𝚃𝚑𝚎𝚢 𝚃𝚘𝚕𝚍 𝙼𝚎 𝚈𝚘𝚞 𝚆𝚎𝚛𝚎 𝙳𝚊𝚗𝚐𝚎𝚛𝚘𝚞𝚜

Part 37

Klaarwakker ligt de jongen met blauwe ogen in bed.
Hij had hem bijna gezoend, hij had bijna een fout gemaakt!
Het voelt alsof de vlinders net weer zijn gaan rusten na een eindje rondvliegen in zijn buik.
De jongen bijt op zijn lip van verdriet.
Jeff hoorde hem zulk gevoel te geven.
Niet Harry, Louis is hier helemaal niet klaar voor.
Een nieuwe relatie, dat wilt hij helemaal niet.
Hij haat het dat zijn gedachtes zijn overgenomen door Jeff.

Maar aan de andere kant zijn ze nooit uit elkaar gegaan.
Misschien heeft hij hem wel hier naartoe gestuurd zodat ze uiteindelijk opnieuw kunnen beginnen.
Na de brand is er een leegte achtergelaten.
Misschien dat ze dat na dit gedoe weer moeten opbouwen.
Dat zou het zijn toch?

Louis draait zijn hoofd en kijkt naar het bed van Harry.
Zijn ogen zijn gesloten en er rust een vredige glimlach op zijn lippen.
Het gevoel word alsmaar sterker.
Waarom wilt hij deze lippen op die van hem voelen?
Dit gevoel is nog sterker dan dat bij Jeff.
Of is dat enkel omdat hij net aan hem dacht. 
Louis schud de gedachtes van zich af en kijkt nog eens naar Harry.
Dan zonder enkele toestemming verschijnt er een lach op zijn gezicht.

~