𝙋𝙤𝙙𝙚𝙧𝙤𝙨𝙖

•21•

Δεν έχω σκεφτεί τίποτα απολύτως και η Ηλέκτρα είναι έτοιμη να πατήσει το κουμπί της έναρξης. Κλείνω τα μάτια και κάνω ότι προσευχή θυμάμαι, εναποθέτοντας τις τελευταίες μου ελπίδες σε ένα πιθανό θαύμα.

Μόλις πατάει τελικά το κουμπί νιώθω τον πόνο να διαπερνάει το σώμα μου. Ακούω ένα ουρλιαχτό και συνειδητοποιώ ότι βγαίνει από το στόμα μου. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτό που νιώθω, σαν μια σούβλα να μπαίνει στο πόδι μου και να βγαίνει από τον ώμο μου. Εντελώς ξαφνικά ο πόνος σταματάει και την θέση του παίρνει το τσούξιμο των πληγών μου.

Κοιτάζοντας τον σωλήνα βλέπω ένα μπλε υγρό να έχει γεμίσει μέχρι λίγο κάτω από την μέση.

"Βγάλε το ένα καλώδιο και συνεχίζουμε", διατάζει και ζαλίζομαι προσπαθώντας να ακολουθήσω τις κινήσεις του γκριζομάλλη.

Κλείνω ξανά τα μάτια μου για να προετοιμαστώ για το δεύτερο γύρο, όμως ο πόνος είναι ακόμη χειρότερος. Η μία στριγκλιά μου διαδέχεται πλέον την επόμενη χωρίς να είμαι ικανή να σταματήσω. Ύστερα από δύο λεπτά βγάζει και το δεύτερο καλώδιο από το πόδι μου όμως ο πόνος δεν μειώνεται στο ελάχιστο. Γυρνάω το κεφάλι μου κάτω και βλέπω τα αίματα να στάζουν στο πάτωμα.

"Πάμε να συντομεύουμε!" τους παρακινεί η Ηλέκτρα και βάζει μπροστά και το τρίτο καλώδιο.

Ο πόνος δεν είναι τόσο αφόρητος σε σχέση με τις δύο προηγούμενες φορές, ή μάλλον εγώ δεν το νιώθω τόσο πολύ. Η εικόνα γύρω μου αλλάζει τόσο γρήγορα που μου φέρνει ναυτία και αναγκάζομαι να κλείσω ξανά τα μάτια μου. Το μόνο που καταλαβαίνω είναι όταν βγάζουν και το τρίτο καλώδιο από πάνω μου και ξεκινούν την τελευταία διαδικασία.

Όταν κόβουν τις αλυσίδες που κρέμονται από το ταβάνι για να συγκρατούν τα χέρια μου, εκείνα πέφτουν αδύναμα -σχεδόν άψυχα- πλάι στο σώμα μου. Καταλαβαίνω ότι με μετακινούν καθώς το στομάχι μου αρχίζει να ανακατεύεται. Ακούω κάποιες σκόρπιες φτάσεις όπως "μέσα στο φορτηγό" και "την αφήνουμε και φεύγουμε" όμως δεν καταλαβαίνω περισσότερα.

Ύστερα από λίγη ώρα, νιώθω πάλι σταθερή, όχι όμως για πολύ. Μια απότομη στροφή προς τα δεξιά με βοηθάει να καταλάβω ότι βρισκόμαστε μέσα σε όχημα. Οι συνεχείς διάλογοι κουράζουν και μπερδεύουν το μυαλό μου. Ξαφνικά το περιβάλλον αλλάζει και διακρίνω την καθαρή φωνή του Ιάσονα να μου λέει να χαλαρώσω. Ακολουθώντας την συμβουλή του παύω να προσπαθώ να ακούω τι γίνεται και χάνω την επικοινωνία με το περιβάλλον.