legacy || legends of korra

4.01. po latach.

Trzy lata mogą być niewielkim przepływem czasu albo ogromnym przejściem do wielkich zmian, których byśmy się nie spodziewali. Przez ten czas Korra nadal zdrowiała przebywając na biegunie. W mieście nazwano park na jej cześć, a magowie powietrza dotrzymywali swej obietnicy. W Mieście Republiki duchy i ludzie żyli w harmonii.

Rina słuchała przemowy Prezydenta Raiko dotyczącej nowo otwartej kolei. Udało się to dzięki wsparciu Asami Sato i Przedsiębiorstwa Przyszłość. Dziennikarze robili zdjęcia księciu Wu, a Rina chowała się przed aparatami za Mako. Starała się nie rzucać w oczy.

Rina zamieniła dwa słów z Prezydentem Raiko, jako że nadal pośrednio zajmowała się wybudowanym jakiś czas temu sierocińcem. Dzięki temu byli w stanie pomóc wielu potrzebującym dzieciom z Miasta Republiki. Kątem oka dostrzegła, że książę Wu natarczywie próbował poderwać Asami.

Podeszła bliżej i usłyszała pytanie księcia, od którego zrobiło jej się niedobrze.

Spalić. Spalić. Spalić.

— Co ty na to? Masz ochotę na wypad do miasta z super człowiekiem następcą tronu?

Rina uniosła brew i z twarzą pozbawioną wyrazu, pacnęła księcia Wu w potylice.

— Wypierdek ci się narzuca? — zerknęła na Asami, która próbowała ukryć chichot. Wu potarł bolące miejsce.

— Ty! Jak śmiesz mnie... — jęknął, chciał zabrzmieć groźnie, ale mu nie wyszło. Kiedy zorientował się kto go uderzył, znów przybrał postawę flirciarza. — Oł, księżniczka Narine, jak mogłem cię nie rozpoznać... Może jednak przekonałaś się co do naszej randki? Znaczy może macie ochotę na podwójne spotkanko?

— Zdenerwuj mnie bardziej — zmierzyła go chłodnym spojrzeniem. Na jej otwartej dłoni pojawił się błękitny płomień. — Mój chłopak cię chroni, ale ja wcale nie muszę wstrzymywać się przed atakiem. Zatkaj twarz.

— Ja tylko podziwiam urodę tej damy i proponuje jej... — zamilkł widząc wyraz twarzy dziewczyny.

— Jeśli jeszcze raz zaczniesz narzucać się Asami, nie doczekasz koronacji — ostrzegła chłopaka półszeptem, uśmiechając się w dosyć przerażający sposób.

Przez trzy lata wiele się zmieniło. Zwłaszcza jeśli chodziło o wygląd Riny. Dziewczyna miała czarne, sięgające do połowy szyi, skrócone włosy, oraz grzywkę. Specjalnie na uroczystość spięła górną część włosów w tradycyjnego dla Narodu Ognia koka.

— Książę Wu, Prezydent Raiko pragnie z tobą porozmawiać o ważnych książęcych sprawach — poinformował oficjalnym tonem Mako, podchodząc do nich. Wu smęcąc pod nosem oddalił się w stronę Raiko. Niech idzie zatruwać powietrze gdzie indziej.

— Mogliśmy go zamknąć w piwnicy — zauważyła pochmurnie Rina.

Od jakiegoś czasu ten książę denerwował ją samym jestestwem. Zwłaszcza że była zmuszona spędzać z nim całkiem sporo czasu. Tylko dlatego, że wszędzie towarzyszył mu Mako. Gdyby ograniczyła spotkania zapewne nie byłaby w stanie zobaczyć się z własnym chłopakiem.

— Szczerze wolałbym ochraniać kogoś innego, a najlepiej wrócić do bycia detektywem — westchnął Mako.

— Jak dobrze pójdzie, niedługo się tego doczekasz — pocieszała Rina. — Jak na razie trzeba przetrawić towarzystwo tego buca.