თავი11
თვალები ნელნელა მენაბებოდა და ამ დროს საშინელი კარების შემონგრევის ხმა ყურში ცივად მომხვდა,ძლივსძკივობით თავი ავწიე თვალები გავახილე და დავინახე ლიამი რომელსაცმეისონი პიჯაკით ეჭირა და ძირს დაახეთქა და ივი რომელიც ჩემსკენ გამოიქცა.ლიამმა ხელების გახსნა დამიწყო
-ლიამ არა,გაანებე თავი!მე აქ უნდა ვიყო(მე)
ძლივსგასაგონად ვლაპარაკობდიდა ლაიმმა ხელები გახსნა ახლა კი ფეხებზე გადავიდა,ვცდილობდი შევწინააღმდეგებოდი და ვეცადე ხელი მეჯიკა მაგრამ ამის მაგივრად მე გადმოვვარდი სკამიდან და ივიმ ძლივს დამიჭირა.
-არა არა !წადიტ გთხოვთ მე აქუნდა მოვკვდე.(მე)
ცრემლებს ვყრიდი და ძლივს ვახელდი თვალებს და სიტყვებსაც ძლივს ვამბობდი,ხმა უკვე წასული მქონდა სიცივისგან.
-ლეა სისულელეებს ნუ ბოდავ(ლიამი)
ლიამმა თავისი მოსაცმელი გაიხადა და მე მომახურა თუმცა ოდნავი სითბოც ვერვიგრძენი.ხელში ამიყბანა და პატარა ბავშვივით მიმარბენინებდნენ სადღაც მაგრამ ვერვხვდებოდი სად და ამ დროს თვალებშიც დამიბნელდა...
თვალებს ვახელ და ოთახის შეცნობას ვიწყებ მაგრამ მალევე ვაანალიზებ იმას რომ საავადმყოფოს პალატაში ვარ ოდნავ წამკვდექი და ლიამი დავინახე რომელსაც თავი საწოლზე ედო ისე კი სკამზე იჯდა და ეძინა.ტირილი ამიტყდა ,თავი ვეღარ შევიკავე და საწოლიდან ავდექი,გადასხმაც თან გავიყოლე და ყვალეტია კედელს ამოვეფარე,იქ ჩავიმუხლე და მუხლწბს ხელები მოვხბიე მერე კი თავი შიგნით ჩავრგე და ჩუმად ტირილი დავიწყე,დაახლიებით 2 წუთში ვიგრძენი რომ გვერდით ვიღაც მომიჯდა და ისიც ვიგრძენი რომ ეს ლიამი იყო რომელიც ხმას არიღებდა.თავი წამოვყავი და ახლა მას ჩავეხუტე და მის კისერში თავჩარგული ვტიროდი,მან უბრალოდ თმებზე დამიწყო ფერება თუმცა არაფერი არუთქვამს.
-ლიამ ბრაზობ?(მე)
ძლივს ამოვიქვითინე ჯერ ისევ ხმაწასულმა
-არა,სიმართლე გითხრა მართალი იყავი(ლიამი)
ხელები მოვხვიე და ცოტახნით ასე ვიყავით მერე კი მოვცილდი და ცრემლები მოვიწმინდე.
-როგორ მიოოვეთ(მე)
-მეისონმა გვითხრა რომ ჯონს გაყევი მაგრამ ხშირად დადიოდა ტყეში ემასთან ერთად და მასში ეჭვის შეტანა დავიწყეთ,მერე კი ივიმ ჯონს დაურეკა და ჯონმა თქვა რომ მას შემდეგ არუნახიხარ(ლიამი)
-ბრაზობს?(მე)
-ივი?(ლიამი)
-ჰო(მე)
-არა არ ვბრაზობ!
კარებისკენ გავიხედე და იქვე მდგარი ივი დავინახე რომელიც კედელს მიყუდებოდა და ახლა ჩემს ჩასახუტებლად გამოიწია,მეც მაგრად მივეხვიე.
-ჯონმა ყველაფერი მომიყვა(ივი)
-მაპატიე(მე)
-შენი ბრალი არაა,ვიცი რა გრძნობაა როცა რამეა გაძალებენ(ივი)
-იქნებ ავდგეთ იატაკიდან?ისედაც მაღალი სიცხე გაქვს საწოლში დაბრუნდი(ლიამი)
საწოლში სანამ დავბრუნდწბოდი სარკეში ჩემს თავს მოვკარი თვალი,შუბლზე სულ ნაკაწრები და ჭრილობები მქონდა,ხოლო იმ ადგილას სადაც ემამ შემომარტყა ჩაქცევები მეტყობოდა.
-ლეა წამოსვლა რატომ არ გინდოდა?(ივი)
თავი დავხარე და ხმა არ ამომიღია.
-გაგიჟდი?ამით რის მიღწევას ცდილობდი?დარწმუმებული ვარ თავის განთავისუფლებაც არ გიცდია,რამე რომ მოგსვლოდა?იცი ექიმმა რა თქვაა?იციიი?იქ ერთ ღამესაც ვეღარ გასტანდი(ლიამი)
ლიამმა ხმას ნელნელა მაღლა უწევდა მეკი ასე ჩუმად ვიყავი.
-ლიამ გეყოფა(ივი)
-არა ივი არ მეყოფა,ერთხელ უკვე ხომ დავკარგე?საკმარისი არაა?(ლიამი)
-მე უბრალოდ...
თვალები ისევ ცრემლებით მევსებოდა და ვცდილობდი არ მეტირა
-არა ლეა არა!ვიცი ამას რატომაც აკეთებდი,ამით რას გამოასწორებდი?რომ მომკვდარიყავი?გგონია იქ ვინმე გიპოვიდა?ამდენის უფლება რატომ მიეცი?(ლიამი)
ყველა ჩუმად ვიჯექით მაგრამ სიჩუმე მე დავარღვიე.
-მათ რა მოუვიდათ?(მე)
ჯვიმ ჯერ ლიამს გახედა მერე კი მე შემომხედა.
-ემა სკოლიდან გააგდეა(ივი)
-მეისონი?(მე)
ახლა უკვე ორივე ჩუმად იყვნენ.
-მეისონს რა მოუვიდა?(მე)
-ნუღელავ მასაც გააგდებენ(ლიამი)
ივის გავხედე
-ივ რახდება?(მე)
-მეისონი...ის შენს გბერდით პალატაში წევს(ივი)
რაა?თავი წამოვყავი და გვერძე პალატაში წასვლა დავაოირე მაგრამ ლიამმა ხელი მომკიდა და საწოლში დამაბრუნა
-შენ უნდა იწვე(ლიამი)
-რაუქენი?(მე)
-არაფერი უბრალოდ მაგრადაა ნაცემი(ივი)
-არაუშავს რაცდაიმსახურა ისმიიღო(ლიამი)
-ლიამ ამის გამო პრიბლემები შეგექმნება(მე)
-ეს ჯერ კიდევ არაფერიაო თქვა და სახის იმ მონაკვეთს მიაშტერდა სადაც ჩაქცევები მქონდა
-ლიამ მოისვენე მანდ დაშეეშვი მეისონს(მე)
ამ დროს ექიმი შემოვიდა
-გამარჯობათ(ექიმი)
-გამარჯობა(მე)
-მოკლედ რამდენიმე კითხვა მინდა დაგისვათ(ექიმი)
-სუნთქვის უკმარისობა გაწუხებთ?(ექიმი)
-დიახ(მე)
-ხშირად?(ექიმი)
-არც ისე(მე)
-სისხლიანი ამონახველი?(ექიმი)
-ბოლო 1 კვირაა დამეწყო(მე)
-ტკივილი თუ გაქვთ ხოლმე გულმკერდის არეში?(ექიმი)
-დიახ უმეტესად მაშინ როცა ვიღლები(მე)
-კარგით,შეგიძლიათ დაისვენოთო თქვა ექიმმა და პალატიდან გავიდა.
-ლეა გულმკერდის არეში ტკივილი?(ლიამი)
-ჰო ვიციი(მე)
-საერთოდ ექიმთან ოდესმე ყოფილხარ?(ლიამი)
-კი ადრე ვიყავი დაახლოებით 6 წლის ასაკში და ექიმმა ყქვა რომ უბრალოდ ფილტვები არ მივარგა(მე)
-კარგი დაიძინე(ლიამი)
რატომღაცძილი მომერია და დამეძინა.გამეღვიძა და თვალები რომ გავახილე ლიამს ექიმი საყელოთი ეჭირა.
თავი წამოვყავი ეგრევე
-ლიამ რასაკეთებ?(მე)
ლიამმა გამომხედა და ექიმს ხელი გაუშვა ექიმმა კი ეს სიტყვები უთხრა ,,ვწუხვარ" და პალატიდან გავიდა
-ლიამ რახდება?(მე)
ლიამი ჩუმად იჯდა და ხმას არ იღებდა
-აღარ იტყვი უკვე?(მე)
-ექიმმა თქვა როომ....
