Oo Na! Mahal Kita! Kakana Pa? (ON HOLD)

Chapter 23: Bracelet

Kristine's POV

O.o Kami na, wuuhhhuuuu! Di ko alam kung matutuwa ako kung ano. Hahahaha syempre! Mixed emotions eh! XD Hahaha. Asaness kayo readers? Di kami magiging talo ni Nikolo! Porket mas pogi sya kay Johann e! Di ko parin ipagpapalit si Johann mylabs ko!

"Kristine, may pupuntahan tayo!" Ha? Parang biglaan naman?

"San po?" Sabi ko.

"Sa mga pinsan ko." Pinsan ni Mama?

"Okay sige po! Magbibihis na po ako." Sabi ko.

"Bilisan mo ah! Birthday kase nung pinsan ko, e nag-invite, tayo na lang daw pumunta sabi ng Tatay mo." Sagot naman ni Mama.

"Opo! Alam kong madaming pagkain dun kaya tara! Game!" Sabi ko ulit kay mama habang papanik sa kwarto ko.

after some minutes...

"Aba 'nak? Di ko alam na nagde dress ka pala? Yan ba yung binili ko?" Oo na. Ang weird na ng itsura ko! Pano naman kase, eto lang yung nahablot ko sa cabinet! Tapos leche, heels lang yung nasa kwarto ko! Wait? Nasan yung iba kong sapatos?

"Ma! Planado mo to hano! Pati naman sapatos planado din!" Sagot ko kay Mama. Si Mama naman e tawa lang ng tawa!

"Hahaha, bagay naman sayo 'nak! Ibibili ko ba sayo yan kung hindi bagay? At para san? Magtatapon ako ng pera ganon? Hahaha. Dalaga ka na talaga!" Aish. "Tsaka birthday party ang pupuntahan naten! Alanganamang pagsuotin kita ng Halloween costume! Hahaha." Sabi ni Mama. Alam nyo minsan, gusto ko ng magdisappear eh.

"Wow! Dalaga na ang baby girl ko!" Shitness! Here comes Dada.

"Da, di nako baby, at hindi ako dalaga!" Dipensa ko kay Dada.

"Eh anong tawag sayo?" Sabi naman ni Mama. Nafifeel ko na pinagtutulungan nila ako!

"Teenager!" Sagot ko, at bigla nanaman silang tumawa. golly!

"Eh yun din yun e!" Sabi niya habang tumatawa. Tss. Isa pa tong Nanay ko. Alam na alam na ayaw kong magdedress binili pa ako!

"O, tara na!" Sabi ni Mama.

Habang on the way kami, nakatulog si Mama. Namasaheros lang kaya kami! E hindi ko alam kung san kami pupunta kaya ginising ko! Tapos sabi pa ni Mama na bakit ko daw sya ginising. Achuchuchu! Nagreklamo pa! E kung sana alam ko kung saan kami pupunta ade sana di ko siya inistorbo!

"Para." Sabi nung isang matanda.

"Nak, tulungan mo, madaming dala e." Pakshit naman ma o! Di na lang siya!

"Aish! May magagawa ba ako mama? Wala!" Sabi ko, tapos si Mama tiningnan lang ako ng weird na look. yung parang ganto> -.-

"Ah hija, Salamat ha! Bibigyan na lang kita ng bracelet na pinapaninda ko, etong bracelet nato e importante saken yan. Kaya ingatan mo ha! Dalawa yan, kaso yung isa nandun sa Unang mahal ko." Wow si Lola lumalablayp. "Kaso hindi siya ang nakatuluyan ko, ang sabi niya saken e ibigay ko daw to sa kahit kaninong babae na magmamagandang loob sakin at ganun din daw ang gagawin niya. Hanapi--" Di na napagpatuloy ni Lola ang sasabihin niya dahil tinawag na ako ng Nanay ko.

"Hoy Tin! Napako ka na diyan, tara na!" Sabi niya! Woah, nagdisappear yung matanda? Ano to fairytale? Ha-Ha-Ha-Ha! Weird!

"Opo Mama!" Sagot ko naman.

Nung nakasakay nako dun sa jeep, napaghalataan siguro ni Mama na tulala ako kaya kumaway siya.

"Ano ba ma?" Sabi ko.

"Aba'y natutulala ka e!" Sabi ni Mama.

"Ma, naniniwala ka ba sa Fairytale?" Hahaha. Si Mama nasamid. XD

"Hindi yun totoo! Ano? Kinulam ka ba ng matanda kaya ka naging ganyan? Huwag kang nagpapaniwala sa mga fairytales! Yan kase napapala ng mga mahilig magbasa at manuod ng fantasy! Lumalayo na kayo sa reality! At kung itatanong mo kung naniniwala ako sa Prince Charmin--- Para!" Hahaha. Daldal kase ni Mama.

Nandito na yata kami e, hahaha. Oo na! Kabaligtaran na nung sinabi ni Mama ung pinapaniwalaan ko! Naniniwala ako sa Knight in Shining, shimmering, glittering splendid armor at prince charming! Hahaha, at si Johann ang prince charming ko. Yes Kilig!

[A/N: Huwaahhh! Baliw na ako guys! Sorry kung isa lang ang POV this time! Bawi na lang next time! Nitamad ako ngayon e, pero pls vote share and comment! Lovelots~]