De jongen zat verveelt op het bed.
De andere twee hadden wel drie keer gevraagd of hij mee wilde doen.
Maar telkens schudde hij zijn hoofd.
Hij kijkt weer naar het boekje dat nog altijd naast hem ligt op het bed.
Samen met het potlood pakt hij het op en gaat tegen de muur aan zitten op het bed.
Hij slaat het boekje open en tikt er een paar keer met zijn potlood op.
Dan gaat de deur open en komt Liam binnen gelopen.
'Kom jongens, het avond eten is klaar.'
Louis vroeg zich af hoelang hij daar wel niet gezeten had.
Niall rende de kamer uit terwijl Louis twijfelend op het bed bleef zitten.
Wat als hij zou moeten praten? Dat kan niet, dat had hij Jeff belooft.
En hij zou het volhouden tot dat Jeff zal sterven.
Harry gaat naast Louis op het bed zitten.
'Wil je niet eten.' Louis schud zijn hoofd. Hij wilt het wel.
'Je bent bang hé' Louis wou dat hij het niet was maar hij besloot eerlijk te zijn.
Hij keek Harry aan en knikte dan.
Het viel hem op dat de ogen van Harry groen waren. Dat lijkt hem erg zeldzaam.
'Het is okay, ik was ook bang toen ik hier voor het eerst kwam. Maar het wend wel. De jongens die hier wonen zullen je vast begrijpen. En anders heb je mij nog.'
Zegt Harry met een glimlach.
~
JE LEEST
𝚃𝚑𝚎𝚢 𝚃𝚘𝚕𝚍 𝙼𝚎 𝚈𝚘𝚞 𝚆𝚎𝚛𝚎 𝙳𝚊𝚗𝚐𝚎𝚛𝚘𝚞𝚜
FanfictionZe noemen hem gek. Stuk voor stuk. Hij is niet gek! Ze zijn bang voor hem. Stuk voor stuk. Behalve hij, die ene jongen.
