Ezgi oldukça sevgisiz büyümüş bir kızdır. Ve bundan dolayı içinde hep bir kurt olmuştur. Acaba ben üvey miyim diye. Ve bir gün DNA testi yaptırmaya hastaneye gider ve hayatı tamamen değişir.
__________
Hikayede küfür ve argo sözcükler bulunabilir, l...
Sabah uyandığımda ilk iş tuvalete gidip işlerimi hallettim. Sonra giyinme odamdan kendime kıyafet seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstümdeki peluşumu yeni almıştım. Sıcacık ve yumuşacıktı. Aşağı indiğim zaman hemen babamın yanına koştum ve sarıldım.
"Ooo prensesim uyanmış." dedi bana sarılırken. Ondan ayrıldıktan sonra Arasa koştum.
"Ooo beyefendi bu ne yakışıklılık ?" dedim saçlarını karıştırırken.
"Ya abla yapmasana." dedi ellerimi ittirirken.
"Ne o bu hazırlık kime ?" dedim gözlerimi kısarak.
"Ya kime olsun, kimseye değil." dedi ve kaçtı.
Tam Emre'ye gidiyordum ki Emre konuştu.
"Sakın ikiz benimle değil bak abimgil orada." dediği an sinsice sırıtıp abimgile döndüm. Bugün bomba gibiydim. Emre'ye inat abimgile kocaman sarıldım. Emre'ye dönüp sırıttım. Sinir sinir bakıyordu.
"Hadi kahvaltıya!" diye seslenen anneme döndüm. Ve koşar adım yemek odasındaki sandalyelerden birine oturdum. Arkamdan gelen abi tayfası, Emre ve Aras benim bu halime gülüyordu. Onlara dönüp,
"Ne, hiç aç insan görmediniz mi siz?" dedim dolu ağzımla.
"Yok, gördük de abim senin gibisini görmedik." dedi Ateş abim gülmemeye çalışırken. Ama başarılı olamıyordu.
"Yok, gordok do abom sonon gobosono gormodok." dedim onu taklit ederek.
Hepsi kahkaha attığında ters bakışlarımı onlara gönderdim.Birden girmişlerdi hayatıma ve ben onlara hemencicik alışmıştım. Biliyorum dışarıdan tuhaf görünüyor bu kadar kolay alışmam ama ben böyleyim. Hemen insanlara alışırım ve bide ben üvey ailemin yanında mutlu olmadığım için buradan gelen ilgi ve sevgiye hemen uyum sağladım.Ben böyle düşünürken herkes yemeğini bitirmiş ve sofradan kalkmıştık.
"Ee hadi okula." dedi Ateş abim ama Emre karşı çıktı hemen.
"Abi artık ben sürerim arabam var artık." dedi ısrarlı bir sesle.
"Peki tamam bende kendi işlerimi hallederim o zaman. dedi Ateş abim.
"Emre güzel kullanıyorsun demi?" dedim.
"Ayıpsın güzelim." dedi kolunu omzuma atarak.
"İyi hadi güvendik." dedim. Arabayı görünce ıslık çaldım.
"Ooo arabada arabaymış." dedim Emre'ye bakarak. O sadece bu halime gülmüştü. Arabayı açınca hemen ön koltuğa yerleştim. Aras ve Emre'de binince yola koyulduk.
Okula vardığımızda arabadan inip sınıfa doğru çık-
"Ezgi!" diye bir ses gelince topuğumun üzerinde sese döndüm. Savaş mı? Yok artık bu kadar da yüzsüz olunmaz ki.
