Sen ve Ben |BxB|

1|Çocukluk Aşkım

17.03.2021 - 🖤

  Kulaklığını çıkardı ve yavaşça dolayıp çantasının içine koydu. Sabahın serin havası bir tokat gibi yüzüne çarparken, yeni yeni doğan güneşe bakıp derin bir nefes aldı. Güneşin farklı tonlardaki karışık rengi gözlerini kamaştırırken, dört yıllık üniversite hayatını büyük bir başarıyla bitirip tekrardan annesinin yanına döndüğü için gülümsedi.

  Aç kaldığı öğrenci evi hayatı bitmişti. Artık her gün, annesinin hazırladığı mis gibi kahvaltıları yapacak, özenle pişirdiği yemekleri yiyecekti. Arkadaşlarının küfürler eşliğinde pişirdiği hamurlaşmış makarnayı değil, annesinin sevgiyle, özenle pişirdiği essiz lezzetteki yemekleri yiyecekti...

"Oğluumm!" Ağlamaklı bir ses duyduğunda hızla arkasına döndü. Annesi, yanına gelmiş ve sarılması için kollarını açmıştı.

  Aylardır özlemini çektiği kadına, annesine sıkıca sarıldı ve o aşinası olduğu kokuyu soludu. Çocukluğundan beridir değişmeyen o koku annesinin saçlarından yayılırken gülümsedi ve geri çekildi. Annesi, aylar sonra oğlunu görmüş olmanın verdiği duyguyla birlikte dolu gözleriyle bakarken gülümsemeye çalıştı.

"Bitti." Dedi Arda, annesinin gözyaşlarını silerken." Okulum bitti. Artık temelli seninle yaşayacağım."

  Annesi bir kez daha sarıldığında kıkırdadı ve geri çekildi.

"Ağlama artık, temelli geldim. Mutlu olman lazım." Annesi, oğlunun dediği gibi ağlamamak için burnunu çekip gözyaşlarını silerken yutkundu.

  Oğlu onun tek yoldaşıydı. Okul için bile olsa ondan dört yıl boyunca ayrı kalması çok zor olmuştu...

"Mutluluk gözyaşları." Dedi kadın, elinin tersiyle gözlerini silerken.

"Mutluluktan bile olsa da ağlama. Kimse için değmez..."

°°°°°

  En son, dört yıl önce kaldığı odasına girdi ve yatağına ilerledi. Daha yeni eve gelmişti ama uyumak istemiyordu. Annesiyle sohbet etmek, eğlenceli vakit geçirmek istiyordu.

  Siyah valizinden çıkardığı eşofmanı ve tişörtü giydikten sonra, telefonunu şarja taktı ve odadan çıkıp salona annesinin yanına geçti. Annesi, yaptığı kahveleri sehpaya bırakmış ve oğlunun gelmesini bekliyordu.

Annesinin yanına oturdu Arda ve kahve kupasını eline alıp küçük bir yudum aldı.

"Zayıflamışsın sen." Dedi annesi, oğlunu incelerken. Arda, omuzlarını silkip kahveden ikinci yudumunu aldı.

"Normaldir. Yemek düzenimiz yoktu ki. Sürekli dışarıdan sipariş ediyorduk." Annesi, kafasını salladı ve tek elini oğlunun dizine koyup yavaşça okşadı.

"Olsun, okulu da bitirdin sonunda. Artık iş aramaya bak." Arda bir şey demedi ama annesine hak veriyordu. Artık okulu yoktu. İş bulmalı ve yeni bir yaşam düzeni oluşturmalıydı. Gerçi zaten anlaştığı bir yer vardı ama iyice emin olmalıydı...

"Bir iki hafta dinleneyim de, sonrasında iş başvuruları da yaparım." Dedikten sonra duraksadı. Sormak istiyordu annesine.

  Bebeklikten beridir birlikte büyüdüğü arkadaşını, üst komşusunu, çocukluk aşkını sormak istiyordu...

"Çağlar ne yapıyor?" Dedi, normal bir tonda. "Onun üniversitesi ne zaman bitiyormuş?"

"Çağlar mı? O, iki hafta önce geldi. Diplomasını almak için daha sonradan gidecekmiş o kadar..." Annesi derin bir nefes aldığında çatık kaşlarıyla baktı Arda.