FOSTER FAMILY

XII

"Hayır bebeğim, yanlış alarm"

Louis tuttuğu nefesini rahatlayarak dışarı bıraktı. Danielle'in çıkacağını gösteren musluk sesiyle yalandan omuzlarını düşürdü. Genç kadın çıktığında alt dudağını aşağı sarktıp dünyası başına yıkılmış gibi davranmaya başladı. Danielle kaşlarını çatıp adamı süzdü.

"Çok üzülmüş gibisin"

Louis derin bir iç çekip sırtını duvara dayadı.

"Ya..ya. Aşkımızın minik bir mey-"

"Louis sana inanamıyorum! Bari daha düzgün hazırlansaydın rolüne"

Louis sırtını duvardan çekip doğruldu. Sabahtan beri, test pozitif çıkınca ağlamasının mutluluktan olduğunu inandırmak için pratikler yapmıştı. Negatif çıkacağına resmen ihtimal dahi vermemişti. Bu yüzden oyunculuğu da inandırıcı olmamıştı. Danielle merdivenlerden indiğinde arkasından takip etti.

"Dani, hayatı-"

Karısı ona dönüp kollarından tuttuğunda cümlesini yarıda bıraktı.

"Louis merak etme. Ben de seninle aynı fikirdeydim. Henüz hazır değilim"

Genç adam başını yavaşça sallayarak kadını onayladı.

"Ayrıca Harry şuan gayet yeterli değil mi?"

Danielle koltuğa oturup telefonuyla uğraşmaya başladığında Louis de kaşlarını çatarak karşısına oturdu.

"Ne demek o?"

Kadın omuz silkip arkadaşlarına mesaj attığı için kocasının cevabını bir süre bekletti.

"Yani..ergenliğini zirvelerde yaşayan bir çocuk zaten varken birde bebek-aman tanrım çok yorucu. Harry'nin huysuzluğu ve dağınıklığı şuan için yeterli"

Louis karısı konuştukça sanki ona daha da sinirleniyordu. Anlam veremediği kızgınlığını dindirebilmek için nefes alıp verdi.

"Tatlım-"

Sesini yumuşak ayarlamaya çalışsa da tınısından sinirli olduğu anlaşılıyordu. Danielle'de bunu fark edip bir süreliğini gözlerini telefonundan çekti.

"-Harry'nin her şeyiyle ben ilgileniyorum. Şikayetlerin oldukça anlamsız"

Danielle histerik bir kahkaha atıp telefonunu yanına bıraktı. Artık kocasıyla rahat rahat kavga edebilirdi.

"Dağınıklığı ve pisliğiyle de sen mi ilgileniyorsun Louis?"

Louis inanamayarak karısına baktı.

"Hangi pisliğinden bahsediyorsun? Odasından hiç çıkmıyor ki çocuk"

"Ben de zaten odasından bahsediyorum"

Louis kendine engel olamayıp ayağa kalktığında Danielle'de aynı hışımla kendini kaldırdı.

"Çocuğun odasına mı giriyorsun?"

"Evet, elbette! Girmezsem çöplükten hiçbir farkı kalmaz çünkü"

Louis gözlerini devirip karısını daha da sinirlendirdi.

"Odalar özel bölgelerdir Danielle. Harry bizim odamıza giriyor mu?"

Louis konuştuktan sonra aklına gelen anılarla gözlerini kaçırma ihtiyacı hissetti. Keşke o noktaya hiç değinmeseydim diye düşündü. Artık beyni Harry'yi savunmak için çalışmayacaktı çünkü.

"Bizim evimizin bir odası olduğu için orayı da toparlıyorum Louis. Madem öyle, odasına girmem hoş bir davranış değil o zaman sevgili oğlumuz istediği kadar çer çöp içinde uyuyabilir. Bir daha girmeyeceğim o odaya"