05.05.2021 - 🖤
Haftalar geçmiş, az da olsa işine odaklanarak kafasını dağıtabilmişti Arda. Tabii bu süreçte her zamanki gibi Çağlar'la denk gelmiyor, nadiren merdivenlerde karşılaşsalar bile konuşmuyorlardı.
Arda tüm ilgisini işlerine, Çağlar ise tüm ilgisini sözlüsü Tuğçe'ye vermişti. Evlilik hazırlığı içinde olan Çağlar ve Tuğçe; ev dizayn etme, düğün yerlerini ayarlama ve kına, davetiye gibi şeylerle uğraşıyordu.
Sevdiği adamın bu tatlı heyecanını annesinin anlattığı kadarıyla bilen Arda ise çareyi çalışmakta bulmuştu.
İlker ise Arda'nın sorunlarını bildiği için ona karşı daha ılımlı yaklaşmaya çalışıyordu. Her ne kadar Arda onu aralarındaki yakınlıktan dolayı birçok defa uyarsa da, İlker bunu umursamıyor ve boş vakitlerinde Arda'yı ziyaret etmeye devam ediyordu.
Aralarındaki yakınlık bir patron-çalışan ilişkisinden daha ileriye giden İlker ve Arda, iş dışı zamanlarda da buluşmayı arttırmıştı. Arda birçok defa İlker'i uyarmış olsa da aralarındaki bu samimiyetten memnundu.
"Sizi dün akşam uyarmıştım." Dedi Arda, gülerek. Ayakkabısını çıkartıp eve giren İlker ise sadece tebessüm etmekle yetinmişti.
"Ben de senin uyarılarının bir önemi olmadığını söylemiştim. Sana kalsa biz hâlâ birbirimize Bey diye hitap edecektik."
"Sonuçta patronumsunuz, size Bey demem daha doğru olurdu." Arda her ne kadar kendi kendine mırıldansa da İlker dediği şeyi duymuştu. Fakat yanlarına gelen Bahar -Arda'nın annesi- nedeniyle susmak zorunda kaldı.
"İlker, evladım hoş geldin." Dedi kadın, ara ara evlerine geldiği için tanıdığı gence.
"Hoş buldum Bahar abla, umarım rahatsız etmemişimdir." Normalde dalgacı bir yapısı olan İlker, kadının yanında mülayim bir hâl almıştı. Bu değişimi bilen Arda ise içten içten patronunun girdiği hâllere gülüyordu.
"Yok evladım, ne rahatsız etmesi. İstediğin zaman gel. Oğlumun arkadaşı benim de evladım sayılır." Dedikten sonra gülümsemişti.
"Neyse anne, biz odama geçiyoruz." Diyerek sohbete dahil olan Arda, İlker'in kolundan çekiştirdikten sonra odasına ilerlemişti.
Arda'nın kendisini yönlendirmesine izin veren İlker, odaya girdiğinde yavaşça yatağa ilerledi. Arda'da kapıyı kapattıktan sonra çalışma masasının önündeki sandalyeye oturdu. İkili bir müddet birbirine baktığı sırada İlker'in sorduğu soruyla sessizlik bozulmuştu.
"Dün gece iyi uyuyabildin mi?"
"Zor oldu ama uyuyabildim." Dedi Arda, gülerek. İlker'in bunu sormasının sebebi belliydi. Dün, o haftalardır hazırlandıkları toplantıyı kazandıkları için şirketçe büyük bir kutlama yapmışlardı.
Kutlama nedeniyle gece yarısı evine dönen Arda ise yol boyu baş ağrısından kıvranmıştı. Eh, sevdiği adamın baş ağrısından kıvranışına bir çözüm bulamayan İlker ise çözümü ertesi gün evine gelip kontrol etmekte bulmuştu.
"Gece boyunca aklımdaydın ama arayıp rahatsız etmek istememiştim." Dedi İlker, Arda'nın kızacak olmasını umursamadan.
Arda ise ilk defa İlker'e kızmamış ve sadece kafasını eğerek tebessüm etmekle yetinmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen ve Ben |BxB|
Novela Juvenil- "Anne bana yardım et!" Dedi, ağlayarak. Yaşlı olmasına rağmen genç duran kadın, dolu gözleriyle, kendisine sarılmış çığlıklar atarak ağlayan oğluna baktı. İlk defa oğlunu bu hâlde görüyordu. Onun oğlu, Arda, duygularını hiçbir zaman belli etmem...
