RM2: Human Life

Chapter 12

Chapter 12

Kaira's POV

"Damn you Luke... Kahit kailan ay hindi ka patas lumaban." Tanging bulong ko na lamang dahil alam kong hindi na nya ako maririnig.

Lumingon ako sa paligid ko. Halata sa kanila ang pagkalito at pangamba dahil sa naririnig na huni nang isang mabangis na hayop.

Kailangan ko silang mailayo dito. Kung ako lang ay alam kong malalabanan ko ang mga rogues na nasa paligid. Na kahit hindi ko pa nakikita ay batid ko kung ilan sila at kung gaano sila kagutom sa laman nang tao.

Nilapitan ko si Jonathan, hinawakan ko ang mga kamay nya at tumingin sa kanyang mga mata.

"No matter what happen, always remember that I love you, Jonathan." I said to him. Napansin ko namang hindi nya nagustuhan ang sinabi ko dahil kumunot ang kanyang noo at nagsalubong ang kanyang mga kilay.

"Why the hell are you saying that like you are saying goodbye Kaira? This is not the right time for a joke."

"I'm not joking Love. We are now in between of life and death situation. I have a plan, that requires everyone's participation." Napalingon naman ako kay Rose nang magtanong ito.

"What plan Lady Kaira?" Rose asked. Bumalik ang tingin ko kay Jonathan na seryosong nakikinig.

I need to do this fast. Malapit na sila.

"I want you all to spread out and leave this place. Walang lilingon at walang babalik." saad ko habang nakatitig  kay Jonathan.

"At hindi ka kasama sa aalis? Nahihibang ka na ba?" Halata sa boses nya ang inis at pagkairita.

"This is not the right to argue, Jonathan. I want you to be safe. All of you, dahil hindi basta basta   ang mga kalabang darating."

"How did you..." Hindi natapos nya natapos ang kanyang tanong dahil lahat nang atensyon namin ay napunta sa taong pabalyang  nagbukas nang pinto. Duguan ito at naghihingalo na.

"H-halimaw..."  Huling saad nito bago tuluyang mawalan nang buhay. Akmang lalapitan nila ang lalaki nang pigilan ko sila.

"Shit... Don't move." utos ko na pinakinggan naman nila.

"It's too late to execute the plan. Kapag may lumapit sa inyo, labanan nyo and kill it. Thru their neck or heart." I said and hold Jonathan's hand.

"Will you fight with me until the end?" I asked him.

"I will always fight with you. Always and Forever."

I hold the katana with my right hand with holding him with my left hand.

Hindi na nakapaghanda pa ang lahat nang bigla na lamang sumugod ang mga rogues. Nagkanya-kanya na ang lahat upang iligtas ang mga sarili.

Kahit kami ni Jonathan ay may kinakalaban. Wala sana akong balak na bitawan kamay nya ngunit kailangan.

Lalo na't may kakaiba akong nararamdaman sa aking katawan.

'Zhein, what are you doing? We can't just shift infront of them.'

'I'm not doing anything Kai, I can't control it. Nararamdaman kong may ibang nagtitriger upang magpalit balat tayo.'

'Damn that Luke, mukhang may nilagay sya sa palasong tumama sa akin kanina.'  tanging hmmm lang ang sagot ni zhein. Tulad ko ay nahihirapan din itong kontrolin ang sarili.

"What's happening to you Love?" Nag-aalalang tanong ni Jonathan. Napatingin naman ako sa kanya.

"I'm fine Love. Don't mind me, keep fighting. Ahhhhhhh"

Third Person's POV

Natigil ang lahat sa malakas na sigaw ni Kaira, maging nag mga rogues ay natigil animo nakarinig nang huni galing sa pinakamalakas na antas nang uri nila.

"Tulad nang inaasahan, i-epekto ang gamot na hinalo ko sa palasaong ginamit ko kanina na tumama sayo. Hahahhahaha" Rinig nila mula sa  speaker na nasa paligid.

"K-kapag n-nakalabas a-ako dito n-nang buhay. I-i will h-hunt you d-down, Luke. Just like m-my p-parents  did t-to your bastard f-father." nahihirapang saad nang dalaga.

"My father lose from their battle. But I will fucking sure that I will win this war against the Ramires and against to the legendary blue wolf's daughter." May diin sa bawat salita nito. Para bang sigurado itong sya ang maiiwang buhay sa lugar na iyun.

Napalingon ang lahat nang makarinig sila nang tunog na para bang nagbabalian na mga buto.

"What's wrong Kaira? Anong nangyayari sayo?" Nag-aalalang tanong ni Jonathan sa kasintahan. Kitang kita nya kung paano umarko ang katawang nito at kitang kita ang pagkakadislocate nang mga buto nito. Maging ang paghaba nang kuko nito  sa kamay, hanggang sa  tuluyan na itong magbago nang anyo.

Napa-atras ang lahat nang tumayo ito, halos umabot sa pangalawang palapag ang laki nito. Hindi man halata sa mga mukha nila at nakaramdam sila nang takot sa kaloob-looban nila.

"Unbelievable, you really are amazing she-wolf." saad nang lalaki mula sa speaker. Inangilan naman ito ni Zhein/Kaira.

Bumaling din ito sa mga rogues at inangilan ang mga ito. Naging hudyat iyun upang sumugod ang ibang mga rogues sa kanya. Samantalang ang iba naman ay sumugod din sa ibang tao.

Walang kahit na anong emosyon ang mababasa at makikita sa mukha at mata nito.

Sakmal doon, sakmal dito. Lahat nang mga kalaban na nakikita nito ay kinakagat nito sa leeg upang tuluyang mawalan nang buhay ang mga ito.

May mga pagkakataon din na sabay-sabay itong sinasalakay nang mga kalaban at kanya-kanyang kagat ngunit hindi ito iniinda nang lobong nasa harapan nila.

A white big wolf na may hugis nang buwan sa noo na kulay asul. Ngunit ang puting balahibo nito ay nahaluan nang kulay pula dahil sa mga dugong tumatalsik sa kanya mula sa mga kalaban, maging ang sariling dugo nito sa mga sugat na natamo.

Nang matapos sa mga kalaban ay pinagbalingan naman nya ang mga kalaban nang mga reapers maging ang kalaban ng kasintahan.

Hindi nagtagal ay naubos ang mga rogues at sa kabutihang palad ay walang nasawi sa mga Ramires, may mga napuruhan lang ngunit matitibay ang mga ito.

Kaira's POV

Nakaramdam ako nang kaba, I am now looking to his emotionless face and eyes.

I look around to find something that can hide my naked body. When I saw a table cloth, I picked it up using my mouth as a wolf and transform back to my human body. I cover myself with it.

I walk towards his direction but he stop me.

"Stay still." Cold nyang saad.

"L-love." kinakabahan kong tawag sa kanya.

"Burn this place into the ground with those nasty monsters." He instructed his men and say the last word staring at me. I felt a pang of pain. He sees me as a monster too.

"Can you let me explain?" I asked to him when he turn his back on me.

"Wala kang dapat ipaliwanag. I will never trust a single word from a monster like you." Walang emosyon nyang sabi na syang tuluyang nagpabagsak nang balikat ko.

I am left alone in this hell building habang unti-unti na itong tinutupok nang apoy.

Sa sobrang lungkot na nararamdaman ko ay nagpalit balat akong muli at umalulong na puno nang sakit at kalungkutan bago tinahak ng ibang daan palabas sa nasusunog na building.

~~~~~

Good Day Guys,
Sorry sa late at bitin na update.
Sana ay magustuhan nyo kahit kaunti.

Have a nice Day.