Mavi | Texting ✓

FİNAL

Bu başlığı yazmak cidden çok duyguluydu benim için, ayh şuan ağlıyorum falan demeyeceğim mdkdkkd hiç duygusal bir insan değilim çünkü. Ama biraz üzülmüş olabilirim, azıcık minnacık :")

Biliyorum Mavi'yi okumak için final olmasını bekleyen okurlar da var ;) İnanıyorum ki şuan 43k olsak bile bir gün 100k olabileceğiz. Tek hedefim 100k olmak çünkü skjsksks neyse çok saçmaladım.

E, okuyalım bari ;)

•

"Eylül?"

"Gece?"

(Kendi ismimizi de kullanmayacaksak ne diye kitap yazıyoruz ki msksksks)

Sinan'a dönüp yine endişeyle ona bakmıştım. Bu bilmem kaçıncı çocuklarımızı kaybedişimizdi.

Bir keresinde Eylül'ü çamaşır makinesinde uyurken, Gece'yi de çamaşır sepetinde evcilik oynarken bulmuştuk.

Harika ebebeynleriz biliyorum, biz mükemmeliz.

"Ayye?" Eylül görüş açıma girdiğinde ona gülümseyip kucağıma aldım.

"Vaba?" Gece de Sinan'ın bacağına sarıldığında beraber koltuğa oturduk.

Dördüncü ayın ilk günü Sinan'ı yaka paça hastaneye götürmüştüm.

Ve ikiz kızlarımız olacağını öğrenmiştik.

Hayatımın en duygulu anlarıydı. Çünkü sadece hamileyken duygusaldım.

Tabi o mühim (!) ameliyat sonrası artık çikolatalı pasta yiyebildiğim için her gün farklı bir pasta yemiştim.

E, hafif kilo aldığım doğrudur. Aman canım almışım kocayı ben kiloya mı takacağım? Peh!

"Mavişim? Şunlara baksana ne kadar tatlılar?"

"Bence de yakışıklı prensim ama bunu her gün bin kere söylüyorsun zaten."

Dediklerime güldüğünde ben de yanaklarını sıkmıştım. Yarın bizim minnak keklerin ikinci doğum günüydü.

Yani Sinan'la evliliğimizin üçüncü yılıydı.

"Ayye? Biy şey soyabiliy miyim?"

Sinan'ın kucağında tombik yanaklarını şişirerek konuşan Gece'yi ısırmamak için kendimi zapt ediyordum.

Sakin ol Mavi, o yiyecek değil. Onu yiyemezsin.

"Elbette sorabilirsin minnak kekim. Sor haydi."

Gözlerini kucağımda saçlarımla oynayan Eylül'e çevirdiğinde kaşlarını çatmıştı.

"Ayye, Eyül niye bana benzemiyoy? Sen demiştin ya hani, biz aynıymışız? Ama o bana benzemiyoy?"