|SUDDENLY|✓

-8.BÖLÜM-

Yazan: SeKaiLover

Sehun dünün sarhoşluğunu hala üstünden atamıyordu. Sarhoşluğunun sebebi kendi düşündüğünün aksine farklı bir şeydi. Biraz olsun açılmak için spor salonuna doğru yol aldı. Esmer genci görmek için değildi kesinlikle. Yada belki?...Onu görmek istiyor olabilirdi. Evde dinlenmesine bile karşı gelecek şekilde görmek istiyordu onu aslında. Ne içindi peki? Onu görürse ne değişecekti sanki. Büyük beklentilere girmesi normal miydi...? Yola koyulmuşken aklındaki dünün görüntüleriyle dalgınca yürüyordu.

İlk defa Baekhyun'dan başka biri dokunmuştu ona ve bu en güzel şeymiş gibi hissettiriyordu, şimdi düşünürken bile. Jongin ise aynı şekilde düşünerek arabasından inip beş dakikalık bir yürüme mesafesi sonunda spor salonuna ulaştı. Büyük ihtimalle yapacağı tehdidi düşünüyordu. 

İçeri girmeden önce telefonu çalmaya başladı. Gereksiz bir şey olduğunu düşünüp açmayacaktı. Her zaman gereksiz olurdu zaten. Ama ısrarla çalarken abisi olacağını düşünüp korkuyla çıkardı telefonu. Arabası, kredi kartları ve evine elveda demek istemediği için. Abisinin aramasını cevapladı.

"Merhaba, ne yapıyorsun Jongin? Okulu aksatmıyorsundur umarım." Her zaman sevecen olan Joonmyeon kardeşine gelince tam bir otoriterdi. Serseriliklerinden bıktığı için.

"Asla! Asla aksatmam hyung!" Jongin ona, noona diyerek dalga geçmek istese de şuan tehlikeli bir durumdaydı muhtemelen. Kafasına göre okula gitmediğini biliyor olduğu için aramış ve sinirli olmalıydı abisi.

"Sınavlarına çalış Jongin ve beni babama karşı zor durumda bırakma olur mu?" o yinede her zaman yumuşak ve iyi kalpliydi. Kardeşinin arkasında durmaya devam etmişti her zaman. 

"Seni mahçup etmemeye çalışacağım." Jongin bu tür durumlarda gaza geliyordu. İçine ders çalışma şevkinin dolduğunu hissetti. Abisiyle konuşurken kendisini her şeyi başarabilirmiş gibi hissediyordu. Ama telefonu kapattığı an isteği sıfırlanıyordu. Sonuç yine koca bir sıfırdı. Ardından Joonmyeon bir şeyler mırıldanarak telefonu kapattı büyük ihtimalle 'öyle umduğunu' söylüyordu ama aslında hiç umudu yoktu.

Jongin spor salonuna girdikten sonra etrafta onu göremeyince olabileceği tek yere baktı. Tabi ki koşu salonundaydı. Onu -çoğu zaman- izlediği için biliyordu. Ne zaman spor salonuna gelse ilk önce koşusunu yapardı. Merkez yeni açıldığından eğer geldiyse orada olmalıydı kesinlikle. 

Bingo! Kulaklıklarını takmış beyaz ensesinden inen damlalarla yine seksi bir biçimde koşuyordu. Biçimli ve fazlaca çıkık poposu sağa sola sallanırken sürtünme isteği uyandırdı Jongin'de. Ama tabiki sadece bununla kalamazdı esmer. Öylece durup onu izledi bir süre. Minik dudaklarından çıkan sık nefesler ve hafif zorlanmalarıyla yorulduğu belliydi ve susadığı. 

Jongin bir şişe su aldı ve ona doğru ilerledi. Yavaşlamaya başlamıştı Sehun, durup dinlenecek gibi görünüyordu. Suyu ona uzatarak gülümsedi. Yine yapıyordu, yine Sehun'un büyülenmesini sağlıyordu. Öylesine samimiydi ki. Bir dakika dahi geçmeden onun kötü adam olacağını bilemezdi Sehun. Uzatılan suyu almayı akıl etti ve teşekkür ederek kana kana içti.

"Nasılsın bugün? İyi hissediyor musun dün geceden sonra?" Jongin gözlerinde ki şeytani kıvılcımlarla sordu.

Sehun ne diyeceğini bilemez hale gelmişti. Utanıyor muydu? Tabiki. Jongin'in davranışını anlamdırmaya çalıştı gözlerine bakarak. "D-daha iyiyim s-sanırım." 

"Buna sevindim. Konuşmamız gerek." Sehun, esmer olanın ani ciddiyeti karşısında hareketsiz kalmıştı. Korkutucu bir aura mı hissediyordu?. Bu neyin nesiydi?
Cebinden telefonu çıkardı ve bir şey açıp Sehun'a çevirdi.