Bugun sana yazmiyorum. Direkt wattpada yazmaya karar verdim. Icimden gene hicbisey yazmak gelmiyor. Ama yine sacmalamak icin burdayim.
Bugun neler yaptim. Sabah kalktim ve yine anksiyete, atak olmadan huzurlu uyandim. Aslinda erken uyandim biraz belki onun da etkisi vardir. Ne bileyim, daha sonra recelli ekmekle kahvalti yaptim, serada is vardi oglene kadar orda oyalandim. Ogle yemegi yeyip dus aldim, bulasik birikmisti onlari hallettim, odevim vardi biraz arabada oturup odevlerimi yaptim, aksam icin corba ve sigara boregi yapip yedim, diyetimi de iyice bosladim ama umrumda degil bu aralar. Yani regli oncesi pms de de degilim. Istahim yerinde baya ama mutsuzum. Genel olarak cok mutsuzum. Neyse konumuza donelim. Aksam olunca da yanima cips cekirdek alip kirmizi odayi izledim. Pijamalarimi giymistim zaten. Bu saate kadar da tiktokta oyalandim. (Merak eden varsa adim clodua tiktokta) ve simdi burdayim. Elimde telefon, mumumu yakmadim, ilacimi icmedim. Acaba ilac icmeyi biraktigim icin mi boyle bi ruh bunalimi geciriyorum. Umarim oyle degildir. Yarin da durumumu gozden gecirecegim ve ona gore bi daha ilaci alip almayacagima karar verecegim.
Kisaca diger bolumu de doldurayim unutmadan, sonra sohbet edelim.
Bugun gerceklesen uc inanilmaz olay
-seyhan abla bizim yanimizda ise basladi (seraya yardima)
-abime gelen cocuk cok tatliydi. Bana bakmasa da cok tatliydi.
- o kadar siradan bi gundu ki yazacak ucuncu bisey bulamadim.
Ogrenilen uc ders
-kimseye guvenme
-filize hic guvenme
-guvenme
Bugun ne olsaydi daha guzel olurdu?
Kubra hanim sigarami getirseydi.
Evet. Evdeyim tum gun ve disariya cikamiyorum klasik aile baskim yuzunden. Sigaram bitti. Su an ki halimi, agzimin icini, dilimin uyusmasini, sinirli depresif halimi size anlatamam. Hic sigarasiz kaldiniz mi? Ben cok kaldim ve sirf bu yuzden, ilerde kendi hayatim olursa, bi dolap dolusu sigara istifleyecegim eve. Zaten yasamaya pek niyetim yok. Yavas yavas oldurmenin pesindeyim kendimi. Sigara icenler neden iciyorlar bilmiyorum ama ben erken olmek icin iciyorum. Kanser falan olayim da genc yaslarda bu hayattan kurtulayim istiyorum. Cunki ne iyi anne baba iliskisi, ne beni seven bi sevgili, ne annelik duygusu ne de yanimda duran bi arkadasa sahibim. Herkes ama herkes karsimda benim. Ben elimden geleni yapiyorum iyi bi insan olabilmek icin ama yetmiyor insanlara. Ya cok acgozluler ya da ben cok safim. Iyi davraniyorum, suclu ben oluyorum. Kotu oluyorum, tum dunya elele tutusmusta karsima dikilmis gibi oluyor. Ben kotu bi insan olamadim hic. Kotu olani daha cok seviyor ama insanlar. Birilerine ustten bakanlari, arkasindan konusanlari seviyorlar. Kimss donup de demiyor bi kiz var cok iyi. Kac gece ben kotu bi insan degilim diyerek agladim hickira hickira bilmiyorum, sayamadim. O kadar kotu hissederdim ki kendimi insanlar cok kotu diye, aglardim sabahlara kadar. Allahim ben sana naptim? Insanlar neden bu kadar kotu? Neden beni boyle cezalandiriyorsun? Beni hic sevmiyor musun? O herseye sahip kizlari daha mi cok seviyorsun? Beni neden onlar gibi yapmadin? diye diye cok yakardim allaha. Allah beni affetsin cok isyan ettim. Once sukretmeyi bilmeliyim galiba. Sahip olduklarimi hayatlari boyunca bi kere bile gorememis insanlar var. Ne bileyim, iki kolum iki bacagin iki gozum duyan kulaklarim var. Ama ben boyle soyleyenlere karsiyim. Allah insana once akil sagligi vermeli. Cunki onsuz iki gozun mu var iki kulagin mi, cok da aklina gelmiyor. Benimki de o misal, panik ataklardan, depresyonlardan, kendimi kesmelerden, keskelerden, pismanliklardan, aglamaktan o kadar yorgun dustum ki, sukretmeyi aklima getirecek zamani bulamiyorum. Icimden diyorum ama arada, allahim iyiki buyum var suyum var diye. Buzdolabini acip neler var diye baktigimda bile sukrediyorum. Ne diyeyim, umarim daha sik aklima gelir. Bugun aslinda baska bi konu konusmak istiyordum ama artik yarina kismetmis. Guzel bi konu ve sohbeti baya uzun surecege benziyor.
Konu konuyu acti yine, asil konumu unuttum ama sanirim ana tema olan mutsuzlugumu biraz anlatmis bulundum. 600 kusur kelime yazmisim aslinda yeter ama ben biraz daha icimi bosaltmak istiyorum. Ne demistim? Mutsuzum, insanlar kotu, depresyona girmis olabilirim, sigaram bitti...
Hayatim o kadar mutsuz ki.. neyini anlatayim bilmiyorum. Allahin gucune gidecek ama anne babamdan nefret ediyorum oyle boyle degil. Yuzlerini de nefeslerini de bi dk daha hissetmek istemiyorum. Annem her sabah basimin etini yiyerek kaldiriyor beni yataktan. Uyandirmiyor da, gec ciktigim hic bi is yapmadigim icin soylenip duruyor ve biz habire kavga ediyoruz. Hayir is yapiyorum da hem de cok ama yaranamiyorum. Bi tek ben mi boyleyim yoksa herkesin annesi mi boyle bilmiyorum. Degildir bence. Anneleri kizlarinin sacini oksayip gunaydin prenses diyordur. Aksam yatmadan balli sut falan iciriyordur. Bilmiyorum acaba ben kucukken bunlari hic gormedim diye midir bilmem su yasimda bile bekliyorum annemden o balli sutu. Hicbizaman yapmayacagini bildigim halde bekliyorum. Tam bi umutsuz vakayim. Babama gelirsek, aramizdaki tek bag, biyolojik olarak beni yaratan kisi olmasi sanirim. Zaten sevmiyorum da onu. Bizi tek bi sey birbirimizden kurtarir o da ölum. Bekliyorum o gunu sigara icerek. Baska carem kalmadi cunki.
Ellerim agridi yazmaktan, insanlar cok kotuye girerdim de simdi, cok gec oldu ve deli gibi uykum geliyor. Yarin mutlaka bol bol konusalim olur mu? Yarin gel, bekliyorum.
