•19•

120 35 125
                                    

Ο Λεωνίδας έχει ήδη φτάσει μόλις μπαίνουμε στο γραφείο του Λούκα. Ο Ιάσονας με βάζει να κάτσω σε μια καρέκλα ενώ εκείνος στέκεται όρθιος.

"Λοιπόν; Τι συμβαίνει;" ρωτάει ανυπόμονος ο αδερφός μου.

"Σήμερα το πρωί έκαναν επίθεση στο κτίριο που βρίσκονται οι γονείς όλων των παιδιών"

Πες ότι δεν συνέβη τίποτα και ότι είναι όλα καλά! Δεν θα αντέξω να τους χάσω...

"Και;" ρωτάει τώρα ο Ιάσονας και έρχεται κοντά μου.

"Γαμωτο είναι καλά;" φωνάζω καθώς σηκώνομαι όρθια. Δεν μου απαντάει πάρα μόνο κλείνει τα μάτια.

Δεν γίνεται να έπαθαν κάτι, πώς γίνεται αυτό;

"Αφού έχει την ηλιθια ασφάλεια! Τι έγινε; Πες γαμωτο!" ουρλιάζω μη μπορώντας να συγκρατηθω. Ο Ιάσονας με πιάνει από τους ώμους προκειμένου να ηρεμήσω και το καταφέρνει.

"Δεν ξέρουμε που είναι", λέει τελικά και μένω έτσι να τον κοιτάζω.

Τους πήραν; Πού είναι θεέ μου; Είναι καλά; Τους χτύπησαν; Μήπως τους σκο- Όχι δεν έγινε αυτό!

"Όχι..." πέφτω πίσω στην καρέκλα χωρίς να μπορώ να στηρίξω άλλο το βάρος μου.

"Πού μπορει ναι είναι;" ρωτάει ο Λεωνίδας και περιμένω με αγωνία την απάντηση του Λούκα.

"Δεν μπορώ να σου πω γιατ-"

"Τι εννοείς δεν μπορείς να μας πεις; Ξέρεις και δεν λες; Αν ήταν οι δικοί σου γονείς τι θα έκανες; Θα τους άφηνες εκεί με αυτούς να τους βασανίζουν;!" φωνάζω μη μπορώντας να ελέγξω τον φόβο και τον πανικό μου.

"Πες μου αυτήν την στιγμή που στον διαολο είναι γιατί αλ-"

Ο Ιάσονας με σηκώνει στα χέρια του για να μην τελειώσω την πρόταση μου και με βγάζει έξω.

"Άσε με! Θέλω να μάθω! Απλά κάνε άκρη!" Τον χτυπάω με τα χέρια μου για να φύγει από την μέση και να μπω μέσα.

"Αλίκη σταματά!" πιάνει τους καρπούς μου με το ένα του χέρι και τους βάζει πίσω από την πλάτη μου ακινητοποιώντας με, ενώ με το άλλο χαϊδεύει απαλά το μάγουλο μου.

Αφήνω το κεφάλι μου στο στερνό του και ελευθερώνω τα δάκρυα που συγκρατουσα τόση ώρα. Δεν έχω άλλη δύναμη για να φωνάξω. Ο Ιάσονας χαϊδεύει τα μαλλιά μου με το χέρι του και με σφίγγει στην αγκαλιά του.

"Μπορούμε να πάμε στο δωμάτιο;" τον ρωτάω με αδύναμη φωνή και γνέφει καταφατικά.

Κρατώντας με στην αγκαλιά του φτάνουμε έξω από την πόρτα μου και του δίνω το κλειδί για να ανοίξει.

𝙋𝙤𝙙𝙚𝙧𝙤𝙨𝙖 Where stories live. Discover now