Lecage

Chapter 23!!

ပိုင်ရှင်ဆီမှ သော့တောင်းလာပုံရသည်။ ဇိုင်းသက် သော့နှင့် toilet တံခါးကိုဖွင့်လိုက်၏။  မြင်လိုက်ရတယ့်မြင်ကွင်းဟာ လှပမှုလား ဆိုးရွားမှုလား မသဲကွဲ။ ထိုသူများကြားမှ မင်းမင်းမှာ အဝတ်ဗလာ။
ဇိုင်းသက်ကိုမြင်တော့ ပြုံးကာ ကယ်ပါဟူသော အကြည့်များနှင့်။ နောက်ဆုံးတော့ ကယ်တင်မယ့်သူပေါ်လာပြီလို့ ပျော်သွားခဲ့တယ် , ဒါပေမယ့်....
    ဇိုင်းသက် တံခါးကိုပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ထိုင်ခုံတစ်ခုယူကာ ထိုင်လိုက်၏။

"ကြည့်နေတာကို စိတ်ထဲမထားပါနဲ့ လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ကြပါ"

မင်းမင်း နားမလည်နိုင်တော့ပါ။ ပိုပြီးကြောက်လာခဲ့သည်။ ဇိုင်းသက်ကို အနည်းဆုံးတော့ သူ့ကိုဒီအရှုပ်ထုပ်ကြားမှ ကယ်တင်ပေးမည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည်။
ဇိုင်းသက် ဖုန်းကိုထုတ်ကာ recording လုပ်နေ၏။  ထိုသူများကလဲမမှု။ လက်တစ်စုံမှာ မင်းမင်း၏ မက်မွန်သီးလုံးလေးကို ဆုပ်နယ်နေရင်းမှ လမ်းကြောင်းရာလေးအတိုင်း ထိကိုင်ပြီး ပန်းနုရောင်သန်းနေသည့် အပေါက်လေးထဲအား လက်နှင့်ဝင်ရောက် လှုပ်ရှားလာတယ်။ အတတ်နိုင်ဆုံးရုန်းပေမယ့် လက်တို့ကို ချူပ်နှောင်ထားသည်။

အရှေ့မှ ပါးစပ်ပေါက်လေးသည်လဲ မအားရ။ အတင်းဆောင့်နေ၏။ ဆံပင်ဖောင်းဖောင်းလေးမှာလဲ ရှုပ်ကာပွနေလေပြီ။ တစ်ယောက်က မင်းမင်းရဲ့ တင်လုံးလေးအား ရိုက်နေသည်မှာ ထိုနေရာတွင် ရဲကာတက်နေပြီ။ အပေါက်လေးကို နေရာချဲ့တာ လုံလောက်ပြီမို့ သူ့ဟာကိုထည့်ဖို့ပြင်နေ၏။ မထည့်သေးဘဲ လမ်းကြောင်းလေးအတိုင်းဆွဲချကာ ထိပ်ဝလေးတွင် မထိတထိလုပ်နေတယ်။  ဇိုင်းသက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး

"ကျေးဇူးတင်တယ့် အနေနဲ့ ရော့ ဒီကောင့်အပေါက်လေးကို အရင်ဆုံးိုး "

ဇိုင်းသက်ထိုင်ရာမှ ထလာတာကြောင့် ထိုသူတွေကို တွန်းဖယ်ပြီး မင်းမင်းကိုခေါ်ထုတ်ကာ ကူညီပေးမည်ဟုထင်မိသည်။ ဒါပေမယ့် မပြုံးတပြုံးနှင့် ဇိုင်းသက်ရဲ့ smirk လေးကိုမမြင်လိုက်မိတာကတော့ မင်းအပြစ်ပါ မင်းမင်း။

ဇိုင်းသက် မင်းမင်းအနောက်ကိုရောက်လာကာ အရိုက်ခံထားရတယ့် ပန်းနီရောင် -င်လုံးလေးအား လျှာနှင့် လျက်ကာနမ်းနေ၏။ နာနေတယ့်နေရာကို စိုအောင်လုပ်တော့ မင်းမင်း စပ်ကာပိုလို့ပင် နာလာ၏။ ပန်းနုရောင် ထိပ်ဝလေးကိုပါ လျှာနှင့်ထိုးကာ ကစားလာတယ်၊ တစ်မျိုးတစ်မည်ကြီးဖြစ်ကာ မင်းမင်းလိုချင်လာသလို ဖြစ်လာသည်။ အခြားသူတွေနှင့်မတူ, ဇိုင်းသက်၏ အထိအတွေ့များသည် ကျေနပ်မှုဖြစ်စေသည်။ အပေါက်ဝလေးမှာ ခပ်ဟဟ။ ပိတ်လိုက်ဟလိုက်နှင့် တစ်ခုခုကို လွန်လွန်ကျူးကျူးလိုချင်မိလာတယ်။ မသိလိုက်ချိန်မှာဘဲ ဇိုင်းသက်ရဲ့ကောင်ဇိုးလေး ရှိရာကို မင်းမင်းထိကိုင်နေမိ၏။