When the bad girl meets the campus president!

Chapter 2

I'm already home now and my mom and dad are both waiting for me. Maybe, they already knows about that expelled thingy.

"Mom, Dad. Its took years bago kayo umuwi dito ah." I said sarcastically. Di halata but I hate them. I hate them a lot.

"Aren't you happy that we're here now?" tanong ni mom. I secretly rolled my eyes. Who would be happy with their prescense?

"I would be much more happy kung di kayo umuwi." cold na sabi ko at naupo sa couch. Naupo din silang dalawa. Si mom nasa tabi ko habang daddy ko ay nasa harap ko. They are both into business and all their attention are on it.

"Anak, wag ka namang ganyan. Umuwi nga kami diba kahit may mga trabaho pa kami." sabi pa ng daddy ko.

"Eh kung napipilitan lang din pala kayong umuwi eh di sana di na kayo nag-abala pa. Besides, I don't need you here!" galit na sabi ko. Napayakap sa akin ang mom ko na iyak ng iyak.

"Kath, I'm sorry. Di ka na namin naalagaan. Di ka namin nabibigyan ng atensiyon dahil itinuon namin lahat sa trabaho." iyak na sabi ng mom ko. Buti alam niya. Tss! Bumitaw ako sa kaniya at tinungo ang hagdanan.

"Kath, wag kang bastos. Kinakausap ka pa namin!" sigaw ni Dad.

"Sana naisip niyo yan bago niyo ako iniwan. Bago naging ganito ang ugali ko. I'm sorry but your sweet and loving daughter is gone. This is me now, a famous bad girl and this is all your fault!" sumbat ko sa kanila.

"Kathryn,gusto lang naman namin ng mom mo na bigyan ka ng magandang buhay." sabi ng daddy ko.

"Tss, are you kidding me dad? Magandang buhay ba ang tingin niyo dito? I don't need money. I just need the both of you and if you really want me to have a good life, then bring the past in where we are happy together at hindi yang puro business ang inaatupag niyo. Marami nga tayong pera but look at me? Am I happy having a lot of money?!" sigaw ko pa. Bumukas naman ang pintuan at pumasok ang yaya kong may dalang groceries.

She's yaya  Rita. My yaya and she's the one who takes care of me all this time. Siya yung umiintindi sa sama ng ugali ko. She has been with me for almost my entire life. Actually, she can be considered as my mom than my biological mother.

"What's happening here?" tanong ni yaya. Pumasok na ako sa room ko at di na sila pinansin pa.

Galit ang nararamdaman ko ngayon. Sobrang galit ako sa parents ko. Imagine, 10 years silang wala sa tabi ko tapos ngayon pa sila babalik? Do I look like I need them now?

I'm a sweet, loving and good daughter back then but they changed me. Di na nila ako mababago pa.

I'm laying now in my bed when the door opens and my yaya went in bringing a glass of milk.

"Your parents already left." sabi ni yaya. See, they really don't love me kasi iniwan na naman nila ako. Argh, I hate them.

"Let them be yaya. I don't need them." sabi ko pa.

"They left this one." inabot sa akin ni yaya ang isang card.

"A credit card?"

"Oo kasi sa halip na magpadala ng pera sayo, nilagyan nalang nila yan ng malaking halaga at huhulugan din nila buwan-buwan." tumango nalang ako sa kaniya.

Umalis na yung yaya sa room ko.
Itinago ko nalang ang credit card sa bag ko. Kinuha ko yung laptop ko at naghanap ng university na papasukan and there, may nakita akong isang university.

Susubukan ko nalang magpakabait sa bago kong school. Ayoko nang ma-expelled. Nauubusan na kasi ako ng school na lilipatan. I'm running out of choices.