When the bad girl meets the campus president!

Chapter 25

Kath's POV:

Nauna akong gumising sa kanilang lahat. Ewan ko ba, taong palatulog talaga yung mga yun.

Nagpunta ako sa kitchen at nagtimpla ng coffee. Dumating naman si Ethan.

"Yaya, coffee please." sabi niya at naupo sa upuan.

"Yaya ka diyan." irap ko sa kaniya.

"You have your own hands mister. Titimplahan lang kita ng kape pag wala ka nang kamay." dagdag ko pa.

"Sus, ikaw naman. Minsan na nga lang tayo magkita di mo pa ako pagbibigyan." nagtatampong sabi niya. Sus, eto talaga.

"Oo na but in one condition." sabi ko sa kaniya na may malaking ngiti.

"You know what, ako ang kinakabahan sa mga ngiti mong yan."

"Sige na." pamimilit ko pa.

"Okay fine. What is it?"

"Hmm, be my....servant for today." I yelled. Nagulat naman siya sa sinabi ko.

"What? No way." sungit na sabi niya.

"Sige na please!!!" pamimilit ko sa kaniya at pinagdaop ko pa ang mga palad ko.

"Aishhhh, oo na nga. Kung di lang kita pinsan, di ko gagawin toh." irap niya sa akin. Lumapit naman ako sa kaniya at ni yakap siya ng mahigpit.

"Yeeeyyyy. Thankyouuuu!!" sigaw ko. Nagtakip naman siya ng tenga.

"Aishhh, get off me. Mahawa pa ako sa virus mo eh!"sinapak ko siya sa sinabi niya.

"Virus ka diyan. Sa ganda kong toh? May virus? Tss!" pagmamayabang ko pa then flips my hair.

"Gawan mo na nga lang ako ng coffee, dami mong sinasabi." bored na sabi niya. Agad naman akong gumawa ng coffee niya.

Let's see your reaction my beloved cousin if you taste my coffee. Haha.

"Here's your coffee. Enjoy!" sabi ko na may malapad na ngiti habang binibigay sa kaniya ang tasa ng kape.

Tinaasan lang niya ako ng kilay. Lumabas ako at sa verandah na nagkape. Refreshing dun dahil kita ang dagat.

Pinikit ko ang mga mata ko at himinga ng malalim. Wow, too relaxing. Bigla nalang akong nakarinig ng sigaw mula sa loob

"KATHRYN SAAVEDRA! I'LL KILL YOUUU!" rinig kong sigaw niya kaya tumakbo ako palabas. Kita ko naman siyang hinahabol ako.

"Haha, does it taste good?" pang-aasar ko sa kaniya.

"Pwee, bwesit ka. Ang alat ng binigay mong kape!" inis na sigaw niya sa akin.

"Luhh, I thought its sugar. Sorry!" sabi ko at nagpeace sign. Habol-habol niya parin ako kaya takbo lang ako ng takbo. Umabot na kami sa dalampasigan dahil sa kakatakbo.

"You know what, I regretted na naging pinsan kita." sabi niya.

"Really? Ako naman happy dahil ikaw pinsan ko." sagot ko sa kaniya na may halong pang-aasar.

"Naiinis ako sa mukha mo."

"Natatawa ako sa itsura mo." patawang sabi ko na ikinanguso niya.

"Ayaw na kitang makita." sigaw niya sa akin.

"Edi pakamatay ka na." biro ko at tumawa ng malakas dahil sa itsura niya.