Co się z nami stało? Thiam

Rozdział 18

Liam

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------     Święta minęły nam bardzo szybko. Nie mogłem sobie chyba lepiej zaplanować. Po początkowym niepokoju Theo nie zostało ani śladu. Udało mu się zrelaksować i mimo, iż mi tego nie powiedział wprost, wiem że były to jego najlepsze święta od wielu lat. Sylwestra mieliśmy spędzić wraz z Corey'em i masonem, jednak zdecydowaliśmy się spędzić ten wieczór w domu. Chcieliśmy powspominać miniony rok. Nie dany był nam jednak święty spokój, gdyż mój przyjaciel wraz ze swoim chłopakiem, którzy poszli na imprezę co kilkanaście minut wysyłali nam zdjęcia i namawiali byśmy do nich dołączyli. W końcu wyciszyłem telefon. Nareszcie mogliśmy spokojnie powspominać. Leżeliśmy na łóżku, próbując obejrzeć Harrego, gdy telefon Theo głośno zadzwonił. Chłopak zmarszczył brwi posyłając mi zniecierpliwione spojrzenie. Teraz Mason zaczął wysyłać zdjęcia z imprezy jemu. Brunet zdecydował się jednak sprawdzić, czy to aby na pewno Mason. W chwili gdy odczytał wiadomość, zbladł okropnie. Spojrzał na mnie panicznie i przyłożył urządzenie tak blisko moich oczy, że nie byłem w stanie niczego przeczytać. Chwyciłem jego nadgarstek odsuwając go delikatnie. Dopiero teraz zrozumiałem przerażenie w oczach Theo. Rzuciłem się do swojego telefonu. Jak najszybciej wybrałem telefon przyjaciela. Odebrał po dwóch sygnałach.- No nareszcie Liam, ile można?!- Musiał wyjść na zewnątrz budynku, gdyż naprawdę wyraźnie było go słychać. - Czy to prawda? To nie może być prawda- Zacząłem spanikowany.- Niestety, idzie do twojego  domu. Nie mogłem nic zrobić. Przepraszam- rzekł smutno ciemnoskóry. Otrząsnąłęm się szybko, gorączkowo myśląc nad planem. W końcu odrzekłem- W porządku, dam jakoś radę- Po czym się rozłączyłem. Spojrzałem na wciąż bladego i przerażonego Theo. Usiadłem na łóżku porządnie się prostując. Chłopak zrobił to samo. Pewnym, aczkolwiek delikatnym ruchem złapałem jego dłonie w swoje i powiedziałem- Theo, posłuchaj mnie. - Nie musiałem tego nawet mówić, patrzył na mnie jak zaczarowany. - Jestem teraz z Tobą, to ciebie kocham. Nic, ani nikt tego nie zmieni. A tym bardziej Hayden. - Spojrzałem mu w oczy w taki sposób by uwierzył w moje słowa. - Możesz posłuchać mojego pulsu.- Dla zapewnienia sobie jeszcze lepszej wiarygodności, położyłem sobie jego dłoń na sercu i zacząłem mówić.- Theodorze Raeken, to z Tobą jestem teraz w związku, to Ciebie KOCHAM- podkreśliłem ostatnie słowo. Bardzo zależało mi na tym, by mi uwierzył.- To, że moja była dziewczyna wróciła, nigdy nie zmieni moich uczuć do ciebie. Nic już do niej nie czuję. Jesteś dla mnie najważniejszy- Miałem wrażenie, że mi uwierzył, choć stwierdziłem że słowa to za mało. Trzeba jeszcze jakiegoś godnego wiary czynu. Tak więc przysunąłem się do niego i złożyłem na jego ustach delikatny, pełen miłości pocałunek. Patrząc w jego cudowne oczy, miałem pewność, że mi uwierzył. Choć nadal się obawiał.  Wydaje mi się, że Theo bał się, że jeśli Hayden  wróci, od razu zapomnę o nim i wrócę do niej. A prawda była taka, że wcale za nią już nie tęskniłem. Mógłbym rzec nawet, że zapomniałem o jej istnieniu. W każdym razie, nic do niej już nie czuję. A osobą którą kocham każdego dnia coraz bardziej jest Theo Raeken. - Wierzysz mi?- Spytałem dla pewności. Zielonooki kiwnął głową. W tym samym momencie rozległ się dźwięk dzwonka. Oboje się wzdrygnęliśmy. Jeszcze raz spojrzałem na swojego chłopaka po czym powiedziałem- porozmawiam z nią. Zostań tutaj- Po czym wyszedłem z pokoju. Szybkim ruchem otworzyłem drzwi. Nie czekając na nic, dziewczyna rzuciła mi się na szyję chcąc mnie pocałować. Na całe szczęście, zdążyłem ją od siebie odsunąć. Rzuciła mi pełne zdziwienia spojrzenie. - Co jest, kochanie?- Spytała robiąc maślane oczy. Miałem ochotę na nią warknąć i wyrzucić z domu, jednak wiedziałem że trzeba jej to wytłumaczyć na spokojnie. - Hayden, nie nazywaj mnie tak, nie jesteśmy już razem. - Odpowiedziałem zupełnie poważnie.  Teraz, tylko jedna osoba może się tak do mnie zwracać i na pewno tą osobą nie jest ona. Znów spojrzała na mnie ze zdziwieniem.    - Wróciłam, by odbudować to co między nami było- powiedziała cicho. Pokręciłem jednak głową- Hayden, nie chcę ci sprawić przykrości, ale ja już nic do ciebie nie czuję. -Żachnąłem się patrząc na nią poważnie. Dziewczyna zaś gapiła się na mnie oniemiała.- A-ale jak to? Nie kochasz mnie już?- W jej oczach zaczynały zbierać się łzy. I choć zrobiło mi się jej żal, zamierzałem być z nią zupełnie szczery.- Tak wyszło, przykro mi- Tak naprawdę absolutnie  nie jest mi przykro. Ani trochę. Tylko, że wypada tak powiedzieć. Po chwili namysłu dziewczyna spytała- Jesteś w związku, prawda?- Bardzo mnie zdziwiło, to ze się lekko uśmiechnęła. Kiwnąłem potakująco głową i odrzekłem- Właściwie tak, dobrze nam się układa- Nie wiedzieć czemu, na chwilę rozmarzyłem się. Pomyślałem o Theo. O tym jak bardzo go podziwiam, jak bardzo jestem z niego dumny. Pomyślałem o jego pięknych, zielono- szarych oczach, w których tone ilekroć w nie spojrzę. Z zamyślenia wyrwał mnie głos Hayden- Kto jest tą szczęściarą?- Spytała. Zdawało mi  się, że zrozumiała. Już chciałem jej odpowiedzieć, gdy nagle usłyszałem skrzypnięcie na schodach. Nie uszło to uwadze dziewczyny. Po chwili rozległ się delikatny głos Theo- Dobrze nam się układa.- Powiedziawszy te jakże odważne jak na sytuację słowa zbliżył się do mnie i objąwszy mnie w pasie, przyciągnął do siebie i pocałował w czoło. Przymknąłem na chwilę powieki. Zaraz potem uświadomiłem sobie, że nie stoimy na środku korytarza, czy też pokoju, tylko w drzwiach, gdzie z otwartymi szeroko ustami stała Hayden.  Po chwili wciąż oniemiała wybąkała- Wy? Razem? Liam Dunbar i Theo Raeken?- Wciąż wpatrywała się w nas z szeroko otwartymi ustami i oczami. Tym razem to Theo jej odpowiedział- Tak jakoś wyszło- Po czym uśmiechnął się do mnie promiennie. Szybko odwzajemniłem gest. Popatrzyliśmy po sobie z Theo i nie używając słów, zdecydowaliśmy, że skoro już wszystko wyjaśnione, należałoby zadbać o grzeczność. - Może wejdziesz? Napijesz się czegoś?- Wszyscy troje znaliśmy odpowiedź, ale zapytać się wypadało.  Hayden otrząsnęła się jakby z transu po czym wymamrotała że musi już iść. Odeszła kawałek dalej, lecz w ostatniej chwili odwróciła się i z wymuszonym uśmiechem powiedziała- Życzę wam wszystkiego dobrego. Naprawdę- Tym razem jej uśmiech choć smutny, był szczery. Kiwnęliśmy jednocześnie głowami po czym zamknęliśmy drzwi. Gdy tylko zniknęliśmy z pola widzenia, brunet przyciągnął mnie do siebie i bardzo mocno przytulił. Objąłem go w pasie, wtulając się w niego i wdychając jego zapach. Po chwili usłyszałem jak chłopak szepcze- Dziękuję Liam- W tym momencie odsunąłem się od niego i patrząc mu głęboko w oczy powiedziałem- Nie dziękuj. Dlaczego miałbym do niej wrócić? Przecież kocham ciebie. Nie ją. - Zapewniłem zielonookiego, na co ten po raz kolejny złożył pocałunek na moim czole. Przyjemną chwilę ponownie przerwał dźwięk dzwoniącego telefonu. Mojego. Wyciągnąłem więc urządzenie z kieszeni i powiedziałem cicho- To Mason- Chimera spojrzał na mnie uśmiechając się po czym powiedział- W porządku, porozmawiaj z nim a ja pójdę dorobić popcornu. - Po czym ruszył w stronę kuchni. Szybko odebrałem telefon i z grubsza opowiedziałem przyjacielowi o całym zdarzeniu. - Wow, nieźle wam poszło. Szczerze? Spodziewałem się dużo gorszej reakcji, a jednak z tego co mówisz zdaje się, że zrozumiała że nie ma już szans.- Mimo, iż go nie widziałem, znałem go na tyle dobrze, by wiedzieć że się teraz uśmiecha.  Po chwili milczenia odezwał się- To jak się czujesz z tym, że jednak nie jesteś hetero i pociągają cię faceci?- Teraz dokładnie wiem, że unosi zabawnie brwi. Zaśmiałem się cicho i zacząłem mu tłumaczyć- Nie, Mason, to nie jest tak, że czuję teraz pociąg do facetów. Mnie podoba się tylko jeden. Czasem marudny, sarkastyczny, ale za to opiekuńczy i troskliwy. Po prostu wyjątkowy, jedyny w swoim rodzaju, Theodore Raeken. Nikt inny. - Uśmiechnąłem się, na kolejne wspomnienie o brunecie, które przewijało się właśnie w mojej głowie. - Stary, to było coś. Nawet ja bym nie wymyślił czegoś takiego. Szacun- Stwierdził ciemnoskóry, po czym dodał- Kończę, nie przeszkadzam wam już. A i Liam, szczęśliwego nowego roku. - Uśmiechnąłem się po czym odpowiedziałem- Szczęśliwego Nowego Roku- po czym się rozłączyłem. Gdy wróciłem do pokoju, Theo leżał z powrotem na łóżku i przeglądał coś w telefonie. Położyłem się obok niego wkładając sobie do buzi popcorn. Chciałem włączyć film, gdy ciepła dłoń Theo zatrzymała moją dłoń w połowie drogi. Spojrzałem na niego pytająco, a chłopak od razu zapytał o to co mąciło jego spokój- Naprawdę jest ci przykro, że już jej nie kochasz i już z nią nie jesteś?-Spytał odrobinę zasmucony. Uśmiechnąłem się tylko i patrząc mu w oczy powiedziałem- Nie, ale nie chciałem być chamski i jeszcze bardziej złamać jej serca. - Po czym przybliżyłem się do chłopaka całując delikatnie jego miękkie usta.        - Kocham tylko ciebie- wyszeptałem, po czym wtuliłem się w jego tors. Brunet pogłaskał mnie po głowie, a następnie włączył film. O północy, stojąc na balkonie, trzymając się w objęciach życzyliśmy sobie wszystkiego dobrego. W momencie, gdy kolorowe światła rozświetliły niebo nad Beacon Hills, wspiąłem się na palce całując swojego chłopaka. - Kocham cię- Wyszeptałem po cichu i znów się w niego wtuliłem. - Ja też cię kocham- Odpowiedział mi bardzo przyciszony głos chłopaka. Po chwili poczułem jego usta na swoim czole. Chyba nigdy nie byłem bardziej szczęśliwy. Wiedziałem, że dopóki Theo będzie przy mnie, wszystko będzie dobrze.