Kumların üzerine oturmuş dalgaları izlerken Aras'ı bekliyordum. Hava biraz soğuktu. Batmak üzere olan güneş tüm güzelliğiyle görünürken içime derin bir nefes çektim. Farklı hissediyordum. Kalbim kıpır kıpırdı fakat bu beni korkutuyordu. İçimde iyi bir şeyler olucakmış gibi bir his vardı ama içimden bir ses 'ya hayalkırıklığına uğrarsam' da diyordu.
Belki de fazla düşünmemeliydim.
Rahatsızca kıpırdanıp üzerimde ki pembe cekete biraz daha sarıldım. Hangi akla hizmet beyaz kot şort giymiştim, bilmiyordum. Aslında hava soğuk değildi sadece bir süredir haraketsiz kaldığım için üşüyordum muhtemelen. Ayağa kalksam mı diye düşünürken yanağımda aniden hissettiğim baskıyla başımı çevirdiğimde Arasla burun buruna geldim.
Teknik olarak kalbimin ağzımda atması mümkün müydü acaba?
"Aras"
Fısıltı halinde çıkan sesimle sırıtıp geri çekildi. Sarı saçları normal de dağınık olmasının aksine bugün özenle taranmış gibiydi. Üzerinde benim ceketimle aynı renkte toz pembe bir tişört ve siyah, dizlerinde bir şort vardı. Gülümseyerek ayağa kalkıp elini uzattı.
Sözümü kesip konuşmasıyla başımı tamam anlamında sallayıp gözlerimi kapattım. Sadece bir kaç saniye sonra belimde hissettiğim el ve boynumda hissettiğim nefesle duraksadım. Nefesim kesildi ve kalbim iyice çıldırdı. Şimdi zamanı değil kalbim!
Biraz sakin ol!
"Gözlerini aç Cemre."
Dalga seslerine karışan fısıltısıyla gözlerimi açtım. Arkama geçmiş elinin biri belimdeyken diğer eli ile bir resim tutuyordu. Kendi çizdiği bir resim!
Resimde ikimiz vardık. Bunu resimde benim ki gibi kızıl saçlı bir kız ve Aras gibi sarışın bir çocuk olmasından anlamıştım. Yere diz çökmüştük ve ters dönmüş bir kaplumbağayı tutuyorduk. Aklıma onu ilk gördüğüm gün ki konuşmamız geldi.
" Kaç tane can çekişen kaplumbağa gördün ki?"
" Hiç görmedim. Lafın gelişi öyle dedim Cemre."
" Ben de hiç görmedim."
" Belki birlikte görürüz."
Söylediğiyle başımı sallayıp
" Ve onu kurtarırız." dedim gülerek. Bana bakıp gülüseyerek sessizce tekrar etti.
" ve onu kurtarırız."
Zihnime dolan anıyla gülümsedim. Dönüp Aras'a baktığımda onun da yüzünde bir gülümseme vardı. Alnını alnıma yasladığında ellerimi omuzlarına koydum. Sanki oraya koymam gerekiyormuş gibi.
"Can çekişen bir kaplumbağa gördüğümde onu seninle birlikte kurtarmak istiyorum."
Nefesi yüzüme çarparken mavi'nin en güzel tonu olan gözlerine baktım. Söyledikleri benim için binlerce anlama denk geliyordu. O binlerce anlam içinden ilk kez istediğimi kabul ettim ve dediğini tekrar ettim.
"Can çekişen bir kaplumbağa gördüğümde onu seninle birlikte kurtarmak istiyorum."
Yüzünde ki gülümseme tıpkı beni ilk bulduğunda ki gibi olduğunda yüzümü boynuna gömüp sıkıca sarıldım. Kalbim hâlâ şiddetli bir tempoyla atıyordu ama ilk defa her şey olması gerektiği gibiymiş gibi hissediyordum. Hiç soru işareti yoktu aklımda. Sadece bir cümlesiyle içimde tuttuğum hisler gün yüzüne çıkmıştı. Elini saçlarımda gezdirirken hafif geri çekildi.
Yüzüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdığında şakağıma dudaklarını bastırıp geri çekildi. Sonra da dalga seslerine karışan fısıltısıyla o binlerce anlam içinden, istediğim anlamı bana sundu.
"Seni seviyorum Karamel'im."
Bölüm Sonu.🌱
Cemre'nin üstündekiler temsili;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öhöm öhöm sevgili okurlarım, Final beklemediğinizi biliyorum ama benim bu kurgu için yazıcaklarım bu kadar. Özel bölüm olucak ve bitirdiğim an atıcam.
Hepine teşekkürler yorumlarınız, beğenileriniz ve tabi ki destekleriniz için. Sizleri seviyorum öylesine değil sizleri cidden seviyorum çünkü yaptığınız her yorum beni cidden mutlu ediyor. -hiç olumsuz yorum almadım-
