My Soldier

8.Καλά άμα το πιω όλο αυτό θα μεθύσω

Έκτορας pov

Για άλλη μια βραδιά κοίταζα από την μπαλκονοπορτα του σπιτιού μου προς το σπίτι της , μιας που κοιτούσε κατευθείαν στην αυλή και στο παράθυρο της .

Εχω πιάσει ουκ ολίγες φορές τον εαυτό μου να ζηλεύει αυτες τις δυο μέρες , χωρίς λόγο στην ουσία, όλους αυτούς που την αγκαλιάζουν. Δεν ξέρω τι είδους σχέση έχουν μαζί της .

Η ώρα είναι σχετικά νωρίς και όπως πάντα κάθομαι στο μικρό μπαλκονάκι με ένα τσιγάρο στο χέρι παρατηρώντας το σπίτι της . Ήξερα ότι δεν ήταν εκεί άλλα παρόλα αυτά ήθελα να την δω να γυρίζει στο σπίτι της.

Κατά φωνή!

Την βλέπω μαζί με την φίλης να κάθονται έξω από το σπίτι της . Εκείνη μοιάζει θλιμμένη και η φίλη της εκνευρισμενη.

Άραγε τι να έχει γίνει;

Πηγαινω προς τα μέσα και προσπαθώ να κατεβω στον μπροστινό κηπο . Βάζω δύναμη στα χέρια μου να σπρώξουν αυτήν την αναθεματισμενη καρέκλα.

Φτάνω σχετικά με ευκολία στην εξώπορτα και ανοίξω την πόρτα. Κατεβαίνω την ράμπα που έχει βάλει ο πατέρας μου ώστε να βγαινω έξω στον κήπο.

Προχωράω το στενό πέτρινο διάδρομο που οδηγεί προς την αυλοπορτα.

<<Ο ΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΣ >> φωνάζει έξαλλη η φίλη της.

Τότε είναι που με παρατήρησε.

Τις βλέπω που με κοιτάζουν αλλά καμία από τις δύο δεν παίρνει το λόγο να μιλήσει.

<<Εγινε κάτι Αλκμήνη >> την ρωτάω ήρεμος.

<<Όχι Έκτορα τίποτα >> λέει εκείνη άχρωμα.

Η φίλης τότε την κοιτάει έκπληκτη. Γυριζει και με κοιτάζει ξανά με ανοιχτό το στόμα.

<<Εσυ είσαι ο Έκτορας >> ρωτάει η φίλη της σοκαρισμένη.

<<Απο ότι ξέρω έτσι με βάφτισαν >> της λεω περιεκτικά και γελάω .

<<Αννετα χάρηκα >> λέει εκείνη και μου απλωνει το χέρι της .

<<Γεια σου Αννέτα >> της λεω χαμογελώντας και την δίνω και εγώ το χέρι μου .

<< Εγινε κάτι Αλκμήνη >> ρωτάω ξανά ήρεμα ζητώντας εξηγήσεις .

Έβλεπα το λυπημένο της ύφος. Δεν φαινόταν καλά και έμοιαζε να θέλει η συζήτηση να τελειώσει εδώ και τώρα και να φύγει.

Η Αννέτα κοίταξε την φίλης και ύστερα εμένα.

Πάει να μιλήσει η Αλκμήνη αλλα την διακόπτει η Αννέτα.