GÜNEŞİN ALTINDA

1-SİLDİĞİM GEÇMİŞİM

                                                                             GÜNEŞİN ALTINDA

14.04.2012 

Eve girişimle annemin üzerime yürümesi bir oldu kulaklarım çok yüksek bir ses işitti

"Ne bu halin senin ne yapıyorsun sen artık Belma kimle dövüştün?!"

O kadar sarhoştum ve canım o kadar yanıyordu ki annemin sesini bile zar zor duyuyordum ama her zaman ki gibi ve her gece olduğu gibi benim eve geç gelmemi daha 14 yaşında bu kadar alkol kullanmamı bulunduğum ortamı değiştirmem gerektiği gibi şeyler söyleyecektir ya da söylemiştir hiçbir şey duymuyordum şuan sanki bu ortama girmeyi ben istemişim gibi zorunlu tutulduğumu bildiği halde gene benim üstüme gelmesi beni bitirecekti artık.

Annemin elleri kollarımı tuttu ve beni kapının önünden kaldırdı büyük ihtimalle babam daha eve gelmemişti ama bugün diğer günlerden çok daha farklıydı...

(3 saat önce)

Her zaman ki gibi bizimkilerden önce gelmiştim bara, arkada ufak bir piyano sesi kulaklarımı doldurdu, barın sağ köşesinde duran hiç çalınmayan piyanoyu biri çalıyordu piyanonun üstünde tozlar yoktu büyük ihtimalle piyano çalan genç çocuk silmişti.

Barmen' den bir bira rica ettim beni büyük ihtimalle tanımıştı çünkü bardan çıktığımız yoktu. Birayı elime alıp piyano çalan genç çocuğun yanına gittim bakışları hemen bana döndü ve beni yavaş yavaş süzdü üzerimde siyah bir yarım atlet altımda ise beyaz bir dışarıda giyilebilecek bir eşofman vardı ve ayağımdan çıkarmadığım beyaz spor ayakkabılarım.

Çocuğa dönüp şöyle dedim:

"Beni süzmen bittiyse tanışabilir miyiz?"

Elimi uzatıp ismimi söyledim "Belma ben." biramdan büyük bir yudum alıp çocuğu dinlemeye koyuldum.

"Selim ben de memnun oldum" deyip elimi zarif bir şekilde dudaklarına dokundurdu.

Bulunduğumuz yerin farkında mıydı acaba?! İstanbul'un çok az bilinen bir barındaydık lüks bir restoranda falan değil.

"Bu yaşta içmek için çok küçüksün" dedi Selim bana, ben bunu zaten biliyordum bu durumdan ne kadar sıyrılmaya çalışsam da yapamıyordum bağımlıydım bunun da farkındaydım kendime hep de kızıyorum keşke onlarla arkadaşlık edinmeseydim diye fakat bir kere kapılmıştım ve bırakamıyordum daha 14 yaşındayım ama ben zaten battım...

Selime onu onaylarcasına bir cevap verdim "maalesef bunu ben de biliyorum ama ben zaten battım onun için şimdi bıraksam ne fark eder."

"Çok şey fark eder dışarıdan buraya ait hissetmediğini anlayabiliyorum" dedi.

Yüzüne doğru eğildim ve şöyle dedim "Ben buraya ait görünmek için ne kadar çaba sarf ettim, onlar gibi görünmek için senin haberin var mı onun için benimle doğru konuş" diye azarladım Selimi.

Söze girdi ve konuşmaya başladı "Ben de bulundum senin bulunduğun ortamlarda uyuşturucu desen evet alkol desen evet daha senin yaşın da ilişkiye girme desen evet ama bir gün benim seninle konuştuğum gibi bir çocuk benimle de konuştu ve benim hayatım değişti."

"Ama sen benle konuştun diye benim hayatım değişmeyecek bunu bil. Mutsuzum ben yapmam gerekiyordu bunu ve yaptım." diye bitirdim sözümü biramı kafama dikip oradan uzaklaşmaya çalışırken Selim kolumu tuttu ve beni durdurdu.