Don't ignore me. [𝚔𝚑𝚞𝚗𝚋𝚊𝚖]

14

Bu bölüme bol bol yorum bekliyorumm!!

Medyaya çok güzel bir AMV bıraktım bu kızın videoları çok güzel mutlaka bakmalısınız editlerine ♡

Sokak lambasının cılız ışığının aydınlattığı karanlık sokakta yan yana yürüyen iki beden birbirlerinin ısılarıyla havanın soğukluğuna rağmen üşümüyorlardı. İkisinin de vücutlarında gezinen mutluluktan mıdır yoksa birbirine değen ellerinin arasındaki elektrikten midir bilinmez daha çok hiçbir şey hissedemiyorlar denilebilirdi. 

Baam'ın kalbi puz pateninden çıktıklarından beri hiç durmaksızın vücuduna gereğinden fazla kan pompalıyor ve onu sanki büyük bir koşudan çıkmış gibi hissettiriyordu. Yanında duran Khun'un ise ondan bir farkı yoktu. Dakikalardır süren gergin sessizliği bozmak için ortaya bir konu atmak istiyor ama aklına tek bir konu gelmiyordu. Öyle gerilmişti ki bir saniye daha Baam ile konuşmassa bu sokakta heyecandan ölebilirdi.

"B-baam." dedi dakikalardır birbirine kenetli ellerine bakarak.

Parmaklarını çocuğun parmaklarına daha sıkı geçirdi ve kahverengi saçlının suratına baktı. Şimdi biz neyiz klişesine girmek istemiyordu ama sorması lazımdı. Emin olması lazımdı. Bunca zamandan sonra  emin olmadan  adım atmak istemiyordu. Kendi bile henüz inanamıyordu ki. 

Birleşen ellerini yukarı kaldırdı ve dudaklarının üzerine getirerek çocuğun yumuşak teninin üzerine bir öpücük bıraktı. Baam'ın gözleri titrerken iç çekmemek için zor tuttu kendini.

Khun'un hislerini farkettiğinden beri dokunuşlarındaki şefkati ve sevgiyi hissetmek kalbini titretiyor, daha önceden farkında olmadığı detayları bir bir farkediyor ve çocuğun sevgisini en derinden hissediyordu. 

"Artık sevgilimsin?" dedi Khun emin olmak istercesine. Bir soru sorar gibi söylediği için Baam'ın dudakları havaya kıvrıldı.

"Öyle miyim?" dedi gülümseyerek. Khun bu soruyla sanki az önce kendisi sormamış gibi kaşlarını çattı. "Öylesin." dedi kendinden emin bir tonla. Ardından beresi kafasından düşüp neredeyse gözlerini kapatmak üzere olan çocuğun beresini düzeltti yavaşça ve parmak uçlarıyla okşadı elinin altındaki soğuktan dolayı kızarmış yanakları.

" Hadi gel. Evimize gidelim."

İki çocuk bir süre daha sessiz sokakta yürüdüler evlerine doğru. Nihayet apartman girişine vardıklarında ikisi de farketmedi park etmiş arabaların arkasındaki kaldırımda oturan sarışın kızı. Kız saatlerdir orda oturuyormuş gibi bacaklarını kendine doğru çekmiş ellerini bacaklarının etrafına sararak yüzünü oraya gömmüştü. Ayak seslerini duyduğunda kaldırdı kafasını. 

Nihayet görebildiği suratlarla ayağa kalktı hızlıca. Vücudu dakikalardır soğukta ve  kaldırımda oturmasının getirisi yüzünden titriyordu.

Sarışın kız seslenecekti.. Arabanın arkasında durduğu için ikili henüz onu görmemişti.

Tam ağzını açmış kahverengi saçlıya sesleniyordu ki kendi aralarında sohbet eden ikiliden bir kahkaha yükseldi. Gecenin sessizliğine ve sokağın karanlığına kaybolan kahkahanın ardından gördü kız o görüntüyü...

El ele tutuşuyorlardı. Birbirinin ellerini sıkıca tutmuş iki bedenin gülüşerek sohbet eden görüntüsü kızın suratına tokat gibi çarptı. Aniden içini bir ağlama isteği kapladı daha sonrasında ise dişlerini sıktı. 

"Üşüdün mü?" diyen bu şefkatli sesin kime ait olduğunu biliyordu sarışın kız. Hep nefret etmişti sesindeki o tondan. Ses tonu bile bas bas bağırıyordu 'Baam'a aşığım!' diye.