DÖRT

Bölüm 4

Şarkı: Skylar Grey- I Know You

BEGÜM

Parlatıcımı dudağıma sürdüğümde hazırdım. Utku her an gelebilirdi. Bugün onun çocukluk arkadaşları ile buluşacaktım. Onlar Ankara’da oturmadıkları için okul açılmadan Utku’yu ziyarete gelmişlerdi. Yarın dönmeleri gerekiyordu bu yüzden bugün buluşacaktık. Kapı çaldığında koşarak aşağıya indim. Kapıyı açtığımda yine her zaman ki şıklılığıyla karşımda duruyordu. Altına siyah bir kot pantolon, üstüne iste gri bir tişört giymişti. Böyle sıradan şeylerle bile o kadar nefes kesiciydi ki…

‘’Selam.’’ diyerek beni kollarının arasına aldı ve dudağıma küçük bir öpücük kondurdu. Utanarak ona daha fazla sokuldum ve ‘’Selam.’’ dedim beceriksizce.

…

Şirin bir kafeye oturduğumuzda masadaki herkesle selamlaştık. Utku herkese tekrar tekrar içtenlikle sarılırken ben herkesle el sıkışıp yerime oturmuştum. Utku’yla arkadaşları şakalaşarak kahkahayla gülüyorlardı. Bende oturuyor, onun beni mest eden kahkahasını izliyordum. Bu manzara dünyadaki en güzel manzaraydı. Yanıma oturup elimi tuttu ve avucuma bir öpücük kondurup gülümsedi. Koluna girip ona sokuldum. Ancak telefonumun çalması ile kolundan çıkmak zorunda kaldım. Arayan Damla’ydı. Masada rahat konuşamayacağım için ‘’pardon’’ diyerek lavabonun olduğu tarafa doğru ilerledim.

‘’Efendim?’’

‘’Begüm!’’ diyerek çığlık attı.

‘’Damla? Ne oldu ya sakin ol ve anlat.’’ Neden böyle çığlık attığını gerçekten merak etmiştim. Önemli bir şey olmalıydı. Ne kadar aklıma kötü bir şey getirmek istemesem de kızlara bir şey olduğunu düşünmeye başlamıştım ve titrek sesimle sordum.

‘’Yoksa kızlara bir şey mi oldu?’’

‘’Hayır ya hemen kötü düşünme. Ya da kötü düşün çünkü evde oreolu milka bitmiş!’’

Eğer Damla şu an karşımda olsaydı ona ayağımla koca bir tekme atardım. Kalbime indirecekti korkudan. Böyle şeyleri bu kadar büyütmesi çok sinir bozucuydu. Ama Damla bu yani çok da şaşırmamıştım aslında. Ondan her şeyi beklerim ben.

‘’Bu muydu Damla? Ben de önemli bir şey sanmıştım.’’

‘’Önemli tabii ki. Evde oreolu milka bitmiş diyorum sana. Oreolu milka! O yüzden eve gelmeden almayı unutma.’’

Damla’nın en sevdiği çikolata oreolu milkaydı. Zaten bu yüzden fazlasıyla büyütmüştü. Gözlerimi devirip ‘’Tamam.’’ dedim ve telefonu kapattım.

Masaya dönmek için ilerlediğimde gördüğüm manzara ile beynimden vurulmuşa döndüm. Bu manzara görmek istediğim en son şeydi. Utku’nun çocukluk arkadaşı olan Nihal Utku’ya sigara uzattı ve Utku da aldı. Şaşkınlıktan şuan ne yapacağımı bilemiyordum. Boğazım kuruyordu. Ellerim buz kesmişti. Birden ellerimi yumruk yapıp titrememin geçmesini sağlamaya çalıştım ama olmuyordu. Yutkunarak ağlamamı engelledim. Nihal çantasından çakmak çıkardı ve Utku’nun sigarasını yaktı. Utku teşekkür ederek yıllardır benim için bırakmış olduğu zehri içmeye başladı. O içtikçe benim içim yanıyordu. Sanki birileri benim nefesimi kesiyordu. Bu dayanılmazdı. Nihal Utku’nun yanına, yani benim yerime kurulmuş olduğundan bende karşılarına oturdum. Buz gibiydim ve şoktaydım. Utku ise hiçbir şey olmamış gibi ‘’Hoş geldin.’’ deyip gülümsedi. Şu an kırgın mıydım sinirli mi emin değildim. Sanırım ikisiydi. Gözlerim dolunca kafamı diğer tarafa çevirip başka taraflara bakmaya başladım.

‘’Utku kalksak mı artık?’’ dedim soğuk bir şekilde.

‘’Begüm oturuyorduk.’’ deyince sinirle ayağa kalktım. Kalkar kalkmaz Nihal bana sinsince baktı ve ‘’Rahatsız mı oldun Begüm’cüğüm?’’ dedi.