𝚃𝚑𝚎𝚢 𝚃𝚘𝚕𝚍 𝙼𝚎 𝚈𝚘𝚞 𝚆𝚎𝚛𝚎 𝙳𝚊𝚗𝚐𝚎𝚛𝚘𝚞𝚜

Part 30

Harry komt de kamer ingelopen en gaat naast Louis op zijn bed zitten.
'Ik had het misschien al gezegd maar nogmaals bedankt.' 
Harry wilde enkel meer dingen met Louis doen, hij voelde wat hoop bij Louis.
Al zijn negativiteit leek te verdwijnen als hij iets met hem deed.
Louis glimlacht kort naar Harry.
Daardoor ontstaat automatisch ook een glimlach op Harry's gezicht.

Opeens focust Louis zich ergens anders op en pakt een zachte krul beet die hij achter Harry's oor doet.
Harry lijkt wel te smelten van het kleine lieve zachte gebaar.
Harry giechelt zachtjes en Louis glimlacht iets breder waardoor zijn tanden een stukje te zien zijn.
Harry wilde Louis het liefst ook horen lachen maar als hij niet kon praten kan hij vast ook niet lachen.
Misschien, ooit. Dacht hij.

Voor een tijdje staren ze elkaar met een glimlach aan.
Gewoon even kijken hoe ze eruit zien. Elk klein detail van het gezicht overnemen om het niet te vergeten.
Harry houd van dit moment, hij hoopt dat hij ooit meerdere dingen met Louis kan voortzetten.
Dat Louis ooit tegen hem zou kunnen spreken en zou kunnen zeggen waarom hij niet spreekt maar zwijgt.
'We gaan trouwens eten.' Lacht Harry dan.
Louis glimlacht en ze lopen naar beneden.

~