'Maar, jij had gewoon geluk dat je bij je tweede poging net die ene laatste kegel kon omgooien en een spare kon krijgen. Dat was je anders nooit gelukt. Het is geluk.' Zeurt Calum.
'Oh nee hoor, ik heb vier spares gehaald en twee strikes. Ik heb gewoon keihard gewonnen Cal.'
Calum zucht zachtjes en Liam maakt de deur van het huis open als ze er zijn.
'Wacht maar, ik maak je ooit nog weleens in.' Zegt Calum met een grijns.
Het is tien uur als ze met zijn alle op de bank gaan zitten.
Louis voelt zich erg gelukkig in deze groep maar tegelijkertijd schuldig.
Jeff heeft hem hier naartoe gestuurd omdat hij "Gek" was, is hij dat ook?
Hij loopt naar boven en pakt zijn boekje uit de kast.
De laatste tijd heeft hij veel getekend.
Hij brengt het potlood naar het papier en begint te schetsen.
Hij tekent een spinnenweb, hij voelt zich een beetje gevangen hier.
Natuurlijk mag hij naar buiten en is hij eigenlijk vrij.
Maar hij kan niet naar huis zoals hij graag wilt.
Het lijkt wel alsof hij hier zit opgesloten. En hij wil eruit. Hij, moet eruit.
~
JE LEEST
𝚃𝚑𝚎𝚢 𝚃𝚘𝚕𝚍 𝙼𝚎 𝚈𝚘𝚞 𝚆𝚎𝚛𝚎 𝙳𝚊𝚗𝚐𝚎𝚛𝚘𝚞𝚜
أدب الهواةZe noemen hem gek. Stuk voor stuk. Hij is niet gek! Ze zijn bang voor hem. Stuk voor stuk. Behalve hij, die ene jongen.
