𝙋𝙤𝙙𝙚𝙧𝙤𝙨𝙖

•28•

Ο Λεωνίδας φτιάχνει τον καθρέφτη του βαν και με κοιτάζει μέσα από αυτόν. Έπειτα παίρνει το βλέμμα του και επικεντρώνεται στον δρόμο μπροστά του. Έχουμε παρκάρει έξω ακριβώς από την πιτσαρία και ευτυχώς κανένας υπάλληλος του μαγαζιού δεν μας δίνει ιδιαίτερη σημασία.

Η ώρα έχει περάσει τις έντεκα και περιμένουμε να κλείσει η πιτσαρία για να βάλουμε σε εφαρμογή το σχέδιο. Κοιτάζω διακριτικά δίπλα μου την Βανέσα που τρώει τις παρανυχιδες της από το άγχος και τον Γιάννη που είναι έτοιμος να κοιμηθεί. Από πίσω μου ο Διονύσης και ο Ηλίας επαναλαμβανουν χαμηλόφωνα το σχέδιο. Στριφογυριζω τα μάτια μου και στηρίζω τον αγκώνα μου στο παράθυρο.

"Μα τι κάνουν τόση ώρα;" αναρωτιέμαι δυνατά αλλά δεν μου δίνουν σημασία. Καρφώνω τα μάτια μου στο δρόμο για να εντοπίσω την οποιαδήποτε κίνηση που θα μου δείξει ότι γύρισαν.

"Παιδιά, κλείνουν την πιτσαρία και ο Ιάσονας με τον Παντελή ακόμα να φανούν", λέει ο Λεωνίδας προβληματισμενος. Ετοιμάζομαι να του απαντήσω όμως η πόρτα ανοίγει ηχηρά και μπαίνουν μέσα τα δύο αγόρια λαχανιασμενα. Δίχως να σκεφτώ τρέχω στην αγκαλιά του Ιάσονα και τυλίγω τα πόδια μου γύρω από τον κορμό του.

"Μην τολμήσεις και αργήσεις ξανά τόσο πολύ", λέω απειλητικά στο αυτί του και του ξεφεύγει ένα γελακι.

"Στην μπροστινή πλευρά... είχε τέσσερις φυλακές ενώ σε όλες τις άλλες ήταν δύο. Πάντως... κάτι παράξενο συμβαίνει... γιατί υπήρχε μια αναταραχή", εξηγεί ο Παντελής κάνοντας παύσεις για να πάρει ανάσα και του δίνω ένα μπουκάλι νερό.

"Είδες αν είχαν όπλα;" ρωτάει ο Ηλίας και ο Ιάσονας κουνάει αρνητικά το κεφάλι του πριν μιλήσει.

"Ήμασταν αρκετά μακριά, δεν μπορούσαμε να δούμε"

Ελευθερώνομαι από την αγκαλιά του και ανοίγω το κρυφό ντουλαπάκι κάτω από την θέση μου. Βγάζω δύο πιστόλια έξω και τα χώνω στις τσέπες του τζιν μου. Τραβάω κάτω το μαύρο φούτερ για να μην φαίνονται.

"Λοιπόν, μια τελευταία φορά", έρχονται όλοι γύρω μου καθώς φοράνε τις μάσκες τους.

"Λεωνίδα εσύ τι κάνεις;"

"Μένω στο βαν και μιλάμε από την ενδοεπικοινωνία", απαντάει και κάθεται στην θέση του οδηγού.

"Παντελή;"

"Μαζί με τον Ηλία και τον Διονύση πάμε από μπροστά για αφήσουμε ελεύθερο το πεδίο σε εσάς"