Αγάπη είναι...

Αντιθέσεις

Σε όλη την διαδρομή μέχρι το σπίτι μου δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Του έριχνα κάποιες κρυφές ματιές πίσω από τα μαλλιά μου. Το βλέμμα του ήταν σταθερά προσηλωμένο μπροστά. Δεν μπορούσα να περιγράψω το συναίσθημα που με κατέκλυζε νιώθωντας την παρουσία του, εκεί δίπλα μου. Έδειχνε άνθρωπος που πατάει γερά στα πόδια του. Ένα γνήσιο αρσενικό που απέπνεε σιγουριά κι ασφάλεια. Και μαθαίνοντας όλα αυτά για το παρελθόν μου ένιωσα να ελκύομαι σε εκείνον. Μπορούσα σχεδόν να νιώσω πως κάτω από το αυστηρό ύφος και την παγερή στάση, υπήρχε ένας ευαίσθητος άνθρωπος με ζεστή καρδιά. Θυμόμουν τον τρόπο που κοίταζε την Λεία κι ο τρυφερός πατρικός τρόπος που της μιλούσε. Κάτι μέσα μου σκίρτησε. Ένιωσα ένα ανατρίχιασμα. Σε στιγμιαίες σκέψεις, φαντάστηκα αυτόν τον άντρα ως σύζυγο μου. Ως πατέρα των παιδιών μου. Ξεφύσησα σε αυτήν την σκέψη. Γύρισε και με κοίταξε.

"Με συγχωρείς που σε τρόμαξα πριν..." η φωνή του ήταν ήρεμη. "Και για τον άγαρμπο τρόπο που συμπεριφέρθηκα". Γέλασα και με κοίταξε απορρημένος. Παρόλα αυτά, γέλασε κι εκείνος.

"Ναι, ήσουν κάπως άγαρμπος η αλήθεια είναι". Στύλωσε πάλι το βλέμμα του στον δρόμο.

"Δεν ήθελα να σε αφήσω να γυρνάς μόνη σου τέτοια ώρα μες στην νύχτα". Με ξάφνιασε κάπως η τρυφερότητα στην φωνή του.

"Λοιπόν... σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον..."

"Για να μην αναφέρω το πόσο ανόητο ήταν από μέρους σου να περπατήσεις τόσο δρόμο, δεδομένου ότι έχεις χτυπήσει το πόδι σου!". Επέστρεψε στο αυστηρό ύφος. Άνοιξα το στόμα μου να πω κάτι, να αμυνθώ στην επιθετική του στάση, αλλά δεν είπα τίποτα. Ρουθούνισα κι έστρεψα το κεφάλι μου προς το παράθυρο. Γέλασε.

"Είσαι λίγο εύθυκτη;" μια υποκαλυμένη ειρωνία. Τσαντίστηκα.

"Εύθυκτη;" του αντιγύρισα απότομα. "Δεν με ξέρεις καν!"

"Όχι, δεν σε ξέρω. Ξέρω, όμως, πως όταν κάποιος έχει ράγισμα στο πόδι και δεν πρέπει να το πατάει, ναι είναι ανόητο να κάνει τόσο δρόμο για..." σταμάτησε και με κοίταξε. "Αλήθεια, γιατί ήρθες;". Τον κοίταζα σοκαρισμένη μην ξέροντας τι να πω.

"Είσαι τόσο αγενής πάντα;"

"Αγενής όχι. Ειλικρινής, όμως, ναι. Είμαι ευθύς. Δεν μασάω τα λόγια μου, ότι σκέφτομαι το λέω". Στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Αυτό που λες ειλικρίνια κι ευθύτητα εγώ το λέω αγένεια!"

"Έτσι λένε όσοι δεν την σηκώνουν!"