Alone | Texting [Scisaac] ✓✓

23

Scott: Neden bana kendini iyi hissetmediğini ve hastaneye gideceğini söylemedin?

Scott: Stiles demeseydi haberim olmayacaktı.

Scott: Zaten kendime de fark edemediğim için kızgınım.

Isaac: Endişelenmeni istemedim.

Scott: Böyle daha az endişelendim değil mi?

Isaac: Tamam önemli bir şey olmadı.

Scott: Bana yalan söyleme Isaac.

Scott: Lydia MR'a girdiğini söyledi.

Scott: Bu önemli değil mi?

Isaac: Bunu kapatabilir miyiz?

Scott: Sonuçlarını ne zaman alacaksın?

Isaac: Bir hafta sonra.

Scott: Tamam beraber gideriz.

Isaac yazıyor.

Scott: İtiraz kabul etmiyorum.

Isaac: Peki.

__________________________

Telefonumu kapatıp yatağın üstüne attım ve Stiles'ın yanına gittim. Telefonda Derek ile konuşuyordu. Göz göze geldiğimizde ona gülümsedim. O da bana karşılık verdi. Sonrasında Derek 'e telefonu kapatması gerektiğini,onu sonra arayacağını söyledi ve telefonu kapatıp koltukta yanıma oturdu. Sonra onun kucağına doğru yattım.

- Hala bana mı yürüyorsun?

- Hayır Stiles. Ben seni unuttum. Sen kaybettin beni yani hıh.

(Stiles ve Isaac yazarken bir şeyden dolayı aşırı gülesim geliyor ve bu şeyi bilen sadece üç kişi var djsldjsşdkeşdks)

Sonra ciddi bir şekilde bana baktı.

- Gerçekten iyi misin? Hastane işlerini kafaya takmıyor gibi görünmeye çalışıyorsun ama oyunculukta pek iyi sayılmazsın Isaac Lahey.

Haklıydı. Kafama çok takıyordum. MR'a girmek bugün beni çok germişti. İçerisinde nefes alamadığımı hissetmiştim. Hareket etmemek için de zor durmuştum. Eğer doktor önemli bir şeyden şüphelenmeseydi bunu yaptırmazdı. Belki de iyi giden işlerin bozulma noktası buradadır. İp burada kopuyordur.

- Yine daldın gittin Isaac. İşte bundan bahsediyorum,diyen Stiles ile tekrar kendime geldim.

- Korkuyorum Stiles. Gerçekten çok korkuyorum. Umursamıyor gibi davranıyorum. Hem size karşı hem kendime. Bir şeylerin bitmesi hissi peşimi bırakmıyor. Hayatım burada bitiyormuş gibi hissediyorum. Yolun sonuna gelmişim gibi. Sizi her seferinde son kez görüyormuşum gibi hissediyorum. Bu düşünceler beni öldürüyor Stiles.

Boynuma değen gözyaşı ile ağlamaya başladığımı fark ettim. Stiles eliyle gözyaşlarımı silip sıkıca bana sarıldı. Onun da sesi titremeye başlamıştı.

- Bunları düşünme. Yol burada bitmiyor,bitemez. O sonuçlarda kötü bir şey çıkmayacak. Eğer çıkarsa bile biz bunu atlatırız. Birkaç ay öncesine baksana, halledemeyiz dediğimiz neler vardı? Hepsinin üstesinden geldik. Her zaman bir yolunu buluruz. Daha sonuçlar gelmeden bu kadar düşürmemeliyiz kendimizi.

- Haklısın. Ben yine kendi karamsarlığımı size yansıttım. Katlandığın için teşekkür ederim.

Biraz vakit geçti aramızdaki sessizlik uzuyordu ki Stiles koltuktan kalkıp eline telefonunu aldı.

- Eeee pizza söylüyorum.

- Asla hayır demem biliyorsun,diye güldüm.

____________________________

Selam millet! Yine ben geldim. Başka kim gelecekti zaten? Ne saçmalıyorum bilmiyorum. Aslında ben hastanede bir şeyler yazacaktım bu bölümde ama olmadı. Artık diğer bölümlerde.

Sizce nasıl bitecek bu kitap?

Kitabın ilk 10 bölümü düzeltip mantık hatalarını kaldırmak istiyorum ama sadece istiyorum.

Neden bu kadar çok konuşuyorum ben?

Kendinize iyi bakın millet! Görüşürüz.🧡