Alone | Texting [Scisaac] ✓✓

14

Isaac'in Ağzından

Derek beni eve bıraktığında saat gece yarısına geliyordu. Yavaşça anahtarı kapıya sokup çevirdim. Stiles uyuyorsa diye sessiz olmaya çalışıyordum.Her gece böyle eve geliyordum ve sabah erken çıkıyordum. Onunla konuşmaktan da kaçıyordum. Bu yaptığım çok saçmaydı biliyordum. O her zaman yanımdaydı ve bu ona karşı nankörce oluyordu. Konuşursam daha çok acıtacağını biliyordum. Bugün Derek ile konuşurken de öyle oldu. Yine de kendimi onunla konuşurken rahat hissetmiştim. Acı paylaşıldıkça daha az etki ediyordu.

İçeri girdiğimde ışığı açtım. Karşımda koltukta oturan Stiles'ı görünce afallamıştım. Beni beklemişti. İşte buraya kadardı artık kaçamazdım.

- Evet Isaac şimdi bana 2 3 gündür ne halt döndüğünü anlatır mısın?

Bilmek istiyordu. Haklıydı. Pes ettim. Ceketimi çıkardım ve yanına oturup ona her şeyi anlattım. Konuşmamı bitirdiğimde bana döndü.

- İkiniz de acı çekiyorsunuz. Konuşmanız lazım Isaac bu böyle olmaz. Sana bir süre tanıdım ama bu ikinizi de yaralamaya başladı. Kardeşim dediğim kişileri böyle görmek kolay mı sanıyorsun?

Kardeşim demişti. Beni seviyordu yani. İnsanlar bana sevgisini belli ettiğinde garip hissediyorum. Kimsenin beni seveceğine inanmıyordum. Her sevenin yalancı çıkacağını ya da bir gün onları kaybedeceğimi düşünüyordum.

- Bugün Derek ile konuştuğumda o da bana aynısını söyledi. Konuşmam gerektiğini.

Stiles birden olduğu yerde kaldı. Gözlerinde tarif edemeyeceğim bir duygu vardı. Kendine gelmesi uzun sürmüştü. Aklından ne geçiyordu bilmiyordum. Sonunda kendini toparlayıp konuşabilmişti.

- Derek...geri mi dönmüş?

Sesi titremişti. Neden sesi titriyordu? Stiles ve Derek arasında bilmediğimiz bir şey mi vardı?

- Evet geri dönmüş. Ormanda karşılaştık bugün. Biraz konuştuk.

Stiles hiç sesini çıkarmamıştı bunun üzerine. Neler oluyordu?

- Stiles benimle her zaman konuşabilirsin bunu biliyorsun değil mi?

- Evet biliyorum Isaac.

- Anlatmak ister misin?

- Ben...

- Stiles, dediğimde kendine gelmişti.

- Yorgunum. Yatacağım iyi geceler.

- Bu gece kaçabilirsin benden. Ama sadece bu gece Stiles!

_____________________

Sabah okula girdiğimde olduğum yerde kaldım. Benimler beraber diğerleri de kalmıştı. Scott okula gelmişti. Kendini toplayan Lydia koşarak onun yanına gidip bir tane tokat atıp bağırmaya başladı.

- ARAMALARIMIZDAN BİRİSİNE CEVAP VERMEK ÇOK MU ZORDU?

O sırada Scott hiç sesini çıkarmıyordu. O da Lydia'nın haklılığının farkındaydı. Lydia ateş eden gözleriyle Scott'a bakarken Malia onun yanına gidip koluna girdi ve okula doğru götürdü. Ardından Scott dönüp benim gözlerime baktı. Sanki kim olduğumu biliyormuş gibiydi. Alone olduğumu biliyor olamazdı değil mi? Umarım bilmiyordur diye düşünüp hızlıca ona bakmadan okula girdim. Ondan kaçıyordum. Korkaktım bunu kabul ediyordum.

Okul çıkışında ona görünmeden kaçacaktım ama bunu başaramadım. Scott'ın ellerini kolumda hissettiğimde yine taş kesilmiştim.

- Isaac konuşabilir miyiz?

Gözlerinde yorgunluk vardı. Çok net görebiliyordum. Gözünün altı mosmordu. Uyumamış mıydı? Solgun görünüyordu. İyi  değildi. Benim için zordu ama bu konu daha fazla uzayamazdı.

- Tamam.

Ağzımdan sadece bu kadarı çıktı. Bizimkilere beraber gideceğimizi söyleyip okuldan çıktık. Yürüyorduk ama konuşmuyorduk. Önüme  bakıyordum. Ne diyeceğini merak ediyordum. Ona dönüp baktığımda o da bana dönüp bakmıştı. Ardından konuşmaya başlamıştı.

- Isaac onun sen olduğunu biliyorum.

Biliyordu.

- Kimin?

Gerçekten salağa yatmak beni kurtarır mı bilmiyorum. Ama denemeye değerdi.

- Bilmiyormuş gibi yapma Isaac. Alone sensin.

Konuşmak için ağzımı açtığımda beni durdurmuştu.

- Lütfen lafımı bölme. Hislerin çok güzel. Gerçekten çok güzel ama ben...ben buna değmem Isaac. Seni çok parçaladım. Bir daha yaparım. Biz beraber olamayız. Çok özür dilerim Isaac.

Beni şuanda da parçaladığını söylemek hatta haykırmak istiyordum. O an ayaklarımın beni taşıyamadığını fark ettim. Yine parçalara ayrılıyordum. Gözlerine bakmak istiyordum. Ama bakmadım. Dolu gözlerimle beraber onu orada bıraktım. Ormana doğru koşmaya başladım. Çok kötü hissettiriyordu. Koşarken ayağım takıldı ve yere düştüm. Dal elimi kesmişti. Lanetler savurarak ayağa kalktım.

Eve gittiğimde Stiles konuşmanın iyi gitmediğini anlamış ve  direkt bana sarılmıştı. O an orada küçük bir çocuk gibi ağladım. Bir süre sonra kendime geldiğimde Stiles elime bandaj sardı. Üzerimi değiştirdim.

- Temiz hava almak ister misin?

Aslında bana kalırsa bir daha evden çıkmayı düşünmüyordum.

- Hayır istemiyorum.

Bir süre sessizlik oldu sonrasında konuşmaya başladım.

- Stiles bana dün gece anlatmadığın şeyi anlatmak ister misin?

Stiles yutkundu. Gözleri bir anda solmuştu. Canının yandığını hissedebiliyorum. Benimki de yanıyordu.

- Stiles. Anlatırsan acın geçmeyecek biliyorum. Ama acını paylaşabilirsin. Sen hep beni dinledin. Şimdi ben seni dinlemek istiyorum.

___________________________

Scott'ın Ağzından

Isaac yüzüme bakmadan beni bıraktığında eve döndüm. Eve girdiğimde Lydia ve Malia ile karşılaşmak isteyeceğim son şeydi. Lydia bana ters bir şekilde bakıyordu. Malia da pek farklı sayılmazdı ama Lydia gibi nefretle bakmıyordu. Montumu çıkarıp askıya astım. Hiç birimiz konuşmuyorduk. Sonunda bu sessizliği bozan Lydia olmuştu.

- Scott. Olanlardan haberimiz var. Stiles aradı. Neden böyle bir şey yaptın?

Neden böyle bir şey yaptım?

- Onu bir daha  kırmak istemiyorum Lydia.

Malia bıkkınlıkla bana döndü.

- Böyle yapınca onu kırmış olmuyor musun?

Sanırım oluyordum.

Onlarla konuşmak istemiyordum. Konuştukça kendimden daha çok nefret ediyordum. Onun gibi birisini kırdığım için kendimden nefret ediyordum.

Berbat bir insanım.

Ayağa kalkıp kapıyı açtım ve elimle dışarıyı gösterdim. Gitmelerini istiyordum. Kimseyi görmek istemiyordum. Kimseyi duymak istemiyordum. Lydia elini bana göstererek

- Bu iş böyle kapanmayacak Scott McCall.

Dedi ve çıktı. Onun peşinden Malia da çıkmıştı. Kapıyı kapatıp kendimi oraya bıraktım. İyi hissetmiyordum.

________________________

Ben aslında bu bölümleri değiştirdim. Normalde burada sevgili olacaklardı ama biraz işi uzatmak istedim. Böyle biraz yavaşlattım. Yorumlarınızı bekliyorum.

Sizi seviyorum. Sonraki bölümde buluşmak üzere kendinize iyi bakın millet!🧡