"Lütfen bırak beni yalvarırım"
Artık yakarışlarıma cevap bile vermiyordu ben ise sadece pişmandım çok pişmandım.
Hani herkesin hayatına bir insan girer ve
hasarlar vererek çıkar ya sonra dönüp baktığımızda bu insanı hayatımıza aldığımız için pişman...
Göz kapaklarımı yavaş yavaş açarken gördüğüm tek manzara Şebnemin şişmiş ve kızarmış gözleriydi. Yatağa yattığımızda bile arkasını dönmüş gizli gizli ağlamıştı onu bu kadar üzen kesinlikle Boğaç han değildi anlamıştım ama ne olduğunu da söylemiyordu sadece özür diliyordu. O geç uyanacağı için ondan önce gidip yavaş yavaş kahvaltıyı hazırlamak istedim. Yataktan inmek için hareketlendim ama şebnem kollarını belime ahtapot gibi doladığı için hareket edemiyordum kollarını yavaşça aldım, karnına doğru bıraktım ve mutfağa kahvaltı hazırlamaya gittim aslında yapmam gereken çok fazla iş yoktu çünkü Şebnem'in annesi hizmetçilerini göndertip her seferinde dolabı doldurtuyordu halbuki böyle yapacağına kızının evine gelip kendi onunla ilgilenmeli ve ona yemekler hazırlamalıydı yani en azından Şebnemin istediği buydu
Kahvaltıyı hazırladıktan sonra Şebnemi kaldırdım ve kahvaltımızı ettik. Okula gitmek için hazırlanmam lazımdı ama yanımda kıyafetlerim yoktu dünkü kıyafetlerimi giyersem de insanlar yanlış anlayabilirdi. Bu yüzden Şebnemin beni giydirmesine izin verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyaz önü düğümlü ve açık bir kazak ve altına da sıkı bir jeanle kombinlemişti ayakkabı olarak ta eksi model beyaz önüne kadar ipli hafif topuklu bir ayakkabı seçmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kız bu işi gerçekten biliyordu. Şebnem kıyafet ve makyaj konusunda gerçekten çok iyiydi. Zaten üniversiteden mezun olunca kendine ait butik açacağını söylüyordu. Tabi annesine göre Şebnem İngiltere'de mimar olmalı güzel İngiliz köprülerin inşasında imzası olmalıydı. Biz bir taraftan muhabbet ediyor bir taraftan da güle oynaya Şebnemin kırmızı audisine doğru yürüyorduk o sırada bir adam elinde tuttuğu kameranın kocaman lensleriyle fotoğrafımızı çekiyordu. Yani ben mi yanlış anlıyorum diye şebneme hemen söyledim" Şebnem şu adam bizi mi çekiyor ?" Şebnem kafasını adamdan tarafa çevirince adam ona baktığımızı anlayıp hemen çöktüğü yerden kalktı. Şebnem ise adama bağırıyordu " Hayırdır kardeşim ? Ayımı oynuyor ne çekiyorsun ? "Adam sanki hiç Şebnemi duymuyormuş gibi yürüyüp gitmişti bense sadece korku içerisindeydim kim bizim fotoğraflarımızı çekmek istesindi ki ? "Şebnem durup dururken kim göndermiş olabilir bu adamı ? "Şebnem durup düşündü ve arabanın ön kapısını açıp bindi bende onu takip ettim ve yan koltuğa geçtim. Şebnem " Bilmiyorum belkide Annemdir dur bir dakika arıyım bi annemi" Telefonunu çıkardı ve annesini aradı.
"Alo ? Kızım?"
Anne direk konuya gireceğim peşime adam taktın mı?"
"Ne ? Ne diyorsun kızım sen? Saçmalama !"
"Neden saçmalıyormuşum ? Yapmadığın şey mi sanki bi kerelik olsa da dürüst ol lütfen !"
"Bu sefer ben bir şey yapmadım Baban da Şebnem neler oluyor biri seni mi gözetliyordu?" Şebnem gözlerini devirip cevap verdi.
"Bir şey yok anne kapatıyorum" deyip kapatmıştı.
Benimse iyice içime endişe dolmuştu " Annengil de değilmiş kim yapar böyle bir şeyi ben hiç iyi hissetmiyorum gerçekten Şebnem "Şebnem bir şeyler biliyormuş gibiydi çünkü hiçbir şekilde tepki vermiyordu " Belkide seni takip ediyordur doğa " dedi imalı imalı ve arabayı sürmeye başladı. Bu imalarından artık gerçekten sinirlenmeye başlamıştım ne söyleyecekse söylesindi işte. "Durdur Arabayı." dedim kararlı ses tonumla. Arabayı durdurup bana baktı endişeli endişeli " Ne biliyorsan hemen anlat şurada Şebnem. Dünden beri ne ima etmeye çalışıyorsun hiçbir şey anlamıyorum. boğazını temizledi ve "Hiç" dedi sadece. "Ne demek hiç ? ikide bir saçma sapan laflar ediyorsun anlat neyse direk" kafasını kırmızı uzun tırnaklarının bulunduğu direksiyonun üzerine koydu ve derin bir iç çekti " Bu aralar iyi değilim Doğa senlik bir şey değil boş konuşuyorum işte boşver " deyip arabayı sürmeye devam etti okula kadar geçen sürede çıkan tek ses arabanın radyosundan çalan Gökhan Türkme'nin "Korkak" şarkısıydı.
Okula geldiğimizde Şebnemle ayrılıp derslerimize girmiştik bugün Kerem'in yanına gideceğim için çok heyecanlıydım Kahvaltı yaparken mesajlaşmıştık gelmemin sorun olmayacağını sadece evde kimse yok diye aç olduğunu söylemişti kalkıp yemek yapamayacak kadar kötü durumda olması yüreğimi dağlıyordu. Ben çok duygusal bi insandım. Sevdiklerime bir şey olmasına dayanamazdım öyle ki bazı günler hiç bir şey olmasa bile geceleri ya birine bir şey olursa diye oturup ağlardım. Dersler bittikten sonra otobüs durağına gidip keremin yaşadığı muhite gittim. Oradaki bir marketten mercimek çorbası için gereken malzemeleri ve bir kaç da temizlik malzemesiyle kasaya döndüm. Erkek öğrenci evi sonuçta diye içimden geçirirken kasiyerin bana seslendiğini duydum "Pardon bakar mısınız ? Tokanızı düşürmüşsünüz" elindeki altın renkteki kelebek tokamı görüp aldım" çok teşekkür ederim" deyip gülümsedim tam dönüp gidecekken " Şey saçlarınız çok güzel de özel olarak kullandığınız bir şey var mı?" diye utana çekine sormuştu kasiyer kız "Hayır özel olarak bir şey yok ama sadece papatyalı bir şampuan kullanıyorum " deyip iyi günler dileyip çıkmıştım.
Keremim evine geldiğimde apartman kapısının açık olduğunu görüp direk dairesine çıktım. kapıyı çaldığımda Kerem içeriden çabalayarak sayacın üstünde anahtar var dediğini duydum. İçim çok kötü olmuştu hemen anahtarı almıştım panikleyip anahtarı elimden düşürdüm tekrar eğildim aldım ve hızla kapıyı açtım elimdeki poşetlerle atabildiğim kadar büyük adımlar atarak Kerem'in yattığı yere salona geçtim. Gördüğüm manzarayla elimdeki poşetleri düşürmüş şok olmuş bir şekilde Kereme bakıyordum o canım kıvırcık saçları kazınmış kafasında kocaman beyaz bi bandaj sol gözü şişmiş kızarmış ve kapanmıştı sağ gözü ise sadece mordu üzerinde hiçbir şey yoktu karnının sol tarafı ful beyaz bir sargıyla sarılmış oradan da kan sızıp bezi kirletmişti. Alt tarafı da ince bir pikeyle kapatıldığı için bir şey göremiyordum gözyaşlarım benden habersiz firar ediyor bir bir yeri boyluyorlardı. Koşup ona sarılmak istedim ama Kerem elini dur dercesine kaldırdı bense olduğum yerde kaldım. "Her yerim acıyor Doğa yaklaşma lütfen " dedi yer yer yükselip alçalan sesiyle "Neden Kerem ? Bir insan kendine bunu nasıl yapar ?" Bana sadece bakıyor hiç bir şey söylemiyordu." Allah aşkına bir şey söyle kafayı yiyeceğim lütfen ya ? Neden ? Neden yaptın böyle bir şeyi ?"gözlerini kapattı ve iç çekti. "Doğa konuşacak halim yok ve açım bana bir şeyler hazırlar mısın lütfen zamanımız çok konuşuruz " Daha fazla ısrar etmeden dediğini yaptım çorbayı ocağa koyup kaynamasını beklerken bitki çayları hazırladım ve mutfağını temizledim. Ben bunları yaparken Kerem hiç bir şekilde konuşmuyor sadece beni izliyordu. İşlerim bitine kadar hava kararmıştı bende açık olan perdeleri bir bir kapatmaya giriştim. Ben perdeleri kapatır kapatmaz Kerem kısık bir sesle" Doğa buraya gel çabuk " dedi bende bir yeri acıdı korkusuyla hızla yanına gittim ama Keremin yaptığı şey bana sımsıkı sarılmaktı. Bende ona aynı şekilde karşılık verdim. Her zaman yaptığı gibi kafasını omzuma doğru saçlarıma bastırmış kokluyordu. Ocaktaki çorbayı kesmem gerektiği için hafifçe fısıldadım " Kerem" ağlamaklı sesiyle cevap verdi " Birazcık daha lütfen" Neden ağlıyordu ? Hiç bir şey anlamamıştım. Ama genede dediğini yaptım ve biraz daha olduğum gibi kaldım. Yavaş yavaş geri çekildi ve hemen elleriyle yüzünü kapatıp gözyaşlarını sildi. Bense onu rahatsız etmemek için kalkıp çorbayı kaseye koydum biraz limon sıkıp karıştırdım yanına ekmek ve su koyduktan sonra yanına gittim. Yemeğini yedirdim 3 kase daha çorba içmişti. Baya acıkmıştı demek ki." Anlat artık Kerem nereden çıktı bu illegal boks işleri falan sen ve boks ne alaka yani ? Kendine bunu nasıl yaptın?" Kerem gözlerini kapattı ve arkasındaki yastığa başını koyup şakaklarını ovmaya başladı. " Oldu işte Doğa bir şekilde ne dememi istiyorsun yaptık bir eşeklik sen onu bunu boşver de sana bir teklifim var " Ellerimi tutup devam etti" Hollanda'ya gitmek ister misin tüm masraflarını karşılayacağım orada Teyzemin restoranı var oranın başına geçersin ? hı? Çok para kazanırsın. Ailene de para gönderirsin oradan. Oranın parası burada çok daha değerli zaten. hı? Ne dersin ?" Ben duyduklarımla afallamış bir şekilde kereme bakıyordum. Ne diyordu bu çocuk ne Hollanda'sı ? Ne restoranı ? "Kerem senin kafa iyice gitmiş herhalde çok darbe yemişsin beynine ne diyorsun ya ?"
"Ya Doğa ciddiyim ben git bir kafanı dinle iki üç sene sonra gelirsin ?"
"Hayır nereden çıktı bu şimdi ne alaka yani ? " Kerem omuz silkip devam etti
"Ya rahatlamış olursun hem bir nedeni yok hem daha fazla para kazanırsın diye"
"Kerem saçmalama. Ailemi nasıl bırakıp giderim okulum var kafayı mi yedin durduk yerde ? "
Kerem biraz düşündükten sonra vazgeçmiş gibi kafasını yere eğip omuz silkti ve bir kase daha çorba istedi şaşırdım ama bir şey demeden gidip getirdim son çorbayı da yedirdikten sonra bulaşıkları yıkamak için kalktım. Bulaşıklarla işim bittikten sonra telefon çaldı elimi hemen pantolonuma silip telefonu açtım arayan Çağatay'dı.
"Efendim Çağatay?
"Merhaba Doğa müsaitsen yemeğe çıkalım diyecektim?"
"Ya ben Keremin yanındayım da durumu kötü biraz bugün burada kalıp ona bakıyım diye düşündüm"
Kerem su içerken su boğazında kalmış olmalı ki öksürmeye başladı telefonu bırakıp hemen yanına koştum ve hafifçe sırtına vurdum
"İyi misin?''
"İyiyim de benim misafirim gelecek sonra annem bir kadın göndermiş o falan gelecek bakıcım çok yani sen gidebilirsin
"Öylemi tamam o zaman " Tezgahın üstündeki telefona doğru yürüdüm ve hala aramada olan Çağatay'a cevap verdim
Kerem "Demek Çağatay'la görüşüyorsun ?" bu tarz şeyleri konuşamıyordum pek arkadaşlarımla utanarak cevap verdim "Şey sana ulaşamadığım için anlatamadım ama Çağatay'dan biraz hoşlanıyorum sanrım." dedim şuana kadar yaşadıklarımızı yaptıklarını falan hepsini anlattım ve devam ettim "O çok ince bir insan. Çok kibar bi görsen.." Ben devam edeceğim sıra da Kerem tıslayarak güldü ve "Öyle mi dersin ?" dedi. Bu tepkisini ilk tanıştıkları ana verdim Kerem de haklıydı orada biraz kabalık yapmıştı ama özünde çok iyi bir insandı Çağatay " Kerem biliyorum ilk tanışmanız iyi değildi ama bana sebebini söyledi yabancılarla direk ilişki kuramıyormuş konumundan dolayı ama bir daha ki tanışmanızda telafi edeceğini söyledi sen iyileşince tanışırsınız diye düşündüm ben de"
"İnsanlara çok çabuk güvenmiyor musun Doğa ? Yani pek güvenilir biri gibi durmuyor."
İki gündür kafam allak bullak olmuştu. En yakın arkadaşlarımı çözemez olmuştum. Normalde bana çok dikkatli her şeyi çok fazla enine boyuna düşünüyorsun, İnsanlara güvenmeyi öğrenmelisin diyen arkadaşlarım konu Çağatay olunca kendileriyle çelişiyordu.
"Neyin var Kerem ? Sen sürekli bana artık insanlara güvenmemi söylemez miydin ? ne değişti şimdi ?"
Kerem omzunu silkti ve gözlerini kapatıp bir iç çekti " Haklısın ben sadece senin için endişeleniyorum o yüzden. Kendine dikkat etmelisin Doğa."
Yaralarına dikkat ederek hafifçe sarıldım ve " Teşekkür ederim. Edeceğim." o sırada telefonum çaldı ve Çağatay'ın aradığını gördüm
"Alo?"
"Evin önündeyim.''
"Tamam geliyorum." deyip telefonu kapattım.
"Kerem içmek istersen çorba orada altını ısıtıp içersin, Neye ihtiyacın olursa beni ara gelirim hemen yarın da geleceğim gene "alnından öpüp evden çıktım. Çağatay koyu gri bir Audi ile beni bekliyordu geçen ki bindiği araba değildi.
