RM2: Human Life

Chapter 14

Chapter 14

Kaira's POV

5 mins na akong gising dahil naramdaman ko ang sinag nang araw na tumatama sa aking mukha. Kahit hindi ko imulat ang aking mga mata, alam ko kung nasaan ako. Sa dati kong kwarto dito sa pack house. I miss this feeling, being at home. I am finally back but there's something missing that will never come back.

"I know you're tired but you have to wake up para makakain ka na. You're fucking starving yourself for 3 days, Kaira." May bahid na inis na wika ni Shaun.

Yes, you read it right. Shaun is alive, my twin brother is alive. And I've been a headache to him for 3days. Isang beses lang kung kumain sa isang araw tapos hindi ko pa nauubos ang pagkain na inihain para sa akin.

Napabuntong hininga nalang ako bago ko tuluyang minulat ang aking mga mata at bumangon.

"I'm sorry if I'm causing you a trouble. Hindi ko na dapat pa dinadagdagan ang problema mo Alpha." Malungkot kong saad dito.

"Hindi ka problema sa akin Kai, kapatid kita. 4 years ang nasayang na panahon na dapat kasama kita at inaalagaan. I am fucking worried to. But I more worried now dahil hindi ka halos kumakain." Nilapitan nya ako at niyakap.

For the past 3 days, i feel so comfortable again to be on my twins arm. Hindi sya umalis sa tabi ko hanggang sa makatapos akong kumain. And now, I am lying on the bed with him. I really don't feel like going out and make the day progressive.

"I know that It's new to you na magkasama na tayo ulit but mom and dad are not around. Kung naging mas malakas lang sana ako noon." Malungkot nyang saad. With that, memories keep coming back.

"It's not your fault Shaun. We didn't expect that attacked and it's not your fault that they are gone. Alam kong alam mo na ang sakripisyong ginawa nila ay para sa atin. Dahil sa pagmamahal nila sa atin, Shaun." I responded to him. Upang matigil na ang pagsisi nito sa kanyang sarili.

Sinisisi nya ang sarili sa pagkamatay nang mga magulang namin. Mom died protecting me from those org mens being human. Dad died protecting and did a ritual of  giving life expand to Shaun. That explain of the exsistence of my brother now. That makes me happy dahil sa wakas ay nabuo akong muli. Kahit na may lungkot dahil tuluyan nang nawala ang pag asa kong makita at makasamang muli ang mga magulang namin.

*****

I spend my days with my brother for almost 1 week already. I help him with his duties as an Alpha. Yes, he is now an Alpha. Actually he's an Alpha since the day that he recovered from the attacked.

Pinoprotektahan ang pack laban sa mga rogues na nagtatangkang sakupin ang pack. We even spent times running in the woods like when we were a kids.

I am so proud of him, he did a great as a son, brother and an Alpha of Crescent Moon Pack. And soon I know he will find his mate and will no longer need me here. I just hope that he will not experience what I've been through.

I excuse myself from him. I think today the right day to face him. 

Jonathan's POV

"I SAID I WANT HIM DEAD OR ALIVE. NASA MGA KAMAY NYO NA, PINAKAWALAN NYO PA."
inis na sigaw ko sa mga reapers na nasa harapan ko.

Lumabas ako nang conference room sa bahay at tinungo ang sasakyan ko.

Mas mabuti pang pumasok sa opisina para matapos na ang mga gawain ko dun. Umiinit lang ang ulo ko kapag nakakarinig ako nang hindi magandang balita sa mga reapers.

"Good morning Sir Nathan. Ahmm si Ms. Kimberly sa loob nagpumilit pong pumasok. Sorry po." Damn that woman. Dagdag pa sa init nang ulo ko.

"Okay, I'll handle her." I said and enter my office.

"Sa susunod na pumasok ka sa opisina ko nang walang pahintulot ko ay dadamputin ka nang mga magulang mo sa basurahan nang wala nang buhay." Cold kong saad dito.

Agad naman syang napatayo at tumingin sa akin nang marinig akong magsalita. Halata ang pagkagulat at takot sa mga mata nya pero she ignore it and walk towards me. Damn irritating.

"Honey, I'm just here to entertain you. Dad said that you've been so hot headed these past few days." Malanding saad nito at hinimas pa ang braso ko, na agad ko namang tinanggal.

"I don't want an entertainer. So leave now bago pa mandilim ang paningin ko." Tiningnan ko sya nang masama nang sa ganun ay umalis na sya.

"Is it because of that girl na lagi mong kasama dito sa office mo? Gosh Jonathan, she's not worthy of your time. She looks like a trash."

"And you're a trash just like your personality." Ilang minuto syang hindi nakaimik sa sinabi ko. Sumugod sya palapit at hinawakan ang kwelyo nang damit ko. Ang lakas nang loob. -_-

"Hah, How dare...." Hindi natuloy ang sasabihin nya nang bumukas ang pinto at iniluwa nun ang taong hindi ko inaasahang pupunta rito.

Kaira's POV

Papasok na ako sa Ramirez Empire nang harangan ako nang guard.

"Pasensya na po Mam Kaira, ngunit mahigpit na bilin Sir Jonathan na wag kayong papapasukin if ever na pumunta kayo dito." Saad nang guard na ikinabigla ko. Damn pain.

"I understand Kuya. Salamat po." I said and walk away from the main entrance. Ayaw nya akong makita o makausap.

But I am a Maxwell, hindi ako basta-basta susuko.

Maingat akong nagtungo sa parking lot. I am planing to get through from there. And I succeed, mabuti nalang at nagkataong wala ang secretary. I can sense that he's not alone inside. Dahil nakasanayang kong pumasok sa loob nang hindi kumakatok kaya binuksan ko agad ang pinto.

At hindi ka-aya-ayang tanawin ang bumungad sa akin.
Kung hindi ko binuksan ang pinto ay baka magkalapat na ngayon ang mga labi nila.

Ganun na ba ang galit at pagkamuhi nya sa akin? Para ipagpalit ako agad sa loob lang nang isang linggo? or I am just over reacting.

Bakas ang iritasyon sa mukha nang babae nang makita ako. Blanko naman ang ekpresyon nang mukha ni Jonathan.

"What are you doing here?" Cold nyang tanong.

"I want to talk to you, Love. Babalik nalang ako kapag wala kanang kausap." I said at tumalikod na.

"We have nothing to talk about. Paano ka nakapasok dito? Mahigpit kong ipinagbilin na... Oh yeah, I almost forgot. Monsters can do everything they want. Even playing with humans." Mapait nyang saad sa akin.

Monster, he even think that I played him? Why? Hindi ko ba naiparamdam sa kanya na totoo lahat nang nararamdaman ko para sa kanya?

"I didn't played you, Love. Totoo ang lahat nang yun." Defending myself.

"Stop calling me Love. Hindi kita girlfriend at kahit kailan hindi ko matatanggap na naging girlfriend ko ang halimaw na tulad mo." He said those words coldly and it's like a dagger went through my heart.

"Hindi mo man lang ako bibigyan magpaliwanag?" I said habang tumutulo ang luha.

"You always had your chance but you never did. Anyways, don't waste your time dahil hindi ako interisado. Besides, I'm busy. Hindi mo ba nakikitang we are having a quality time with my girlfriend?" He said and hinila palapit sa kanya ng babaeng nasa  harapan nya na ikinatuwa naman nito.

"He's right bitch, So back off and leave bago ka pa namin ipakaladkad sa guard palabas." Maarteng saad nito.

"I know this day will come. But I didn't expect this kind of pain coming from you. Coming from my fucking mate. Maybe, having a human mate isn't really a great ending like my parents does. I just hope, If I will be giving a chance to have a second chance mate, I wish he is like me. Nang saganun ay hindi ganun kahirap para sa kanya na tanggapin akong ano ako. Maiwan ko na kayo." Dahil sa lubos na sakit na nararamdaman ko. Nasabi ko yun sa kanya habang nakatingin sa kanyang mga mata.

My heart hurts, not only because of those words but because of rejection from my him. He is rejecting me unconsciously.  Agad akong lumabas nang opisina nya at nagtungo sa parking lot.

~~~~~~

Good Evening guys,
Another update for tonight.

Thank you for reading.

I ❤ you :)