𝙋𝙤𝙙𝙚𝙧𝙤𝙨𝙖

•35•

🚫Προμηθευτείτε χαρτομάντιλα🚫

—•—

Εισέρχομαι στο δωμάτιο νιώθοντας ένα τεράστιο βάρος μέσα μου. Ο Ιάσονας κάθεται στην καρέκλα του γραφείου μου και ακουμπάει το κινητό του πάνω σε αυτό. Στρέφει τα μάτια του πάνω μου και μου χαμογελάει πριν σηκωθεί όρθιος.

Παίρνω το χρόνο μου να θαυμάσω το πρόσωπό του και να αποτυπώσω ακόμη και την πιο μικρή λεπτομέρεια στο μυαλό μου. Είναι η τελευταία φορά που τον βλέπω από τόσο κοντά.

Τα κάστανα μαλλιά του είναι μπερδεμένα και ατημέλητα προσδίδοντας μια έξτρα πινελιά στην γοητεία του. Το μέτωπο του είναι ήρεμο, χωρίς κανένα συνοφρυωμα, απόδειξη ότι δεν έχει ιδέα για το τι τον περιμένει. Τα κάστανα ματιά του με τις πράσινες πιτσιλιές με κοιτάζουν με χαρά και λαχτάρα.

Προχωράω πιο χαμηλά στο πρόσωπο του. Τα μάγουλα του έχουν μια ελαφριά ροζ απόχρωση και τώρα πια έχει εξαφανιστεί και η παραμικρή γρατζουνιά. Τέλος τα χείλη του, λεπτά και κόκκινα, με προκαλούν να τα φιλήσω για τελευταία φορά. Ίσα ίσα για να θυμάμαι την γεύση τους.

"Γιατί με κοιτάς έτσι;" ρωτάει και πνίγει ένα γελακι. Πλησιάζει προς το μέρος μου και χαμηλώνω το κεφάλι μου. Είναι πιο δύσκολο από ότι είχα υποθέσει.

"Έι, τι συμβαίνει;" απορεί και με τον αντίχειρα του σηκώνει το κεφάλι μου. Με χαϊδεύει απαλά στο πηγούνι και προσπαθώ να μην υποκύψω στην απόλαυση και στην ευφορία που μου προσφέρει. Τραβιέμαι απότομα από το άγγιγμα του και απομακρυνομαι από κοντά του.

"Αλίκη, τι στο διαολο;" λέει και διακρίνω τον εκνευρισμό καθώς και τον φόβο στην φωνή του. Κάνει ένα βήμα κοντά μου και σηκώνει τα χέρια του για να ακουμπήσει το πρόσωπο μου όμως διακόπτω την κίνηση τους πιάνοντας τον γερά από τους καρπούς.

"Μην το κάνεις", λέω με κλειστά μάτια και τα αφήνω να πέσουν χαλαρά αριστερά και δεξιά από το σώμα του.

Τον προσπερνάω και κάθομαι στην θέση που βρισκόταν αυτός πριν έρθω. Τα μάτια μου είναι ακόμη κλειστά αλλά και πάλι μπορώ να νιώσω την ταραχή του από τις κοφτές ανάσες του. Κατάλαβε ότι κάτι πάει λάθος. Πολύ λάθος.

"Πρέπει να μιλήσουμε", συνεχίζω με άχρωμη φωνή. Θα προσπαθήσω να διατηρήσω αυτόν τον ανέκφραστο τόνο μέχρι το τέλος γιατί αλλιώς θα καταλάβει τον πόνο που νιώθω.

"Σε ακούω", απαντάει και από τις κινήσεις στον χώρο καταλαβαίνω ότι πιάνει μια θέση στο κρεβάτι.