Αγάπη είναι...

Βροχή μου

   Εκείνο το πρωινό σηκώθηκα με ανανεωμένη διάθεση. Είχαν περάσει τρεις μέρες. Είχα ολοκληρώσει όλες τις αναφορές, είχα στείλει όλα τα mail που έπρεπε κι είχα φτιάξει τα χαρτιά της παραίτησης μου. Πλέον ήμουν ελεύθερη από άποψη δουλειάς, μέχρι να γινόταν η μετακόμιση μου στα Τρίκαλα, όπου θα ξεκινούσα να εργάζομαι στο νέο λογιστικό γραφείο. Είχε αρχίσει πια η αντίστροφη μέτρηση. Τέσσσερις μέρες ακόμα. Ένιωθα χαρά για αυτό. Αν πριν είχα λόγους να θέλω να εξαφανιστώ από την Αθήνα, τώρα είχα κι έναν παραπάνω.

   Κατέβασα τα πόδια μου από το κρεβάτι μου και τεντώθηκα πνίγοντας ένα χασμουρητό. Περπάτησα μέχρι το παράθυρο και το άνοιξα. Ο ουρανός ήταν ασυνήθιστα γαλάζιος για Νοέμβρη μήνα κι ο ήλιος έλαμπε θυμίζοντας μια ανοιξιάτικη μέρα. Πήρα μια βαθιά ανάσα κι απόλαυσα για λίγο την στιγμή. Μου είχε λείψει τόσο πολύ το να βγω έξω. Το να δω φίλους, να κάτσω σε μια καφετέρια... Δεν μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά. Πέρα από το να βγω έξω, το οποίο δεν μου φάνηκε καθόλου κακή ιδέα. Ούτως ή άλλως χρειαζόταν να κάνουμε κάποια ψώνια για το σπίτι με τον Ιάσωνα. Κι ήθελα να αγοράσω και κάποια πράγματα για το ταξίδι που είχα μπροστά μου. Να μην τα άφηνα όλα για τελευταία στιγμή. Ευκαιρία ήταν, λοιπόν.

Κατέβηκα στην κουζίνα. Ο αδερφός μου ήταν ήδη εκεί κι είχε απλώσει κάμποσα γραφιστικά σχέδια πάνω στο τραπέζι και τα μελετούσε κρατώντας μια κούπα στο χέρι.

"Καλημέρες!" είπα χαρμόσυνα και με κοίταξε χαμογελαστός.

"Καλημέρα όλη μέρα! Με κέφια σήμερα;". Σέρβιρα γαλλικό σε μια κούπα.

"Έχει όμορφη μέρα! Πάμε βόλτα;". Στηρίχτηκα στον πάγκο της κουζίνας. Έβαλε τα γέλια.

"Βόλτα που; Δεν ακούς τι γίνεται;". Ένιωσα να εκνευρίζομαι.

"Ακούω και βλέπω τι γίνεται, Ιάσωνα. Αλλά θέλω να βγω λίγο έξω, έχω μπουχτίσει μέσα!"

"Έχω αρκετή δουλειά, η αλήθεια είναι..."

"Δουλειά συνέχεια θα έχεις. Εμένα, όμως, δεν θα με έχεις συνέχεια!". Ήρθε δίπλα μου και μου έδωσε μια σιγανή μπουνιά στο μπράτσο.

"Αν νομίζεις ότι επειδή αλλάζεις πόλη, θα με ξεφορτωθείς, γελιέσαι!". Έκανα μια γκριμάτσα σαν χαμόγελο.

"Πάμε βόλτα τώρα;". Πετάρισα τα βλέφαρα μου κοιτάζοντας τον. Ξεφύσησε. Ένευσε το κεφάλι του χαμογέλασε. Χοροπήδησα χαρούμενη. Παράτησα τον καφέ μου και πήγα πάνω να ετοιμαστώ.