My Soldier

10.Καλημέρα στην ωραία κοιμωμένη

<<Ήπιαμε >> μου απαντάει και με κοιταει ένοχα.

<<Ποιος ήπιε καλε ; εγω είμαι μια χαρά >> πετάγεται η Αλκμήνη και μετά γελάει.

<<Την βλέπεις σε τι χάλια είναι >> σχολιάζει η Ανέτα.

<<Δεν μπορω να την πάω έτσι στους γονείς της >> μου λέει απελπισμένη.

<<Κοίτα τι θα κάνουμε >> της λεω και ύστερα κοιτάω την Αλκμήνη, εάν την έβλεπαν έτσι οι γονείς της δεν ξέρω πραγματικά τι θα της έκαναν.

<<Θα την βάλουμε να κοιμηθεί στο δωμάτιο μου και εσύ θα στείλεις μήνυμα στους γονείς της από το κινητό της ότι θα κοιμηθεί σε εσένα και μέχρι το πρωί που θα ξυπνήσει η Αλκμήνη βλέπουμε τι θα κάνουμε, θα την βάλω μόλις συνέλθει να σε πάρει τηλέφωνο να συνεννοηθείτε ώστε να μην μας καταλάβει κανενας >> της εξηγω αυτό που σκέφτηκα.

<<Να σε καλά ρε Έκτορα >> μου απαντάει η Ανέτα.

<<Τωρα παμε μέσα πριν μας καταλάβει κανενας και τα ξεφουρνησει στους γονείς της >> λεω και κάνω μεταβολή για να γυρίσω πίσω στο σπίτι.

<<Θες βοήθεια >> ρωτάει ευγενικά εκείνη.

<<Όχι Ανέτα είμαι μια χαρά μπορώ και μόνος μου >> της απαντάω ήρεμα και προχωράω προς το σπίτι.

Μπαίνουμε όλοι μέσα. Κλείνω την πόρτα και δείχνω στον νεαρό που να μεταφέρει την Αλκμήνη.

<<Τι έγινε ρε παιδιά και δεν μιλάτε>> πετάγεται η Αλκμήνη και ο νεαρός της κλείνει κατευθείαν το στόμα.

<<Σουςςς Αλκμήνη >> της ψυθριζει έντονα.

Πηγαίνουμε στο δωμάτιο μου και κλείνω την πόρτα .

<<Αφησε την στο κρεβάτι >> του λέω.

Εκείνος την αφήνει στο κρεβάτι και την σκεπάζει.

<<Σε ευχαριστώ πολύ Έκτορα χωρίς εσένα δεν θα ήξερα την να την κάνω >> λέει η Ανέτα και σκυβει το κεφάλι της από αμηχανία.

<<Ξερω πως είναι , έχω βρεθεί και στην δική σου θέση αλλά και της Αλκμήνης >> της λεω .

<<Δεν συστηθηκαμε πριν >> μου λέει ο νεαρός.

Ήταν πιο μικρός από εμένα.

<<Μανώλης το αγόρι της Ανέτας >> συστήνεται εκείνος και μου δίνει το χέρι του για χειραψία.

Γιατί ενιωσα μια περίεργη ανακούφιση;

<<Χάρηκα Μανώλη >> του λέω και του πιανω το χέρι.