My Soldier

7.Ο ΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΣ

<<Καλά καθομαι με τα παιδιά >> του λέω απο το τηλέφωνο.

<<Θέλεις να περάσω σε μισή ώρα να σε πάρω να πάμε βόλτα >> με ρωτάει.

Το σκέφτομαι και κοιταζω τον Ηλία που μου κάνει νόημα να δεχτώ την προταση του .

<<Εντάξει ελα να με πάρεις από τα νεκροταφεία εξω απο το χωριό >> του λέω.

<<Εγινε τα λέμε σε λίγο >> μου λέει εκείνος και τερματίζει την κλήση .

<<Τι μούτρα είναι αυτά >> με ρωτάει ενοχλημένος ο Ηλίας.

<<Δεν ξέρω πλέον εάν θέλω να συνεχίσω να βγαινω με τον Αχιλλέα >> του λέω και κρύβομαι στην αγκαλιά του .

<<Τοτε αφου δεν είσαι σίγουρη γιατί δέχτηκες; , επειδή σου έκανα νόημα να πας ; Εγω το έκανα για να βγεις μαζί του και να περάσεις καλά και όχι να μου έχεις κάτι μούτρα μεχρι το πάτωμα >> μου λέει και ξεκινάει να μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

<<Τελος πάντων σηκω για να πάω να ετοιμαστώ και να μαζέψω τα ποτήρια >> του λέω και σηκώνομαι από πάνω του .

<<Αστα τα ποτήρια σε εμένα πανε ετοιμασου και εγώ θα μαζέψω εδώ >> μου λέει και εγώ έπειτα παω στο δωμάτιο μου για να φρεσκαριστω.

Γυριζω πάλι στην αυλή και βλέπω ακόμα τον Ηλία.

<<Καλά γιατί δεν έφυγες >> ρωτάω καθώς τον πλησιάζω για να τον αγκαλιάσω.

<<Δεν χαιρετηθηκαμε, έτσι θα έφευγα; >> μου λέει.

<<Θες να σε παω μεχρι τα νεκροταφεία η θες να πας μονη σου >> με ρωτάει καθώς βγαίνουμε έξω από την αυλή του σπιτιού μου .

<<Όχι θα παω μονη μου >>

<<Καληνύχτα θα τα πούμε αύριο στο σχολείο και δώσε χαιρετίσματα στο Βασίλη εάν τον δεις >> του λέω και τον αγκαλιάζω.

Εκεινος παίρνει τον δρόμο για το σπίτι του και εγώ τον δρόμο για τα νεκροταφεία.

Βλέπω το αυτοκίνητο του παρκαρισμένο και τρέχω προς τα εκει πριν με πάρει χαμπάρι κάνεις από το χωριό.

<<Καλως την μου >> λέει εκεινος και με φιλάει πεταχτά.

<<Ελα ελα ξεκινα πριν μας δει κανείς >> του λέω αγχωμένη και κοιταζω έξω από το παράθυρο.

Ξεκινάει το αυτοκίνητο και εγώ σερνω το σώμα μου προς τα κάτω .

Με κοιτάζει που κρύβομαι και γελάει.