey yok.." Samimiyetle gülümsedi. Yeni bir lokma için ağzını açmıştı ki revirin kapısı açıldı. "Shoya-san, Atsushi-kun seni çağırıyor." Naomi olabildiğince sessizce siyah saçlarını iki yandan örmüş kıza seslendi.