BAKKAL | Tamamlandı

37. Bölüm 🌾

Aras'ın gözyaşları kısa bir süre önce boynumu ıslatmayı bırakmıştı. Yüzünü görmemiyordum sadece boynuma vuran nefesini hissediyordum. Tek sorun sandalye tekerlekli olduğu için kayıyordu ve ben şu an bacaklarım sandalyeyle birlikte kaymış boynum ise Aras'a doğru duruyordum. Belim ağrımaya başlamıştı. Boğazımı temizleyip sessizce,

"Aras sandalye kayıyor."dedim.

Bir kaç saniyelik sessizliğin ardından boğuk bir gülme sesi duydum. Geri çekilip yüzüme baktığında gözlerinde ki o sis perdesi kalkmış gibiydi. Oturuşumu düzeltip arkama yaslandığımda belimin rahatlamasıyla derin bir nefes aldım.

Aras'a baktığımda

"İyi ki varsın Cemre." dedi.

Gülümsedim.

"Sen de iyi ki varsın ama böyle üzgün olmadığında."

Yüzünde buruk bir gülümseme oluştu. Başını yana eğip gözlerime bakarken sandalyeyi ona doğru döndürdüm.

" Hadi anlat."

Bunu dememi beklediğini biliyordum. Sözleri olmasada gözleri konuşmaya başlamıştı bile. Gözleri acıyı anlatıyordu bana. Geriye sadece gözlerindekinin neyin acısı olduğunu öğrenmek kalmıştı.

Başını 'tamam' anlamında salladıktan sonra elleriyle saçlarını çekiştirdi. Derin nefes alıp verdikten sonra gözlerini kapatıp açtı.

"Abim. Abim komaya girdi...aşırı doz da uyuşturucudan."

Sonlara doğru sesi kısılmıştı. Kendini çok sıkıyordu.

"Öldü zannetmişler. Issız bir sokak köşesinde öylece yatarken bulmuşlar."

Bakışlarını camdan dışarıya dikti.

"Kim bulmuş onu biliyor musun? Bir çocuk. 8-9 yaşlarında bir kız çocuğu. Öyle korkmuş ki abimden, eve gidip annesine haber verirken korkudan titriyormuş. Oysa abim çocukları çok sever."

Titrek bir nefes verdi.

Sadece bir an kendimi Aras'ın yerine koydum. Ablamın ıssız bir sokakta öylece yattığını düşündüm...nefesim kesildi. Katlanması çok zordu. Sevdiğin, değer verdiğin birini çaresiz görmek çok zordu.

"Abim'in uyuşturucu kullandığını öğrendiğimde 11.sınıftaydım. Hatırlıyorum da sırf abim o zehiri kullanmasın diye abimin gölgesi gibi olmuştum. Nereye giderse gitsin hep onu takip eder onun olduğu ortamlara girerdim. Ama sonra..."

Sözünü yarıda kesip kafasını geriye yasladı. Sonra da derin bir nefes aldı.

"Bir gün abimin arkadaşı bana uyuşturucu vermek istedi. O gün abim'in gözlerinde ki yıkılışı hiç unutmam. Yalvarmıştı bana 'n'olur beni kendimden daha fazla nefret ettirme!' diye. O gün terk ettim evi. Dedemin yanına taşındım."

Abisinden kaçmıştı. Her gün daha da mahvolmak yerine kaçmıştı. Ailesi'nin başka bir şehir de olduğunu bir keresinde söylemişti ama sebebini daha yeni öğreniyordum.

Kuruyan dudaklarımı dilimle ıslatıp onun gibi dışarıya baktım. Ne diyebilirdim ki ona? Böyle durumlar da ne desen yeterli kalmazdı.

"O ölücek."

Aras'ın buz gibi sesiyle kafamı çevirip ona baktım. Gözünden bir damla yaş düşmüş yanağında kendine bir yol çiziyordu. Kaşlarımı çatıp elimle yüzünü kendime çevirdim.

"Bu kadar yeter Aras! Abin ölmeyecek! Saçma sapan şeyler düşünme! Sen bu değilsin kendine gel ! Kalk şimdi."

Ayağa kalkıp hadi dercesine Aras'a baktım. Kalkmayacağını anlayınca elinden tutup çektim. Ayağa kalkıp arkamdan gelirken

"Banyo nerede?" diye sordum.

"Şurası." diye mırıldanıp eliyle gösterdiği kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açıp içeriye girdiğimde Aras'ı da içeriye soktum. Elini bırakıp

"Aynaya bak bakalım Aras'ı görebiliyor musun?" dediğimde dediğimi ikiletmeyip bir süre ayna da ki yansımasına baktı.

"Bu sen değilsin Aras. Şimdi yüzünü yıka ve kendine gel. Sonra da gidip abini görelim."

Kafasını bana çevirip gözlerime baktı.

"Sen de gelicek misin?"

Başımı 'evet' anlamında salladım.

"Ben salon'a geçiyorum sende kendine  gel. Üzerini falan değiştir sonra da gidelim." dedikten sonra arkamı dönmüştüm ki. Aras kolumdan tutup beni kendine çekti. Yüzünü yine boynuna gömdüğünde boğuk bir sesle teşekkür etti. Tam geri çekilicekken durup boynumu bir öpücük kondurduğunda nefesimin kesilmesiyle,

"Ben dedene bakayım." diye mırıldanıp banyodan çıktım.

Kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Bu hiç iyi bir şey olmasa gerekti.

Bölüm Sonu🌱

Bu bölüm hiç içime sinmedi. Ama neyse...

Yeni kapak nasıl?
Diğeri hoşuma gitmemeye başlamıştı ama bu da pek olmadı gibi yine mi değiştirsem?

Hafta sonu bölüm atmayı planlıyorum hatta belki yarın bile atabilirim belli olma💤💤

Vorumlarınızı esirgemeyin ve yıldızcığı parlatınızz

İyi günler ey güzel insanlar!

Umut Dolu Günler Dilerim.❤