Loving You From Afar [COMPLETED]

Chapter 37: Mess

I tap my shoe impatiently while leaning my back against our car bumper, I'm waiting for Crio. 30 minutes na akong naghihintay dito, ang tagal ng dismissal nila.

Akmang papasok na ako sa loob ng school nila nang mapatigil ako. Nagtayuan ang lahat ng balahibo ko sa batok, parang may nakatingin kasi sa'kin. I immediately scan the whole surrounding. I steped back when I saw a man with a red cap, he's standing few meters away from me, his body was facing my direction so I conclude that he is looking at me. Ilang minuto ko siyang pinagmasdan, nanlaki ang mata ko at agad na gumapang ang matinding takot sa sistema ko sa sunod niyang ginawa.

May inilabas siyang itak na may tumutulong pulang likido, it's a blood!

"Ate!" Binalingan ko saglit ng tingin si Crio bago ko ibinalik ulit sa lalaki ang tingin ko, dali dali kong binuhat si Crio habang hindi inaaalis ang paningin ko sa lalaking may hawak na itak.

"Tara na kuya! We need to get out of here" I said with a hint of panick in my voice. I inhaled sharply-trying to calm my nerves. Bakit siya nakatingin sa'kin? Bakit nasa school siya ni Cio? Sino ba siya?

NAGHILAMOS ako ng mukha habang tinititigan ang reflection ko sa salamin dito sa banyo ng coffee shop na madalas naming tambayan. The memory of the creepy man from yesterday was still vivid in my mind, what I felt at that moment is beyond horrified.

Pagkatapos kong mag-retouch ng make-up ay agad na akong lumabas at nagtungo sa table ko. Nasa pinakadulo at sulok na mabagi ng shop 'yung table ko dahil wala ng ibang vacant spot. I stopped abruptly.

May box kasing naka-patong sa table ko. This time ay wala ng takip, it's just a plain white box. Wala naman dati 'yan, ah? May umupo na kayang iba sa spot ko?

Kinuha ko 'yung box para sana itabi nang masilip ko 'yung laman. It's an angel figurine. Wala sa sarili akong napangiti. It's so beautiful! May note sa tabi nito, may naka-sulat na pangalan ko kaya sigurado akong para sa'kin ito. Unti unti ko itong kinuha at binuksan.

Roses are reds, violets are blue, this angel is beautiful so as you.

An angel like shouldn't be here, go to where you really belong...

To heaven, I'll promise i will accompany you.

Bloods are red, violets are bruise, I will kill you, I'll fvcking do!

Nanginig ang kamay kong may hawak sa maliit na note. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid, walang masyadong tao sa coffee shop. Ang gloomy ng paligid, mukhang uulan kaya siguro maagang nagsiuwian ang mga tao.

Leave my daughter alone! 'Wag na 'wag mong gagalawin ni isa sa mga anak ko Arthuro, makikita mo!

Biglang pumasok sa isip ko ang narinig ko noon na sinabi ni Daddy. Si Arthuro kaya? Sabi ni Tita, ex employee namin siya na may sama ng loob sa pamilya namin. Gumaganti ba siya? Napahawak ako sa dulo ng mesa, nanginginig ang tuhod ko.

Tumalikod ako at akmang tatakbo nang bumangga ako sa matigas na bagay. Nabitawan ko ang hawak kong box, dahan dahan akong tumingala.

I felt a gush of relief when I saw Lei in front of me. Wala sa'kin ang atensyon niya, nasa box na nabitawan ko napako ang tingin niya.

"L-Lei" I hug him instantly, my body is still uncontrollably shaking because of fear. Natatakot ako, natatakot na ako.

"Nandito lang ako" humikbi ako, bumuhos lahat ng takot ko na ilang linggo ko na ding kinikimkim.