RM2: Human Life

Chapter 13

Chapter 13

Third Person's POV

Kaira keeps running at the forest hindi kalayuan sa kasalukuyang nasusunog na building.

Paulit-ulit tumatakbo sa kanyang isip ang eksena kanina. Alam niyang posible itong mangyari oras na matuklasan ni Jonathan ang katotohanan sa kanyang pagkatao ngunit mas masakit pala talaga kapag nagkatotoo. Na mas masakit na mismong sa mukha nya ito sinabi. Na isang halimaw ang tingin nang kasintahan sa kanya.

Ngunit hindi siya susuko. Wala sa dugo nya ang sumusuko. Hinid pa huli ang lahat, kailangan nya pang magpaliwanag sa binata upang maisalba pa ang relasyon na meron sila. Lalo na at ito ang mate nya.

Habang tumatakbo ay hindi nya namalayan na dinala sya nang kanyang mga paa sa lugar kung saan sya nagmula. Sa teriteryo nang Crescent Moon Pack.

Samantala,  walang mababakas na emosyon sa mukha nang Boss nila na nakaharap ngayon sa kanilang lahat. Pinatawag ang lahat magmula nang dumating ang mga sumabak sa war kanina.

Nasa bungad nang ikalawang palapag nang mansion si Jonathan habang blankong nakaharap sa mga nasasakupan.

"We eliminated the Black Organization and burn their main hide out. Pero nakatakas parin ang kanilang pinuno dahil sa hindi inaasahang pangyayari." Saad nito. 

"I want all of you to keep searching Luke Garcia. I want his head dead or alive." Pinal na utos nito sa lahat nang reapers nya.

Matapos yun ay nagkanya-kanaya nang alis ang mga ito maliban sa mga magulang nya at sa kanyang pinsan.

"Bakit hindi nyo kasama si Kaira, anak?" Tanong ni Jenny sa anak. Nang hindi sumagot ang anak ay binalingan nya ang pamangkin.

"Aki? Wha happened?" Puno nang pag aalala nitong tanong. Ngunit umiwas lang nang tingin ang binata at nagpa-alam na sa kanila.

"I'm sorry Tita, ngunit mas makakabuti kung si Jonathan ang magsasabi sa nyo." Saad nito bago sila iniwan.

"You don't need to worry about that monster. She can perfectly handle herself." Cold nitong sabi at umkayat na upang makapag pahinga.

Nagkatinginan naman ang mag-asawa at iniisip kung ano ang maaaring nangyari habang nasa labanan ang magkasintahan.

Crescent Moon Teritory

The moment she step on the teritory, she felt at home, she felt the connection she have in the place and to someone.

In that moment, she realized that she is not alone the her teritory. May mga werewolves na naroon.

Unconsiously, she runs toward the place she was race.

Habang tumatakbo papunta sa pack house, may mga nadadaanan sya. Ang akala nyang patay nang teritoryo ay ngayo'y buhay na buhay.

Marahil naramdaman nila ang pagdating ko kaya nagsilabasan ang mga werewolves sa kani-kanilag tahanan.

"K-kaira" ang tinig na halos mag 4 na taon ko nang hindi naririnig.  Unti-unti ay lumingon ako sa kinaroroonan nya.

'S-shaun...' Bigkas ko sa pangalan nya gamit ang aking isip, bago ako tuluyang mawalan nang malay.

***4 years ago***

*Gabing pagbagsak nang Crescent Moon Pack*

"Noooooo...."  Sigaw ni Kaira nang makitang nasaksak ang kanyang ina matapos nitong iharang ang sarili upang mailigtas sa lalaking nagtangkang saksakin sya mula sa likod. 

Kasabay nang sigaw nya ay ang angil nang nangangalit na itim na loob. Tumatakbo ito patungo sa kanilang direksyon. SA galit nang itim nang lobo ay sinasakmal nito ang sino mang magtanggang lumapit sa kanyang mag-ina.

"No.. Mommy please open your eyes." umiiyak na saad nito sa kanyang ina. Umaasang magmumulat ito nang mga mata.  Kahit na alam nyang nawalan na ito nang buhay. Umiiyak itong nilingon ang kinaroroonan nang kanya ama. Kasalukuyan itong nakikipaglaban sa natitirang tao na nasa lokasyon nila. 

"Dad..." Mahinang usal nito. Naagaw naman nya ang pansin  nang ama. Unti-unti itong naglalakad patungo sa kinaroroonan nila. Pinakikiramdaman ang sarili at ang kanyang mate. Nang tuluyang mapagtantong wala na ang asawa ay nababalot nang lungkot ang mata nito. 

"Hey, Love..."  Naluluhang tawag nya sa asawa. Nasa anyong tao na ngayon si MIchael at niyayakap ang katawan nang asawang wala nang buhay. 

"Dad... magigising pa naman si mommy hindi ba? Minsan na syang nabuhay diba? Mabubuhay pa sya ulit hindi ba?" Umiiyak nitong tanong sa ama. Malungkot na tinignan ni Michael ang anak na si Kaira. 

"But this time. She is really gone, sweetheart." Umiiyak itong tinanggap ang kinahinatnan nang asawa. Masuyo nitong hinagkan ang noo ang babae at nang kanyang Anak.

"Listen to me Kaira. You have to find your brother and run away from here. No turning back. Do you understand?" Utos nang ama.

"But how about you? I don't want to run without you too dad." Umiiyak na sabi nito sa ama.

"I will end this Kaira. Always remember that  I always love you. Kayo nang kapatid mo. Mahal na mahal namin kayo nang mama mo." Niyakap nito ang anak nang mahigpit. Yakap na nagpapa-alam. 

"No daddy, we will find kuya and run together." Umiiling na saad nito sa ama. 

"No, Umalis ka na. Sundin mo ang utos ko. Hindi ko kakayanin na pati kayo nang kapatid mo ay mawala sa akin. So please, if you still want me to be alive. Gagawin mo ang nais ko Kaira. Live with your brother. Magkikita pa tayo."  

Walang nagawa ang dalaga kundi ang sundin ang ama. Ayaw man nyang iwan ito ngunit may punto ito. Kailangan nyang mahanap ang kapatid at makaligtas at muling bumalik at sila naman ang iligtas.

Ngunit habang hinahanap ang kapatid ay may mga nakakasalubong siyang mga kaaway na hindi naman nya inaatrasan. Pinapaslang nya rin ang kahit na sinong kaaway na humaharang sa kanya at nagtatangkang paslangin sya.

Habang nakikipaglaban ay napahinto sya sa naramdamang sakit sa kanyang dibdib kasabay nang alulong nang isang lobo na tila nahihirapan. At ramdam nyang unti-unti na rin itong nawawalan nang buhay.

"NOOOOOOO" Sigaw nya. Lahat nang nagtangka sa kanya ay natigilan sa kanyang pagsigaw na para bang nakakita sila nang halimaw sa takot na nararamdaman. 

Tuluyang nawala sa sarili ang dalaga at walang habas, awa at walang humpay ang kanyang pagkitil sa buhay nang mhga taong sumugod sa kanila. 

Marami sa mga kalahi  ang nasawi, nakahiga sa lupa at duguan. Ang iba naman ay pilit nanakikipaglaban sa mga taong lumusob sa kanilang pack. Sa labis na galit na naramdaman  ay hindi  na nya alam ang  ginagawa, basta ay pinapatay nalang ang lahat ng mga kalaban na kanyang nakakasalubong. Napahinto lamang nang maaninag  ang kanyang kakambal na duguan na nakasandal sa isang malaking puno. Kaya agad niya itong nilapitan.

'Shaun, sinong may gawa nito sa iyo?' naluluha nitong tanong dito kahit alam niyang hindi nito masasagot ang  tanong dahil nanghihina na ito. Naririnig nya ang unti-unting paghina nang pagtibok ng puso nya.

'No, Shaun, please don't. Don't leave me please.' Umiiyak na hinahaplos ang  pisngi nang kapatid na may bahid ng dugo. Halata rito  na sobra ang sakit na kanyang nararamdaman. At malalim rin ang sugat na natamo nito sa  tyan at  dibdib. Dahil nakasaksak parin sa kanyang dibdib ang kutsilyong naging sanhi nang kanyang panghihina.

Nag-angat ng tingin ang sugatang binata sa kakambal nito. Nangmasiguro nyang kakambal nya  ang nasa harapanan ay bahagya itong ngumiti at nagsalita.

'I'm glad, your safe.' Nanghihina nyang sabi at ilang Segundo palang ang lumipas ay nakaramdam nang kirot sa  puso ang batang Kaira. Sa sobrang sakit ay napasigaw nalamang nalamang ito at nawalan nang malay.

********

Good day Guys, 

Labis akong humihingi nang paumanhin sa sobrang tagal nang Update.
Pero sana ay may mga nagbabasa pa. :)

Have a nice day.