𝙋𝙤𝙙𝙚𝙧𝙤𝙨𝙖

•16•

Πλευρά Ιάσονα

"Ιάσονα γαμωτο είσαι ηλιθιος;" ο Ηλίας με ρωτάει καθώς με ακολουθεί μαζί με τους υπόλοιπους έξω από το κτίριο.

"Θες να σκάσεις;"

Νιώθω τον θυμό και την οργή μου να ρέει στις φλέβες μου και δεν κάνω τίποτα για να τον εμποδίσω. Αντιθέτως, ψάχνω να βρω τον μαλάκα που το προκάλεσε όλο αυτό.

"Ρε Ιάσονα, πού πας;" ρωτάει ο Γιάννης τώρα αλλά τον αγνοώ.

Μόλις εντοπίζω τον Παναγιώτη, σχεδόν τρέχω προς το μέρος του.

"Μείνε μακριά της!" του λέω απειλητικά και τα μάτια του στην αρχή ανοίγουν διάπλατα από την έκπληξη όμως στην συνέχεια σχηματίζει ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.

"Γιατί αλλιώς;"

Σφίγγω τα χέρια μου τόσο πολύ που οι αρθρώσεις μου ασπρίζουν. Η λογική πλευρά του εαυτού μου προσπαθεί να υπερισχύσει έναντι της οργής μου. Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι το μόνο πράγμα που θα με ηρεμήσει: την Αλίκη.

"Δεν θέλεις μπελάδες για αυτό δεν θα την πλησιασεις ξανά", ο θυμός είναι φανερός στην φωνή μου και το χαμόγελο του μεγαλώνει. Θέλω να του σπάσω τόσο πολύ τα μούτρα.

"Ξέρεις ευτυχώς που όλη την προηγούμενη εβδομάδα που εσύ έλειπες την πέρασα μαζί της. Την αγκάλιαζα, την φιλούσα, την πηδου-"

Πριν το καταλάβω, βρίσκομαι από πάνω του και τον χτυπάω αλύπητα στο πρόσωπο και στο υπόλοιπο σώμα του. Νιώθω χέρια να προσπαθούν να με τραβήξουν χωρίς αποτέλεσμα. Ο θυμός και η ζήλια θολώνουν την κρίση μου, αποτρέποντάς με από το να σταματήσω. Ξέρω ότι η Αλίκη δεν είναι τέτοια και δεν θα του δινόταν τόσο εύκολα, όμως απλά και μόνο από την εικόνα χάνω τα λογικά μου...

Πλευρά Αλίκης

"Αλίκη!" με φωνάζει αγχωμένη η Δανάη από την άλλη πλευρά του διαδρόμου.

"Τι συμβαίνει;" ρωτάω με αγωνία μόλις φτάνω κοντά της.

"Ο Ιάσονας και ο Παναγιώτης παίζουν ξύλο"

Ναι, κάτι είχα καταλάβει... Όλοι έτρεξαν για να δουν το 'θέαμα'.

"Το ξέρω", απαντάω και η Δανάη με κοιτάζει περίεργα.

"Δεν θα πας να τους χωρίσεις ή κάτι τέτοιο;"

"Όχι, επειδή είναι αυτοί ηλιθιοι δεν θα κάνω τον διαιτητή", μόλις τελειώνω την πρόταση μου μπαίνει μέσα φουριοζα η Κάτια.