თავი12
-ექიმმა თქვა რომ...თქვა რომ ფილტვების ანთება არ გაქვს და არასწორი წამალი გაგიკეთეს(ლიამი)
-მერე მაგიტო ეცი ექიმს?(მე)
-ეს უბრალო რამე კიარაა,ამან შეიძლება შენს სიცოცხლეს საფრთხე შეუქმნას.თვალებიი აატრიალა ლიამმა.
-კარგიი რააააა!უაზრობებს ნუ ბოდავ თუკაციხარ(მე)
-კარგი ხოო(ლიამი)
-რადგან ფილტვების ანთება არმაქვს როდის გამწერენ?(მე)
-დღესვე შეგვიძლია წასვლა(ლიამი)
-რაა?ასე მალე?(მე)
-ჰოო თუგინდა დარჩი(ლიამი)
-ხუმროობ?დროზე ავდექით და წავედით(მე)
ამ დროს ოთახში ივიმ შემოყო თავი.
-ხალხნო ძაან მაგარი იდეამაქ(ივი)
-რაიდეა?ერთდროულად ვთქვით მე და ლიამმა.
-მოკლედ ბაბუაჩემი სანამ გარდაიცვლებოდა ანდერძში დამიტოვა რომ ზღვასთან სახლი რომ გვქონდა ჩემია(ივი)
-ვაუუ მაგარიაა(ლიამი)
-ხოდაააა მოკლედ ჩემსგარდა არც გასაღებიაქ ვინმეს და რათქმაუნდა იქ არავის ვაცხვრებდი ოჯახის წევრებიდანასე როომ ამ სასწავლებლის დედააც,წამოდით და ვიცხოვროთ ნორმალურად(ივი)
-ხომაგრამ ამ სასწავლებელში მოხვედრაზე დიდხანს ვოცნებობდი(მე)
-მერე რა არის ეს სასწავლებელი ისეთი როგორიც გეგონა?(ივი)
-კარგი წავიდეთ ამის დედაც!(მე)
-მაგარიიაა პირდაპირ დავაწვეთ აქედანვე(ივი)
-ტანსაცმელები?(მე)
-დაიკიდე ჩემი ჩაიცვი(ივი)
-მე რაჩემი ფეხები ჩავიცვა ერთი?(ლიამი)
-კარგით რაა,იქ რომ მივიდეთ კაიხანი ვერ წამოვალთ იქედან ასე რომ შენ ჩემი ძმის ტანსაცმელებს ჩაიცვამ(ივი)
-კარგი ხოოო(ლიამი)
-რითი მივდივართ?(მე)
10 წუთის შემდეგ....
-ამის დედაც რომცოდნოდა მდიდარი ოჯახიდან ხარ უფრო კარგად მოგექცეოდი(მე)
ივის და ლიამს სიცილი აუტყდათ.
მანქანაში ჩავჯექით და საჭესთან ლიამი დაჯდა.
-ლიქმი რატომ ჯდება საჭესთან?(მე)
-მანქანა ლიამისაა(ივი)
-ვააააახა ჩემიც ხომარაა აქ რამე?(მე)
ლიამმა მანქანა დაძრა,გზაში დიდხანს ვიყავით,სიმღერები ბოლო ხმაზე გვქონდა აღრიალებული და ჩვენც ბოლო ხმაზე ვყროყინებდით,ლიამმა ზოგ მანქანას გონკაობა დაუწყო და ყველასაც გაასწრო,ბოლო ხმაზე ვიცინოდით,ყველაფერზე ვლაპარაკობდით საღამოს კი ზღვის ოირას მივედით,ლიამმა მანქანა გააჩერა და სანამ ძრავი გამორთო მე და ივი უკვე კისრისტეხვით გავრბოდით ზღვაში,მერე ლიამიც გამოგვეკიდა,პატარა ბავშვებივით დავხტოდით წყალში გეგონებოდა მანამდე არასდროს გვენახა.ლიამმა ივი ხელში აიღო და წყალში ჩააყვინთინა ივიმ კი ლიამს თავზე ხელ სტაცა და ზემოდან გადააჯდა,ბევრი წუმპაობის და სიცილის მერე წყლიდან ამოვესით,
-მგონი ტამსაცმელი უნდა გაგვეხადა(ივი)
-არაუშავს მანქანას გავაშრობთ(ლიამი)
-ბოლოა ზღვაზე მამასთან ერთად ვიყავი როცა 7 წლის გავხდი(მე)
-ხუმრობ?(ლიამი)
-ჯერ კიდევ არ მჯერა რომ ასე უბრალოდ წამოვედით(მე)
სახლში მივედით,დიდი სახლი იყო დიდი საძინებლებით.
-ესსახლი მთლიანად შენდაგიტოვა?(ლიამი)
-ჰოო(ივი)
-ვააააუ(ლიამი)
-მალე გამოვიცვალოთ სანამ გავცივდებოდეთ(ივი)
-ჰო მართალია(მე)
ივიმ მოკლე შორტები და თეთრი ჰუდი მომცა რადგან ოდნავ გრილოდა.
სააბაზანოდან გამოვედი და უცებ ჩავიცვი,მერე სამზარეულოში შევედი სადაც ივი და ლიამი უგვე გერმიელად ღმურძლაობდნენ
-ეეე ნაგვებოოო!შეგიჭამიათ ყველაფერი რააა(მე)
-დროზე გებანავა(ლიამი)
-დამპლებო!(მე)
გვერძე დადებულ ჰამბურგერს ხელი მოვკიდე და ლიამს გვერდით მივუჯექი(ამ მომენტის წერის დროს მაგრად მომშივდა)
საჭმელი ვეამეთ და ფილმს ჩავუჯექით მაგრამ რატომღაც გული ვერცერთმა ვერ დავუდეთ.
-კაი წავალ მე დავწვები(ივი)
-რააა?უკვეე?(მე)
-ჰოო თავი საშინლად მტკივა(ივი)
-კარგი ხო მიდი(მე)
ივი დაწვა და მე და ლიამი მეორე სართულის აივანზე ვიჯექით,მე უცებ მოაჯირზე შემოვხტი
-ლეა გადავარდე იქნებ?(ლიამი)
-სიმაღლეების არ მეშინია(მე)
-ჰოო?ლიამი ჩენთან ახლოს მოვიდა წელზე ხელები მომხვია და უცებ ხელი მიჯიკა მე კი ვიკივლე
-არა ხო?(ლიამი)
-მე არ მითქვამს გადავარდნის არმეშინიათქო(მე)
-კარგი რისი გეშინია?(ლიამი)
-არაფრის(მე)
-კარგი რაა!შეუძლებელია არაფრის გეშინოდეს,რაღაც ყოველთვის არის რაც შეგაშინებს(ლიამი)
-კარგი.ალბათ სქყვარელი ადამიანების დაკარგვის მაგრამ ნელნელა მაგასაც ვეჩვევი ასე რომ უშიშარი გავხდები ალბათ მალე(მე)
ლიამი მიყირებდა და ხმას არ იღებდა
-მოულოდნელობების არ გეშინია?(ლიამი)
-ჰმმმარაა(მე)
-ხოო?ლიამმა წარბი აწია და......
