𝐩𝐥𝐚𝐲 𝐝𝐚𝐭𝐞 | ᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ

13 - Death/End - 13

Merhaba, Midoriya İzuku'nun hayatına hoşgeldiniz...

Zavallı, yaralı, süreli dayak yiyen ve kaçırılan bu çocuk... Hayatta sahip olduğu her şey elinden alınmış ve tek isteği ölmek olan bu çocuk ne isteyebilirdi ki? Para? Kadınlar? Güzel bir hayat? Hayır...

Zavallı sadece bir parça sevgi istedi.

Fakat istediği o bir parça sevgi ona o kadar büyük şeylere maal oldu ki.

Değil mi İzuku?

Bir parça sevgi için neleri feda edebilirsin Midoriya İzuku?

"Her şeyi."

Neleri kaybettin Midoriya İzuku?

"Her şeyimi."

Ne gibi şeyleri..?

"Sahte olan o mutluluğum, yırtık çizimlerim, yıkık evim, bedenim ve Denki'm."

Değdi mi?

"Hayır...

Çünkü eninde sonunda yine aynı yerdeyim.

Yine başladığım o yerdeyim ve bu maalesef ki hiç değişmedi...

Yine sadece bir sarılma için yalvarıyorum ve yaralı ellerim daha fazla dua etmek için açılmayacak.

Çünkü tanıdığım biri dedi ki...

"Tanrı gerçek olsaydı şu an seni kurtarırdı."

Peki ya Katsuki'nin bu sıra gelmesi?

Katsuki benim kurtarıcım mı?"

Bilemem Midoriya, bildiğim tek şey uyanıp o sarışın adamdan uzak durman ama buna rağmen sen o pisliğe aşık olmaya devam ediyorsun...

Oysaki başına gelen her şeyin sorumlusu da o fakat sen durmuyorsun...

Dur

Artık.

_______________

İzuku nefes nefese uyandı ve elini terler içinde kalmış alnına götürdü... Az önce gördüğü rüyanın etkisi altında kalmış, düşünüyordu. Katsuki'den kaçmalı mıydı?

Bunu yapabilirmiydi ki? Nefesini kontrol etmeye çalışarak hızla atan kalbini dinledi, en son hatırladığı tek şey "Sarılmak"istediğini söylemesiydi fakat bundan ilerisini hatırlayamıyordu.

Etrafını incelediği zaman sade boş bir odada, yatağın üzerinde yattığını fark etti, kolunda hissettiği ağrı ile takılan serumu gördü ve panikleyerek kolundan hızla çekip çıkardı. Ne enjekte ediyorlardı kendisine? Neresiydi burası?

Odanın kapısının açılması ile dikkatini oraya verdi, gelen Bakugou Katsuki'den başka biri değildi... İzuku yutkundu, Katsuki'nin kendisini ölesiye döveceğini düşünüyor ve tekrar ölmek için dua ediyordu... Korkuyordu.